ความรัก

สวัสดีค่ะ เราอยากจะมาปรึกษาเรื่องราวความรัก ระหว่างเรากับแฟนเรา คู่เราเริ่มคบกันมาตั้งแต่มัธยมปลาย จนมาถึงมหาลัยใกล้จะจบ คู่เราผ่านเรื่องราวทั้งทุกข์และสุขมาด้วยกันมากมาย แต่ตอนนี้เราต่างมีสังคมที่แตกต่างกัน เพราะเราเรียนคนละที่ และพ่อของเราก็ม่ค่อยจะเปิดใจรับแฟนเรามากนัก แต่นั่นแหละค่ะ มันคงไม่ใช่เหตุผลที่จะบอกเลิกกัน มาถึงตอนนี้เราคิดว่าความรู้สึกเราไม่เหมือนเดิม ความคิด อุดมคติเราก็เปลี่ยนไป เราเลยตัดสินใจมาเปิดใจคุยกันกับแฟนว่าจะเอาไงต่อ สุดท้ายไม่ได้บทสรุป เราเป็นห่วงเค้า เพราะเค้าจะกลับบ้าน ซึ่งที่เขาเรียนกับบ้านห่างกัน ประมาณ 200 กม. เป็นทางมืด ๆ ทางป่าทางเขา เราก็อดห่วงเค้าไม่ได้ ก็ต้องกลับมาเยียวยาความรู้สึกเขา เพราะเกรงว่าเขากลับไปแล้วจะเกิดอันตราย ที่กลัวที่สุดคือ กลัวว่าความตายจะมาพรากเราไป ... ถึงแม้ว่าจะเลิกกันไป แต่เรายังมีความรู้สึกดี ๆ ให้กับเค้า ทั้งความรัก ความหวังดี จนอยากให้เขาไปเจอสิ่งที่ดีกว่า เพราะตลอดเวลาที่คบกัน จนเราใกล้จะจบ เราจะมีลังเล ใจเราไม่นิ่งพอที่จะรักเค้า แอบคุยกับคนอื่น แต่เราก็บอกแฟนนะ เค้าก็ให้โอกาสตลอด จนเราไม่รู้จะทำยังไง รู้สึกผิดมากมากก เค้าก็ดีกับเรามาก ๆ แต่แปลกมากทำไมเรายังจะไปขวนขวายหาอีก ถ้าเป็นแบบนี้เราเป็นคนเห็นแก่ตัวมาเลยใช่ไหมคะ