เริ่มจากเข้ามหาลับปี 1 เราก็ได้รู้จักกับเพื่อนคนหนึ่ง( ตัวย่อชื่อเพื่อนคือ P) ซึ้งเรียนคณะ สาขา และหมู่เรียนเดียวกัน เวลาเข้าคลาสเชียร์ก็นั่งด้วยกัน พูดคุยกันตลอด และใคร ๆ ก็ว่าเรามีหน้าตาที่เหมือนกัน รุ่นพี่ก็มักจะถามบ่อยมาก เป็นแฝดกันหรอ และนิสัยก็เหมือนกัน แถมเราเกิดวัน/เดือน /กรุ๊ปเลือด เดียวกันอีกต่างหาก
นั่งเรียนในห้องก็นั่งติดกัน ลงเรียนวิชาไหน ๆ ก็ลงด้วยกัน เราก็ไปรับ - ส่งตลอด ทานข้าว เที่ยว ด้วยกัน แต่จริง ๆ ในกลุ่มเราก็มีกัน 6 คน มีเรากับ P ที่เป็น ผญ. ส่วนอีก 4 คนเป็นทอม ( แต่จริง ๆ บางเวลาก็ 7 คน แฟนของ P ก็เป็นทอมแต่เรียนคนละคณะ ) จริง ๆก็สนิทกันหมด แต่เราสนิทกับ P .มากที่สุด หลังจากปี 1 ผ่านไปขึ้นปี 2 เราก็ยังไม่มีปัญหาหรือเรื่องอะไรเกิดขึ้น พอมาถึง ปี 2 เทอม 2 เราสมัครเข้าเป็นพี่สต๊าฟคนเดียว ส่วนเพื่อนที่เหลือ เขาไม่เอาด้วย (นี่อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนก็ได้มั้ง) หลังจากเราสมัครเข้าสต๊าฟ เราก็ยังคุยกันปกติ ยังสนิทกันอยู่ ไปรับ-ส่งเรียนเหมือนเคย แต่พอเริ่มนานเข้า ๆ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน เมื่อเราต้องมาเข้าคลาสเชียร์เพื่อดูแลน้องปี 1 เราก็ต้องมีเพื่อนกลุ่มใหม่คือเพื่อนสต๊าฟด้วยกัน เราก็เริ่มมีเวลาไปเจอไปเรียนกับเพื่อนในกลุ่มนั้นน้อยลง และเพื่อนคนอื่นคุยกะเราน้อยลง แต่พอเรามีเวลาว่างเราก็ไม่ลืมเพื่อนนะ เราก็รีบไปหา รับไปเรียน ไปเล่นด้วยตลอด และก็ยังลงเรียนวิชาเดียวกันอยู่ แต่งานสต๊าฟใช่ว่าจะว่างเสมอไป เพราะเวลาส่วนมากก็จะอยู่กับงานสต๊าฟ งานดูแลน้อง ๆ มีบ้างที่ไม่ได้เข้าเรียนกับเพื่อน ๆ แต่มีแค่ P ที่นึกถึงเรา เอางานมาให้ เช็คชื่อให้ อื่น ๆ จนเราผ่านปี 2 ขึ้นปี 3 นี่แหละที่เปลี่ยนไปได้ชัดคือ ชีวิตปี 3 เรียนเยอะสุด กิจกรรมเยอะที่สุด เมื่อถึงเวลาเข้าเรียน ปกติเรากับ P จะนั่งด้วยกันตลอด แต่พอขึ้นปี 3 มันกลับไม่ใช่ที่นั่งของเราอีกต่อไป เราก็ยังไม่เอะใจอะไร ก็นั่งตรงอื่นก็ได้ แต่เรากับ P ก็ยังคงคุยกันอยู่ แต่มันรู้สึกได้ว่า คำพูดเริ่มเปลี่ยนไป นิสัยก็ด้วย และเราไม่ได้ไปรับ P เหมือนเดิม เราก็เออช่างมันคงเพราะเราไม่ได้คุยกันนานด้วยละมั้ง พอวันถัด ๆ กันไปเรื่อย ๆ อยู่ดี ๆ เราก็ได้ไปนั่งเรียนกับกลุ่มเพื่อนที่เป็นสต๊าฟด้วยกันเฉยเลย เราทำได้แค่มองเพื่อนกลุ่มเดิมว่า ที่เราเคยนั่งด้วยกัน ทำไมตอนนี้ไม่ใช่เรา แถมทั้งที่เมื่อก่อนเราไปไหนด้วยกัน ทำอะไรด้วยกันสารพัด ครบ 6 คนตลอดไม่ว่าทานข้าว เที่ยว ฉลองวันเกิด เรียน อ่านหนังสือ อื่น ๆ แต่ตอนนี้เหมือนเขาจะมีกันแค่ 5 คน และอาจจะลืมไปด้วยซ้ำว่ามีกัน 6 คน และยิ่งเวลาเขาโพสต์ข้อความ รูป ทำงานกลุ่ม อะไรก็ตาม จากที่เคยมีเรา กลับกลายเป็นว่า ไม่มีเลย ยิ่งนับวันเรายิ่งไกลจากเพื่อนกลุ่มนี้ไปทุกที ๆ จนเรารู้สึกแน่ใจเลยว่า คงไม่มีเราในกลุ่มอีกแล้ว ขอข้ามปี 3 ไป เพราะมันโคตรแย่ ปี 4 ปีสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน ก็เหมือนเดิม ลงเรียนด้วยกัน แต่เราแทบไม่ได้คุยกันเลย ไปเรียนก็เหมือนเราไปคนเดียว ทั้งทีเราก็อยู่ครบกัน 6 คน เขาก็คุยกันแค่ 5 คน เราเหมือนเป็นอากาศธาตุ เราพยายามคุยด้วย ชวนไปทำโน่นนี่ด้วยกัน เพราะปี 4 เรียนน้อยลง มีเวลามากขึ้น แถมหน้าที่สต๊าฟ ก็อำลาตำแหน่งตั้งแต่ปี 3 เทอม 2 แล้ว เราก็พยายามคืนเวลาให้เพื่อน ที่เคยหายไปขาดไป ก็มีแค่ P ที่ยังคุยด้วยแต่น้อยมาก ๆ แต่มันคงไม่ทันแล้ว เราก็ได้แต่ทน จนปี 4 เทอม 2 เข้าสู่ช่วงฝึกงาน เขาทั้ง 5 คนฝึกงานใกล้กัน มีแค่เราที่ไปฝึกงานอีก จ. หนึ่ง แต่พอวันหยุด เราก็กลับมา เพื่อมาหาเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ แต่กลับเจอแต่ความว่างเปล่า จนกระทั่งเรียนจบ เราก็ยังไม่ได้คุยกัน ไม่ได้ถาม ไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย แต่มีบ้างนาน ๆ ทีจะคุยกันกับ P. แต่ก็แค่ 2-3 ประโยค
จนตอนนี้จบมา 4 - 5 ปีแล้วมั้ง ในกลุ่มก็ยังนัดเจอกันปกติดี มีแค่เราทำได้แค่มองรูปกลุ่มที่เขาโพสต์ในเฟช เขาก็ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ โดยที่ไม่มีเราเลย
... มันค้างในใจเรา เราคิดมาตลอดว่า เป็นเพราะเราชอบทำกิจกรรมหรอที่ทำให้เราเสียเพื่อน
หรือเป็นเพราะเรา ไม่ค่อยมีเวลาให้ ทุกคนถึงได้เปลี่ยนไป หรือเพราะเรา ไม่ใช่เพื่อนในแบบที่ทุกคนต้องการ ซึ้งบางครั้งพวกเขาคุยกันก็ใช่ว่าเราจะรู้เรื่องด้วยไปซะหมด หรือเราเรียนไม่เก่งเหมือนคนอื่น ๆ เพราะในกลุ่มเพื่อนเราเรียนดีเรียนเก่ง มีแค่เราที่แย่สุด
ที่ผ่านมาเราดีกับเพื่อนมาตลอด ไม่ลืมเลย เราทำทุกอย่าง กับเพื่อนเราทุ่มให้หมดเลยนะ เราอยากบอกว่ามีเพื่อนแบบพวกแกเราโคตรมีความสุขมากเลยนะ พวกแกคุยสนุกสนาน อารมณ์ดี คุยได้ทุกเรื่อง แต่เราก็ยังคงไม่รู้อยู่ดีว่าเราทำอะไรผิดพลาดตรงไหน ทำไมทุกคนถึงหนีห่างจากเรา เราเคยคิดจะถาม แต่คงไม่ได้คำตอบที่แท้จริง แต่มันจะเป็นคำตอบที่เป็นการรักษาน้ำใจมากกว่า ...
เราก็ยังคงปล่อยให้มันค้างคาใจเรามาจนปัจจุบันนี้
มันค้างคาใจมาตลอดว่าทำไมเพื่อนสนิท ถึงกลายมาเป็นไม่สนิทเหมือนเดิม
นั่งเรียนในห้องก็นั่งติดกัน ลงเรียนวิชาไหน ๆ ก็ลงด้วยกัน เราก็ไปรับ - ส่งตลอด ทานข้าว เที่ยว ด้วยกัน แต่จริง ๆ ในกลุ่มเราก็มีกัน 6 คน มีเรากับ P ที่เป็น ผญ. ส่วนอีก 4 คนเป็นทอม ( แต่จริง ๆ บางเวลาก็ 7 คน แฟนของ P ก็เป็นทอมแต่เรียนคนละคณะ ) จริง ๆก็สนิทกันหมด แต่เราสนิทกับ P .มากที่สุด หลังจากปี 1 ผ่านไปขึ้นปี 2 เราก็ยังไม่มีปัญหาหรือเรื่องอะไรเกิดขึ้น พอมาถึง ปี 2 เทอม 2 เราสมัครเข้าเป็นพี่สต๊าฟคนเดียว ส่วนเพื่อนที่เหลือ เขาไม่เอาด้วย (นี่อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนก็ได้มั้ง) หลังจากเราสมัครเข้าสต๊าฟ เราก็ยังคุยกันปกติ ยังสนิทกันอยู่ ไปรับ-ส่งเรียนเหมือนเคย แต่พอเริ่มนานเข้า ๆ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยน เมื่อเราต้องมาเข้าคลาสเชียร์เพื่อดูแลน้องปี 1 เราก็ต้องมีเพื่อนกลุ่มใหม่คือเพื่อนสต๊าฟด้วยกัน เราก็เริ่มมีเวลาไปเจอไปเรียนกับเพื่อนในกลุ่มนั้นน้อยลง และเพื่อนคนอื่นคุยกะเราน้อยลง แต่พอเรามีเวลาว่างเราก็ไม่ลืมเพื่อนนะ เราก็รีบไปหา รับไปเรียน ไปเล่นด้วยตลอด และก็ยังลงเรียนวิชาเดียวกันอยู่ แต่งานสต๊าฟใช่ว่าจะว่างเสมอไป เพราะเวลาส่วนมากก็จะอยู่กับงานสต๊าฟ งานดูแลน้อง ๆ มีบ้างที่ไม่ได้เข้าเรียนกับเพื่อน ๆ แต่มีแค่ P ที่นึกถึงเรา เอางานมาให้ เช็คชื่อให้ อื่น ๆ จนเราผ่านปี 2 ขึ้นปี 3 นี่แหละที่เปลี่ยนไปได้ชัดคือ ชีวิตปี 3 เรียนเยอะสุด กิจกรรมเยอะที่สุด เมื่อถึงเวลาเข้าเรียน ปกติเรากับ P จะนั่งด้วยกันตลอด แต่พอขึ้นปี 3 มันกลับไม่ใช่ที่นั่งของเราอีกต่อไป เราก็ยังไม่เอะใจอะไร ก็นั่งตรงอื่นก็ได้ แต่เรากับ P ก็ยังคงคุยกันอยู่ แต่มันรู้สึกได้ว่า คำพูดเริ่มเปลี่ยนไป นิสัยก็ด้วย และเราไม่ได้ไปรับ P เหมือนเดิม เราก็เออช่างมันคงเพราะเราไม่ได้คุยกันนานด้วยละมั้ง พอวันถัด ๆ กันไปเรื่อย ๆ อยู่ดี ๆ เราก็ได้ไปนั่งเรียนกับกลุ่มเพื่อนที่เป็นสต๊าฟด้วยกันเฉยเลย เราทำได้แค่มองเพื่อนกลุ่มเดิมว่า ที่เราเคยนั่งด้วยกัน ทำไมตอนนี้ไม่ใช่เรา แถมทั้งที่เมื่อก่อนเราไปไหนด้วยกัน ทำอะไรด้วยกันสารพัด ครบ 6 คนตลอดไม่ว่าทานข้าว เที่ยว ฉลองวันเกิด เรียน อ่านหนังสือ อื่น ๆ แต่ตอนนี้เหมือนเขาจะมีกันแค่ 5 คน และอาจจะลืมไปด้วยซ้ำว่ามีกัน 6 คน และยิ่งเวลาเขาโพสต์ข้อความ รูป ทำงานกลุ่ม อะไรก็ตาม จากที่เคยมีเรา กลับกลายเป็นว่า ไม่มีเลย ยิ่งนับวันเรายิ่งไกลจากเพื่อนกลุ่มนี้ไปทุกที ๆ จนเรารู้สึกแน่ใจเลยว่า คงไม่มีเราในกลุ่มอีกแล้ว ขอข้ามปี 3 ไป เพราะมันโคตรแย่ ปี 4 ปีสุดท้ายที่เราจะได้เจอกัน ก็เหมือนเดิม ลงเรียนด้วยกัน แต่เราแทบไม่ได้คุยกันเลย ไปเรียนก็เหมือนเราไปคนเดียว ทั้งทีเราก็อยู่ครบกัน 6 คน เขาก็คุยกันแค่ 5 คน เราเหมือนเป็นอากาศธาตุ เราพยายามคุยด้วย ชวนไปทำโน่นนี่ด้วยกัน เพราะปี 4 เรียนน้อยลง มีเวลามากขึ้น แถมหน้าที่สต๊าฟ ก็อำลาตำแหน่งตั้งแต่ปี 3 เทอม 2 แล้ว เราก็พยายามคืนเวลาให้เพื่อน ที่เคยหายไปขาดไป ก็มีแค่ P ที่ยังคุยด้วยแต่น้อยมาก ๆ แต่มันคงไม่ทันแล้ว เราก็ได้แต่ทน จนปี 4 เทอม 2 เข้าสู่ช่วงฝึกงาน เขาทั้ง 5 คนฝึกงานใกล้กัน มีแค่เราที่ไปฝึกงานอีก จ. หนึ่ง แต่พอวันหยุด เราก็กลับมา เพื่อมาหาเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ แต่กลับเจอแต่ความว่างเปล่า จนกระทั่งเรียนจบ เราก็ยังไม่ได้คุยกัน ไม่ได้ถาม ไม่ได้ปรับความเข้าใจกันเลย แต่มีบ้างนาน ๆ ทีจะคุยกันกับ P. แต่ก็แค่ 2-3 ประโยค
จนตอนนี้จบมา 4 - 5 ปีแล้วมั้ง ในกลุ่มก็ยังนัดเจอกันปกติดี มีแค่เราทำได้แค่มองรูปกลุ่มที่เขาโพสต์ในเฟช เขาก็ยังคงเป็นเพื่อนกันอยู่ โดยที่ไม่มีเราเลย
... มันค้างในใจเรา เราคิดมาตลอดว่า เป็นเพราะเราชอบทำกิจกรรมหรอที่ทำให้เราเสียเพื่อน
หรือเป็นเพราะเรา ไม่ค่อยมีเวลาให้ ทุกคนถึงได้เปลี่ยนไป หรือเพราะเรา ไม่ใช่เพื่อนในแบบที่ทุกคนต้องการ ซึ้งบางครั้งพวกเขาคุยกันก็ใช่ว่าเราจะรู้เรื่องด้วยไปซะหมด หรือเราเรียนไม่เก่งเหมือนคนอื่น ๆ เพราะในกลุ่มเพื่อนเราเรียนดีเรียนเก่ง มีแค่เราที่แย่สุด
ที่ผ่านมาเราดีกับเพื่อนมาตลอด ไม่ลืมเลย เราทำทุกอย่าง กับเพื่อนเราทุ่มให้หมดเลยนะ เราอยากบอกว่ามีเพื่อนแบบพวกแกเราโคตรมีความสุขมากเลยนะ พวกแกคุยสนุกสนาน อารมณ์ดี คุยได้ทุกเรื่อง แต่เราก็ยังคงไม่รู้อยู่ดีว่าเราทำอะไรผิดพลาดตรงไหน ทำไมทุกคนถึงหนีห่างจากเรา เราเคยคิดจะถาม แต่คงไม่ได้คำตอบที่แท้จริง แต่มันจะเป็นคำตอบที่เป็นการรักษาน้ำใจมากกว่า ...
เราก็ยังคงปล่อยให้มันค้างคาใจเรามาจนปัจจุบันนี้