ผิดไหมที่เราไม่อยากอยู่บ้าน

คือ เดิมทีเราอยู่หอ แล้วพอหยุดปีใหม่ บวกกับมีปัญหาโควิดระบาด เราต้องอยู่บ้านกับพ่อแม่ แต่พอเราอยู่บ้านก็ต้องมาเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน อยู่ด้วยกับแปบเดียวก็ขึ้นเสียงใส่กัน แล้วแม่ก็มาเล่าให้ฟังว่าแอบเห็นพ่อคุยกับผญ คนอื่น แล้วคือเราสงสารแม่ที่ต้องรับหน้าที่เรื่องเงินทุกอย่างในบ้านคนเดียว พ่อเราไม่ได้ช่วยออกอะไร นอกจากเอาเงินไปซื้อของทำกับข้าวกับกินเหล้า แกมีความสุขในโลกของแก แต่แกไม่เคยถามว่าแม่มีเงินใช้ไหม มีพอจ่ายหรือเปล่า แกคิดแต่แม่มี แบ้วแกอายที่จะเป็นหนี้ แกอายที่แม่เป็นหนี้ พอเราอยู่บ้าน เราก็เห็นแม่พูดอะไรหน่อยพ่อก็ว่าแม่แล้ว เราสงสารแม่ที่ต้องเลี้ยงเรา ดูแลค่ายใช่จ่ายไหนจะหนี้ต่างๆอีก เราอยากอยู่บ้านกับแม่กับพ่อกับหมาของเรา แต่พอเราอยู่ไปนานเข้าๆ ได้เห็นพ่อแม่ทะเลาะกันด่ากัน เราก็เครียด เครียดมากจนเราอยู่บ้านแล้วปวดท้อง อยากจะอ้วก เรารักพ่อรักแม่ แต่เราอยากให้เขาเครียร์ปัญหากันให้ได้ พ่อเรายังไงก็ไม่ยอมเลิกกับแม่ แม่เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราเห็นพ่อแม่อยู่ด้วยกันแบบไม่มีความสุข เราก็เริ่มกลัวการที่จะมีชีวิตคู่ ว่าต้องมาเจออะไรแบบนี้ไหม สุดท้ายเราก็ไม่อยากอยู่บ้าน แต่เราก็ไม่อยากให้แม่อยู่กับพ่อแค่สองคน กลัววันไหนทะเลาะกันหนักถึงลงไม้ลงมือกันแล้วจะไม่มีใครช่วยแม่เพราะเคยมีแบบนี้มาก่อน จนทำให้แขนแม่เราเจ็บจนถึงทุกวันนี้ หลายๆอย่างที่บ้านทำให้เราเครียดจนเป็นซึมเศร้า เราอยากหาย จริงๆอาการเราดีขึ้นเรื่อยๆหลังจากการรักษา แต่พอกลับมาอยู่บ้านยาวๆรอบนี้อยู่ๆเราก็เริ่มมีอาการเดิมๆออกมา เราไม่อยากเครียด เราเลยอยากกับไปอยู่หอมันเป็นการหนีปัญหาหรือเปล่า เราควรทำยังไงดี เราเหนื่อยใจมากกับทุกๆวันที่ตื่นขึ้นมา