ใครเป็นกันบ้าง ใช้ชีวิตคนเดียวได้เก่ง แม้ในวันที่ไม่มีเพื่อน

ผมเป็นคนนึงที่ไม่เคยใช้ชีวิตคนเดียวมาก่อน ตั้งเข้าเรียนตั้งแต่สมัยยังเด็กจนจบม.ปลายก็มีพี่สาวฝาแฝดเป็นเพื่อนมาตลอด แม้ตอนเข้ามหาลัยต้องแยกกับพี่สาว ก็ไม่เคยเคว้ง เพราะเข้ามหาลัยก็อยู่หอรวมกับเพื่อนมาโดยตลอดจนจบมหาลัย ไม่เคยต้องใช้ชีวิตคนเดียว ไปไหนมาไหนก็ไปกินข้าวกับเพื่อนไปกินข้าวกับแฟน แต่เข้าช่วงชีวิตทำงานแล้วผมเลิกกับแฟนคับ เพื่อนๆต่างแยกย้ายไปคนละทิศละทาง ต้องไปเริ่มใช้ชีวิตทำงานต่างจังหวัดคนเดียว หอพักก็อยู่คนเดียว แรกๆก็ไม่ชินคับ จนกลายเป็นผมรู้สึกแปลกๆไปเลย ชอบ กลายเป็นชอบความรู้สึกที่ไม่วุ่นวายกับใคร ใช้ชีวิตสงบๆก็ดีเหมือนกัน แต่ตอนนั้นก็ผมมีแฟนใหม่คับ คุยโทรศัพท์ก็แทบไม่โทรคุย เพราะผมไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ แต่เราอยู่คนละจังหวัดกันคับ รักทางไกลก็ว่าได้ ผมทำงาน แต่แฟนเขาเรียนอยู่ต่างจังหวัด จะเจอกันส่วนใหญ่จะเป็นช่วงปิดเทอมมากกว่าคับ ผมจะอยู่คนเดียวเป็นส่วนใหญ่ เพื่อนที่ทำงานก็จะเป็นรุ่นป้าๆน้าๆมีลูกมีเมียหมดแล้ว สูงอายุ เราจะพูดคุยกันเฉพาะที่ทำงานเท่านั้น พอเลิกงานต่างคนก็ต่างแยกย้าย ผมใช้ชีวิตคนเดียว ถึงขั้นว่า ไปกินข้าวคนเดียว ดูหนังคนเดียว ช้อปปิ้งคนเดียว ไปเดินริมชายหาดคนเดียว จ่ายตลาดคนเดียวไปนั่งคาเฟ่คนเดียว ขับรถเที่ยวคนเดียว ฯลฯ การทำแบบนี้บ่อยๆผมไม่ทราบว่ามันเป็นผลดีรึป่าว แต่บางครั้งผมก็รู้สึกขี้เกียจพบผู้คนไปเลยถ้าไม่จำเป็น แต่สำหรับเพื่อนสนิทที่นานๆเจอกัน ก็พูดคุยปกติน่ะคับ แต่ผมแนะนำเพื่อนๆว่า เข้าสังคมไว้เยอะๆอ่ะดีแล้ว อย่าให้เกิดความรู้สึกแบบนี้เลยคับ

แล้วเพื่อนๆหละเคยเป็นแบบนี้หรือป่าว ถ้าเป็นเคยใช้ชีวิตคนเดียวอะไรที่เป็นที่สุดเพื่อนๆที่เพื่อนเคยทำมาบ้าง มาแชร์ประสบการณ์ให้ฟังหน่อยคับ