สวัสดีครับ ผมอายุ20 เรียนอยู่มหาวิทยาลัยชื่อดังในจังหวัดเชียงใหม่ มีเรื่องจะมาปรึกษา+ระบายครับ ถ้าทำพลาดตรงไหนขออภัยล่วงหน้านะครับ คือ ผมจับได้ว่าเเฟนของผม(ผช)กับเพื่อนสนิทของเขา(ผญ.)เเอบคุยเรื่องผมในเเชท เนื้อหาหลักๆคือ 1.เพื่อนเเฟนไม่ชอบขี้หน้าผม ที่ผมยืนขึ้นในระหว่างที่เค้ากินไอติมอยู่??? (คือวันนั้นผมมีธุระ เเฟนผมก็รู้นะครับว่าธุระผมมีตอนกี่โมง เเล้วมันใกล้ถึงเวลาเเล้ว ผมก็เลยลุกขึ้น เพื่อสื่อให้เเฟนผมรู้ว่า จะไปละนะ ใกล้ถึงเวลาธุระผมเเล้ว) เพื่อนเเฟนเขาพิมพ์ว่า หงุดหงิด อยากต่อยหน้าผม ที่มายืนกดดันเขากินไอติม
2.เเฟนผมพิมพ์กับเพื่อนเค้าว่า เบื่อผม ไม่รู้ว่าชอบไปได้ไง อยากเปลี่ยนเเฟน... วันต่อมาผมจึงไปคุยกับเเฟนว่าผมรู้เรื่องละนะ ที่เเอบคุยกันเเบบนั้น เขาก็บอกว่าๆพิมพ์ขำๆ ไม่ได้จริงจัง ผมจุกมาก ทำไรไม่ถูก ว่าเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยได้ไง ก็เลยมีการใช้คำพูดรุนเเรงกัน55 เเฟนผมก็รู้สึกผิด เขาร้องไห้ไม่หยุด เพราะคิดว่าผมจะเลิกกับเขา (ในใจก็คิดไปเกินครึ่งละครับว่าจะเลิก เเต่ก็คิดว่าพอให้อภัยได้อยู่..มั้ง55) ผ่านมาอีกวัน คือเเฟนผมก็บอกให้ผมไปเคลียร์กับเพื่อนเค้าที่ร้านหมูกระทะ ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่อยากไป ยังไงผลลัพธ์ก็ออกมาไม่ดีหรอก เเฟนผมเค้าก็คะยั้นคะยอให้ไป ผมก็เลยยอมไป ในใจที่คิดคือ ถ้าเค้ายอมขอโทษ ผมก็จะขอโทษเหมือนกันที่ทำเสียมารยาทไปบ้าง ในตอนนั้น เเต่พอไปถึงที่ร้านคือทุกอย่างไม่เป็นเเบบนั้นเลยครับ ขอเเทนผมด้วยA เเล้วเเทนเพื่อนเเฟนด้วยB นะครับ
B: A กูต้องการจากเเค่คำเดียว ขอโทษกู กูให้เวลา 3วิ เเล้วเธอก็ชูนิ้วนับ 3 2 1...
A: ผมก็นั่งนิ่งๆทำหน้ายิ้ม เเต่ก็คิดในใจไปด้วยว่า ทำไมต้องขอโทษวะ ทำไรผิดอ่ะ B ก็พูดจากวนประสาทหลายประโยคอยู่ครับ
เเฟนผมมันก็บอกให้ผมยอมๆขอโทษเพื่อนมันไป ...ในใจผมคือทำไมเข้าข้างเพื่อนขนาดนี้ ดูเพื่อนเธอทำกับเราดิ ผมก็กำลังจะด่าละ เเต่เห็นเเฟนผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก็เลยนั่งต่อเงียบๆ ให้เพื่อนเค้าว่าผมต่อ555 ...เห้อออ เเฟนผมบอกว่า เพื่อนเค้าหวังดีกับผม? อยากให้ผมอยู่ในสังคมได้บลาาๆๆๆ...คือผมออกงานสังคมบ่อยอยู่ละครับ ผมรู้ตัวเองดีว่าควรทำตัวยังไง ให้คนอื่นชื่นชอบ ไม่ได้ขลุกตัวตัวอยู่เเต่ในชมรม ในห้องนอนเเบบใครบางคน55 คือผมยอมรับนะครับว่าวันนั้นอาจจะทำเสียมารยาทที่ลุกขึ้นเร่งเพื่อนกินไอติม เเต่คือทำไมต้องอะไรขนาดนี้ ผมก็กะจะไปขอโทษ ทำไมต้องมาโดนอะไรเเบบนี้ วันต่อมาเเฟนผมเค้าก็บอกว่าผมอ่ะ หัดลดทิฏฐิลงมาบ้าง ทำไมไม่ขอโทษเพื่อนเค้าไป....ผมคือโกรธมาก ยังไม่ได้ทำไรผิด ทำไมต้องขอโทษ วันนั้นก็รู้อยู่ว่ามีธุระ จะให้มานั่งรอเพื่อนมันกินไอติมเนี่ยนะ สุดท้ายเขาก็บอกเเยกทางกันเถอะ ผมก็ตามใจนะ เเต่คือ สักพักก็มาบอก ไม่อยากเลิก
คำถามคือ
-ผมเจอหน้าเเฟน ก็นึกถึงเพื่อนเค้าอ่ะครับ อยู่ด้วยก็มีเเต่คำถามที่ว่า ทำไมวันนั้นเค้าไม่เข้าข้างผม
-เรื่องที่เเฟนพิมพ์ในเเชท คิดยังไงกับคำว่าพิมพ์เล่นๆขำๆ ครับ เรื่องนี้เพื่อนๆผมก็รู้ เพื่อนผมก็บอก อย่ากลับไป เลิกเเล้วเลิกเลย เเต่ส่วนตัวผม ผมต้องมาเลิกกับเเฟนเพราะเพื่อนประสาทรับประทานของมันเนี่ยนะ อะไรกัน... เเต่ถ้ากลับไปก็กลัวเพื่อนเป็นหมาครับ555
ถ้าเพื่อนๆเจอเหตุการณ์เเบบนี้จะทำไงต่อครับ
2.เเฟนผมพิมพ์กับเพื่อนเค้าว่า เบื่อผม ไม่รู้ว่าชอบไปได้ไง อยากเปลี่ยนเเฟน... วันต่อมาผมจึงไปคุยกับเเฟนว่าผมรู้เรื่องละนะ ที่เเอบคุยกันเเบบนั้น เขาก็บอกว่าๆพิมพ์ขำๆ ไม่ได้จริงจัง ผมจุกมาก ทำไรไม่ถูก ว่าเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยได้ไง ก็เลยมีการใช้คำพูดรุนเเรงกัน55 เเฟนผมก็รู้สึกผิด เขาร้องไห้ไม่หยุด เพราะคิดว่าผมจะเลิกกับเขา (ในใจก็คิดไปเกินครึ่งละครับว่าจะเลิก เเต่ก็คิดว่าพอให้อภัยได้อยู่..มั้ง55) ผ่านมาอีกวัน คือเเฟนผมก็บอกให้ผมไปเคลียร์กับเพื่อนเค้าที่ร้านหมูกระทะ ผมก็บอกไปแล้วว่าไม่อยากไป ยังไงผลลัพธ์ก็ออกมาไม่ดีหรอก เเฟนผมเค้าก็คะยั้นคะยอให้ไป ผมก็เลยยอมไป ในใจที่คิดคือ ถ้าเค้ายอมขอโทษ ผมก็จะขอโทษเหมือนกันที่ทำเสียมารยาทไปบ้าง ในตอนนั้น เเต่พอไปถึงที่ร้านคือทุกอย่างไม่เป็นเเบบนั้นเลยครับ ขอเเทนผมด้วยA เเล้วเเทนเพื่อนเเฟนด้วยB นะครับ
B: A กูต้องการจากเเค่คำเดียว ขอโทษกู กูให้เวลา 3วิ เเล้วเธอก็ชูนิ้วนับ 3 2 1...
A: ผมก็นั่งนิ่งๆทำหน้ายิ้ม เเต่ก็คิดในใจไปด้วยว่า ทำไมต้องขอโทษวะ ทำไรผิดอ่ะ B ก็พูดจากวนประสาทหลายประโยคอยู่ครับ
เเฟนผมมันก็บอกให้ผมยอมๆขอโทษเพื่อนมันไป ...ในใจผมคือทำไมเข้าข้างเพื่อนขนาดนี้ ดูเพื่อนเธอทำกับเราดิ ผมก็กำลังจะด่าละ เเต่เห็นเเฟนผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก็เลยนั่งต่อเงียบๆ ให้เพื่อนเค้าว่าผมต่อ555 ...เห้อออ เเฟนผมบอกว่า เพื่อนเค้าหวังดีกับผม? อยากให้ผมอยู่ในสังคมได้บลาาๆๆๆ...คือผมออกงานสังคมบ่อยอยู่ละครับ ผมรู้ตัวเองดีว่าควรทำตัวยังไง ให้คนอื่นชื่นชอบ ไม่ได้ขลุกตัวตัวอยู่เเต่ในชมรม ในห้องนอนเเบบใครบางคน55 คือผมยอมรับนะครับว่าวันนั้นอาจจะทำเสียมารยาทที่ลุกขึ้นเร่งเพื่อนกินไอติม เเต่คือทำไมต้องอะไรขนาดนี้ ผมก็กะจะไปขอโทษ ทำไมต้องมาโดนอะไรเเบบนี้ วันต่อมาเเฟนผมเค้าก็บอกว่าผมอ่ะ หัดลดทิฏฐิลงมาบ้าง ทำไมไม่ขอโทษเพื่อนเค้าไป....ผมคือโกรธมาก ยังไม่ได้ทำไรผิด ทำไมต้องขอโทษ วันนั้นก็รู้อยู่ว่ามีธุระ จะให้มานั่งรอเพื่อนมันกินไอติมเนี่ยนะ สุดท้ายเขาก็บอกเเยกทางกันเถอะ ผมก็ตามใจนะ เเต่คือ สักพักก็มาบอก ไม่อยากเลิก
คำถามคือ
-ผมเจอหน้าเเฟน ก็นึกถึงเพื่อนเค้าอ่ะครับ อยู่ด้วยก็มีเเต่คำถามที่ว่า ทำไมวันนั้นเค้าไม่เข้าข้างผม
-เรื่องที่เเฟนพิมพ์ในเเชท คิดยังไงกับคำว่าพิมพ์เล่นๆขำๆ ครับ เรื่องนี้เพื่อนๆผมก็รู้ เพื่อนผมก็บอก อย่ากลับไป เลิกเเล้วเลิกเลย เเต่ส่วนตัวผม ผมต้องมาเลิกกับเเฟนเพราะเพื่อนประสาทรับประทานของมันเนี่ยนะ อะไรกัน... เเต่ถ้ากลับไปก็กลัวเพื่อนเป็นหมาครับ555