สวัสดีคะ ทุกคน😁
(ก่อนอื่นต้องขอบอกเลยว่า ยืมไอดีเพื่อนมานะคะ)
กำลังลังเลกับชีวิต
จะไปต่อ หรือพอแค่นี้ดี
ขอเริ่มเลยแล้วกันนะคะ
เราอายุ 35 แฟนเรา 38 ปี
คบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆ
คือโดยรวมเรากับแฟนไปด้วยกันได้ดีมาก รู้สึกเลยว่าคนนี้พ่อของลูกเลยคะ
ความคิด นิสัยใจคอ ชอบทำบุญเหมือนกัน และรักครอบครัวเหมือนกัน
ครบกันได้ 1 ปี แฟนก้อขอเราแต่งงาน เป็นการคุยที่ยังไม่เป็นทางการ แต่มีการบอกผู้ใหญ่ให้รับรู้ ส่วนเราก้อขอพี่เขาดูอีกสักหน่อย อยากดูให้แน่ใจ (เหมือนเราสวยมาก 55)
แต่เวลาส่วนใหญ่ที่ผ่านมาช่วงโควิด มันทำให้เราได้มีโอกาสไปใช้ชีวิตที่บ้านพี่เขามากขึ้น เราเข้ากับที่บ้านเขาได้ดี เขามีพ่อ 1 คน พี่เขา 1 คนที่บ้าน ทุกอย่างก็ไปได้ดี จะมีก็แต่หลังจากะี่เขามาสวมแหวนให้เรา พี่เขาไม่มาทางบ้านแม่เราเลย เหมือนอะไรก็ไปทางบ้านเขา พ่อเขาหมด 😂😂
เราเองก็มีแม่คนเดียว เราก็ห่วงแม่เรามาก แต่เขาไม่ค่อยมาอะไรกับทางเรา ตอนแรกเราก็คิดว่าแม่เราแข็งแรงกว่าพ่อเขา(อายุ 59) พ่อแฟนอายุมาก ประมาณ 72 73 ปี เขาก้อห่วงพ่อเขามากกว่า 😂😂 เราก้อเข้าใจเขา ตกลงกันว่าถ้าแต่งงานกัน จะอยู่บ้านและมีพ่อแฟนอยู่ เราสองคนก้อจะเทียวไปเทียวมา
แต่พอปฏิบัติจริง ไม่เป็นแบบนั้นเลย
ชีวิตเขามีแต่พ่อเขา ของที่เป็นของเขาเขาจะสนใจ แต่อะไรที่เป็นของเราไม่เลย ในส่วนครอบครัวพี่เขาเป็นคนดีมาก กตัญญูต่อพ่อเป็นที่สุด วันหยุดเขา ก็พาพ่อไปทานข้าว นั่งดูทีวีกะพ่อ อยู่ในบ้านกะพ่อ คือดูเป็น family man มาก ไม่มีวันของครอบครัวเราเลย 555
เราก้อรักพ่อเขานะ ดูแลอย่างดี แต่มีวันนึงเราทะเลาะกันด้วยเรื่อง เราอยากกลับบ้านไปหาแม่ เราคิดถึงแม่ คุยกันก้อจบไป แต่วันรุ่งขึ้นสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ พ่อด่าเรา ด่าแบบแรงมาก เราก็เริ่มรู้สึกหละ ต่อไปมันต้องมีปัญหา มันก็มีจริงๆ ทุกครั้งที่เราจะกลับบ้าน พ่อจะป่วย เจ็บหัวใจ หรือทำอะไร หลายๆอย่างให้เราและแฟนกังวล
มันเลยทำให้เราสองคน ทะเลาะกัน คือเราเริ่มรู้สึกว่า มันไม่จริง พ่อไม่ได้เป็นอะไร เขาแค่อยากให้ลูกอยู่ด้วย เราก้อถามว่าจ้างคนมาดูแลบ้านไหม จะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนพ่อ พ่อก้อไม่เอา พี่เขาก้อไม่เอา คือ แฟนเราเขาก็รักพ่อมาก
เราก้อเริ่มคุยอย่างจริงจังว่า ถ้างั้น มาอยู่ทางบ้านเราไหม เราจะได้ดูแลแม่เราบ้าง พาแม่ไปกินข้าวบ้าง แฟนเขาก้อมีท่าทีว่าจะมานะแต่โครงการคือ ซื้อที่ และปลูกบ้าน สรุปก้อคือ ต้องมีปีกว่าๆ ถึงจะได้มาทางบ้านเรา เราเองไปอยู่ทางบ้านเขา เราทำอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นพื้นที่โรงงาน จะค้าขายอะไรเขาก้อมีหมดแล้ว ร้านค้าเยอะมากในโซน 10 กิโลนั้น
ส่วนทางบ้านเรามีร้านอาหาร อยู่แล้ว แต่เราปิดร้านช่วงโควิดยาว ก็มีเวลาพักผ่อน ไปไหนมาไหนได้
แต่ตอนนี้เราอยากกลับมาเปิดร้าน มาทำงานของเรา แฟนเราดูเขาไม่อยากมาเลย ถ้ามาก้อมาแบบความไวแสง ไวขนาดแค่เห็นหน้า นั่งคุย ไม่ทันได้กินข้าวด้วยกันเลย คือพี่เขาจะรีบๆๆไปทานกะพ่อเขาทุกครั้ง 😂😂
อารมณ์แบบคนติดบ้าน ติดพ่อ
เปิดร้านเราก้ออยากได้กำลังใจจากเขา แต่มันก้อไม่มีเลย ไม่มีอะไรที่มาทางเราเลย ชีวิตเขามีแต่พ่อๆๆๆๆ เท่านั้น
ช่วงโควิดเขาเริ่มทำธุรกิจคู่กับงานประจำ เราก้อแนะนำ ช่วยคิด ช่วยขาย อย่างเต็มที่ และธุรกิจเขาก้อไปได้ดี รายได้มากกว่างานประจำ รวมเดือนนึง ก็ 200,000 ได้ เขาก็ยิ่งสนุก
เราก้อดีใจที่เขามีความสุข
แต่พอเขาจะมาขอสู่ขอจริงจัง พ่อเขากลับเอาเงินคืนจากพี่เขาไป ล้านกว่าบาท (เราก้อเข้าใจหละว่า เขาไม่อยากเอาเงินส่วนนี้มาขอเรา) เราก้อคิดว่าไม่เป็นไร เราก้อคิดว่า เดี๋ยวกลับมา ทำกิจการงานของเรา เราก้อมีรายได้ แต่เดชะบุญ พ่อบอกหายใจไม่ออกอีกแล้ว (กุจะได้กลับบ้านไหมเนี่ย) เราก้อภาวนานะ อย่าเป็นอะไรอีกนะ เพราะจริงๆ พ่อแข็งแรงมากกก.. แต่มันก้อมีอีกจริงๆ พ่อลืมปิดไฟรถ ลืมเสียบปลั๊กกระทะไฟฟ้า ทิ้งไว้ TT
เราก็คิด เอาอีกแล้ว จะให้ลูกอยู่ด้วยตลอดทุกวัน แต่ไม่เคยจะสนับสนุนเลย มีแต่ติ ๆครั้งนี้มาทำให้มีห่วงอีก (พ่อแฟนเขาไม่ได้เลี้ยงแฟนเรา เขามีครอบครัวใหม่ พอมีปัญหาเขาก้อมาอยู่กะแฟนเรา)
มีวันนึงไปทานข้าวข้างทาง ประมาณ 180 บาท แฟนเราก้อบอกมื้อนี้ให้พ่อเลี้ยงนะ พ่อด่าเสียงดังมาก หาว่าแค่นี้เลี้ยงพ่อไม่ได้ แบบคนทั้งร้านหันมามอง แฟนเราลุกหนี แต่เราไม่กล้าลุกก็นั่งฟังพ่อด่าไป
แล้วก้อขึ้นรถกลับบ้าน เราก้อบอกแฟนเราใจเย็นๆ ต่อไปก้อเลี้ยงพ่อทุกมื้อ จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
หลังจากวันนั้นเราก้อบอกแฟน เราจะกลับบ้านไปเปิดร้านนะ
พ่อก้อบอกเมื่อคืนพ่อหายใจไม่ออก (แบบเดิม)
แต่ไปตรวจหัวใจคือ 100 เปอร์เซ็นต์
มันทำให้เรารู้สึกว่าอีกแล้วหรอ เราไม่ต้องทำงานทำการอะไรเลยใช่ไหม อยากจะไปดูแลแม่ ดูแลร้านตัวเอง ไม่ได้เลยใช่ไหม
เราก้อถามแฟนว่าจะเอายังไงดี เราจะวางแผนยังไงกันดี สิ่งที่ได้จากแฟนคือเขาเงียบ.....
เราก้อบอกว่าเราต้องไปดูแลแม่เราบ้างนะ พี่เขาก้อเงียบ เขาไม่ค่อยสนใจทางครอบครัวเรา เรารู้สึกว่า เราปรึกษาอะไรเขาไม่ได้เลย...
เช้าวันต่อมา เขาเปิดสนธิ พูดเรื่องความกตัญญูว่าเป็นลูกต้องดูแลพ่อแม่.. เราก้อเลยบอกว่า เราดูแลพ่อให้เขามาจะปีนึงแล้วนะ เราแค่ขอกลับมาดูแลแม่เรา มาสร้างอาชีพให้ตัวเองบ้างไม่ได้หรอ เขาก้อไม่ตอบ..
มันก้อเลยมาถึงจุดที่ เราต้องมาขอคำปรึกษาเพื่อนๆในนี้ รู้สึกชีวิตมันมืดมนจริงๆคะ..
เงินที่เรามี เราก้อมาใช้เรียน ใช้ลงทุนไปมันก้อหมด หลายคนก้อคงคิดว่า ขอแฟนใช้สิ แต่..ไม่เลย..แฟนเราไม่เคยให้เงินเราเลย แค่ขอยืม 3000 บาท เรายังไม่ได้เห็นเงิน 3000 เลย ทั้งๆที่เขาก้อรู้เรามาทางเขา เราไม่มีรายได้เลย มีรายแต่จ่าย ..
เราก็ไม่รู้ว่าข้างหน้ามันจะเป็ยยังไงอีก...
เราก้อไม่รู้ว่าเราจะเหมาะกับการใช้ชีวิตคู่ในครอบครัวนี้ไหม
จะแต่งงานดี หรือเลิกกันไปเลยดี (เราห่วงแม่เรา)
รบกวนขอคำแนะนำจากทุกท่านด้วยคะ 🙏🙏
จะแต่งงานดีไหม หรือจะเลิกไปเลยดี
(ก่อนอื่นต้องขอบอกเลยว่า ยืมไอดีเพื่อนมานะคะ)
กำลังลังเลกับชีวิต
จะไปต่อ หรือพอแค่นี้ดี
ขอเริ่มเลยแล้วกันนะคะ
เราอายุ 35 แฟนเรา 38 ปี
คบกับแฟนมาได้ปีกว่าๆ
คือโดยรวมเรากับแฟนไปด้วยกันได้ดีมาก รู้สึกเลยว่าคนนี้พ่อของลูกเลยคะ
ความคิด นิสัยใจคอ ชอบทำบุญเหมือนกัน และรักครอบครัวเหมือนกัน
ครบกันได้ 1 ปี แฟนก้อขอเราแต่งงาน เป็นการคุยที่ยังไม่เป็นทางการ แต่มีการบอกผู้ใหญ่ให้รับรู้ ส่วนเราก้อขอพี่เขาดูอีกสักหน่อย อยากดูให้แน่ใจ (เหมือนเราสวยมาก 55)
แต่เวลาส่วนใหญ่ที่ผ่านมาช่วงโควิด มันทำให้เราได้มีโอกาสไปใช้ชีวิตที่บ้านพี่เขามากขึ้น เราเข้ากับที่บ้านเขาได้ดี เขามีพ่อ 1 คน พี่เขา 1 คนที่บ้าน ทุกอย่างก็ไปได้ดี จะมีก็แต่หลังจากะี่เขามาสวมแหวนให้เรา พี่เขาไม่มาทางบ้านแม่เราเลย เหมือนอะไรก็ไปทางบ้านเขา พ่อเขาหมด 😂😂
เราเองก็มีแม่คนเดียว เราก็ห่วงแม่เรามาก แต่เขาไม่ค่อยมาอะไรกับทางเรา ตอนแรกเราก็คิดว่าแม่เราแข็งแรงกว่าพ่อเขา(อายุ 59) พ่อแฟนอายุมาก ประมาณ 72 73 ปี เขาก้อห่วงพ่อเขามากกว่า 😂😂 เราก้อเข้าใจเขา ตกลงกันว่าถ้าแต่งงานกัน จะอยู่บ้านและมีพ่อแฟนอยู่ เราสองคนก้อจะเทียวไปเทียวมา
แต่พอปฏิบัติจริง ไม่เป็นแบบนั้นเลย
ชีวิตเขามีแต่พ่อเขา ของที่เป็นของเขาเขาจะสนใจ แต่อะไรที่เป็นของเราไม่เลย ในส่วนครอบครัวพี่เขาเป็นคนดีมาก กตัญญูต่อพ่อเป็นที่สุด วันหยุดเขา ก็พาพ่อไปทานข้าว นั่งดูทีวีกะพ่อ อยู่ในบ้านกะพ่อ คือดูเป็น family man มาก ไม่มีวันของครอบครัวเราเลย 555
เราก้อรักพ่อเขานะ ดูแลอย่างดี แต่มีวันนึงเราทะเลาะกันด้วยเรื่อง เราอยากกลับบ้านไปหาแม่ เราคิดถึงแม่ คุยกันก้อจบไป แต่วันรุ่งขึ้นสิ่งที่ไม่คาดคิดคือ พ่อด่าเรา ด่าแบบแรงมาก เราก็เริ่มรู้สึกหละ ต่อไปมันต้องมีปัญหา มันก็มีจริงๆ ทุกครั้งที่เราจะกลับบ้าน พ่อจะป่วย เจ็บหัวใจ หรือทำอะไร หลายๆอย่างให้เราและแฟนกังวล
มันเลยทำให้เราสองคน ทะเลาะกัน คือเราเริ่มรู้สึกว่า มันไม่จริง พ่อไม่ได้เป็นอะไร เขาแค่อยากให้ลูกอยู่ด้วย เราก้อถามว่าจ้างคนมาดูแลบ้านไหม จะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนพ่อ พ่อก้อไม่เอา พี่เขาก้อไม่เอา คือ แฟนเราเขาก็รักพ่อมาก
เราก้อเริ่มคุยอย่างจริงจังว่า ถ้างั้น มาอยู่ทางบ้านเราไหม เราจะได้ดูแลแม่เราบ้าง พาแม่ไปกินข้าวบ้าง แฟนเขาก้อมีท่าทีว่าจะมานะแต่โครงการคือ ซื้อที่ และปลูกบ้าน สรุปก้อคือ ต้องมีปีกว่าๆ ถึงจะได้มาทางบ้านเรา เราเองไปอยู่ทางบ้านเขา เราทำอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นพื้นที่โรงงาน จะค้าขายอะไรเขาก้อมีหมดแล้ว ร้านค้าเยอะมากในโซน 10 กิโลนั้น
ส่วนทางบ้านเรามีร้านอาหาร อยู่แล้ว แต่เราปิดร้านช่วงโควิดยาว ก็มีเวลาพักผ่อน ไปไหนมาไหนได้
แต่ตอนนี้เราอยากกลับมาเปิดร้าน มาทำงานของเรา แฟนเราดูเขาไม่อยากมาเลย ถ้ามาก้อมาแบบความไวแสง ไวขนาดแค่เห็นหน้า นั่งคุย ไม่ทันได้กินข้าวด้วยกันเลย คือพี่เขาจะรีบๆๆไปทานกะพ่อเขาทุกครั้ง 😂😂
อารมณ์แบบคนติดบ้าน ติดพ่อ
เปิดร้านเราก้ออยากได้กำลังใจจากเขา แต่มันก้อไม่มีเลย ไม่มีอะไรที่มาทางเราเลย ชีวิตเขามีแต่พ่อๆๆๆๆ เท่านั้น
ช่วงโควิดเขาเริ่มทำธุรกิจคู่กับงานประจำ เราก้อแนะนำ ช่วยคิด ช่วยขาย อย่างเต็มที่ และธุรกิจเขาก้อไปได้ดี รายได้มากกว่างานประจำ รวมเดือนนึง ก็ 200,000 ได้ เขาก็ยิ่งสนุก
เราก้อดีใจที่เขามีความสุข
แต่พอเขาจะมาขอสู่ขอจริงจัง พ่อเขากลับเอาเงินคืนจากพี่เขาไป ล้านกว่าบาท (เราก้อเข้าใจหละว่า เขาไม่อยากเอาเงินส่วนนี้มาขอเรา) เราก้อคิดว่าไม่เป็นไร เราก้อคิดว่า เดี๋ยวกลับมา ทำกิจการงานของเรา เราก้อมีรายได้ แต่เดชะบุญ พ่อบอกหายใจไม่ออกอีกแล้ว (กุจะได้กลับบ้านไหมเนี่ย) เราก้อภาวนานะ อย่าเป็นอะไรอีกนะ เพราะจริงๆ พ่อแข็งแรงมากกก.. แต่มันก้อมีอีกจริงๆ พ่อลืมปิดไฟรถ ลืมเสียบปลั๊กกระทะไฟฟ้า ทิ้งไว้ TT
เราก็คิด เอาอีกแล้ว จะให้ลูกอยู่ด้วยตลอดทุกวัน แต่ไม่เคยจะสนับสนุนเลย มีแต่ติ ๆครั้งนี้มาทำให้มีห่วงอีก (พ่อแฟนเขาไม่ได้เลี้ยงแฟนเรา เขามีครอบครัวใหม่ พอมีปัญหาเขาก้อมาอยู่กะแฟนเรา)
มีวันนึงไปทานข้าวข้างทาง ประมาณ 180 บาท แฟนเราก้อบอกมื้อนี้ให้พ่อเลี้ยงนะ พ่อด่าเสียงดังมาก หาว่าแค่นี้เลี้ยงพ่อไม่ได้ แบบคนทั้งร้านหันมามอง แฟนเราลุกหนี แต่เราไม่กล้าลุกก็นั่งฟังพ่อด่าไป
แล้วก้อขึ้นรถกลับบ้าน เราก้อบอกแฟนเราใจเย็นๆ ต่อไปก้อเลี้ยงพ่อทุกมื้อ จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์แบบนี้
หลังจากวันนั้นเราก้อบอกแฟน เราจะกลับบ้านไปเปิดร้านนะ
พ่อก้อบอกเมื่อคืนพ่อหายใจไม่ออก (แบบเดิม)
แต่ไปตรวจหัวใจคือ 100 เปอร์เซ็นต์
มันทำให้เรารู้สึกว่าอีกแล้วหรอ เราไม่ต้องทำงานทำการอะไรเลยใช่ไหม อยากจะไปดูแลแม่ ดูแลร้านตัวเอง ไม่ได้เลยใช่ไหม
เราก้อถามแฟนว่าจะเอายังไงดี เราจะวางแผนยังไงกันดี สิ่งที่ได้จากแฟนคือเขาเงียบ.....
เราก้อบอกว่าเราต้องไปดูแลแม่เราบ้างนะ พี่เขาก้อเงียบ เขาไม่ค่อยสนใจทางครอบครัวเรา เรารู้สึกว่า เราปรึกษาอะไรเขาไม่ได้เลย...
เช้าวันต่อมา เขาเปิดสนธิ พูดเรื่องความกตัญญูว่าเป็นลูกต้องดูแลพ่อแม่.. เราก้อเลยบอกว่า เราดูแลพ่อให้เขามาจะปีนึงแล้วนะ เราแค่ขอกลับมาดูแลแม่เรา มาสร้างอาชีพให้ตัวเองบ้างไม่ได้หรอ เขาก้อไม่ตอบ..
มันก้อเลยมาถึงจุดที่ เราต้องมาขอคำปรึกษาเพื่อนๆในนี้ รู้สึกชีวิตมันมืดมนจริงๆคะ..
เงินที่เรามี เราก้อมาใช้เรียน ใช้ลงทุนไปมันก้อหมด หลายคนก้อคงคิดว่า ขอแฟนใช้สิ แต่..ไม่เลย..แฟนเราไม่เคยให้เงินเราเลย แค่ขอยืม 3000 บาท เรายังไม่ได้เห็นเงิน 3000 เลย ทั้งๆที่เขาก้อรู้เรามาทางเขา เราไม่มีรายได้เลย มีรายแต่จ่าย ..
เราก็ไม่รู้ว่าข้างหน้ามันจะเป็ยยังไงอีก...
เราก้อไม่รู้ว่าเราจะเหมาะกับการใช้ชีวิตคู่ในครอบครัวนี้ไหม
จะแต่งงานดี หรือเลิกกันไปเลยดี (เราห่วงแม่เรา)
รบกวนขอคำแนะนำจากทุกท่านด้วยคะ 🙏🙏