ไม่อยากอยู่ต่อ

คือเหมือนกับเราทำอะไรที่ขัดใจนิดหน่อยคนในครอบครัวก็จะว่าให้เพราะแค่เราเป็นพี่สาวคนโตแต่คนน้องที่ทำอะไรผิดไม่ว่าบอกแต่ว่าน้องยังน้อยอยู่แต่เราคิดนะว่าทำไมตอนเราอายุเท่าน้องครอบครัวถึงไม่พูดแบบนี้น้องก็อายุไม่ห่างกันเท่าไหร่ตอนทำอะไรก็ตามก็จะผิดตลอดสอนน้องด่าน้องเตือนน้องก็ไม่ได้โดนด่ากลับสะงั้นเราตั้งใจเรียนสอบได้คะแนนเยอะเพื่อให้คนในครอบครัวสนใจพอเราบอกครอบครัวว่าหนูได้เกรด3เกือบ4เลยนะครอบครัวก็ทำเหมือนว่าไม่ได้ดีใจอะไรเลยพอน้องสอบได้ที่เกือบสุดท้ายครอบครัวก็ว่าไม่เป็นไรลูกดีแล้วได้เกรดเยอะเลยเราก็เข้าใจอยู่ว่าเป็นน้องแต่พอเราสอบมาอีกเทอมเกรดเราตกด่าเราว่าทำไมไม่ตั้งใจเรียนเลยเราบับทำไมต้องเกิดเกิดมาทำไมในเมื่อครอบครัวไม่ได้สนใจอะไรเราอยู่แล้วนิตอนนั้นคือว่าแต่ความคิดนี้สุดท้ายก็ต้องยอมถูกแบบเดิมๆมาเลื่อยๆเพราะคิดว่าดีที่สุดแล้ว
เราก็เคยถามนะว่าหนูเกิดมาทำไมทุกคนก็ว่าจะถามทำไมอะไรแบบนี้ทุกๆคืนคือต้องมานั่งร้องไห้ที่ห้องคนเดียวปกติเราจะมีสัตว์เลี้ยงไว้คุยเล่นระบายความทุกข์กับมันแต่มันพึ่งตายไปไม่นานนี้
ทุกคนว่าเราผิดใช่ไหมหรือเราเข้าใจอะไรผิดไปหรือเราเป็นแค่ความผิดพลาด