ขอเริ่มจากช่วงที่จบมาใหม่ๆ ก่อนโควิดจะเข้าเรามีแผลนว่าจะไปเรียน ป.โท ที่จีนแต่ติดโควิดเลยไม่ได้ทำเรื่องขอทุนปีนี้คือปี 2563 เลยจะขอพักตัวอยู่บ้านสักปี รอโควิดมันจางลง อยู่บ้านได้สักเดือนจู่ๆก็มีข้อความ Massager เด้งขึ้นมาเป็นครูที่โรงเรียนมัธยมเก่าที่เราจบมาเข้ามาขอให้เราวาดรูปให้เพื่อที่จะเอาไปสกรีนถุงผ้าในวันเกษียณของครูอีกท่านหนึ่ง ก็ไม่มีอะไรผิดปกติก็รับงานแล้ววาดตามที่สั่งแต่พองานใกล้เสร็จ ครูเขาก็ทักว่ามีครูท่านหนึ่งเขากำลังคนวาดรูปแล้วมาสกรีนลงผ้า ถุงผ้า เหมือนเป็นร้านสกรีนผ้านั้นละ แล้วประเด็นคือครูคนนั้นเป็นครูที่เราสนิทด้วยถึงขั้นเรียกแม่เลยก็ว่าได้ แน่นอนครูท่านนั้นก็ติดต่อมา ขอเรียกว่าครูA ละกัน

ปล.ช่วงก่อนโควิดใหม่หางานสมัครงานออนไลน์

   หลังจากที่ครู A โทรมาก็บอกรายละเอียดงานตอนแรกเราโอเคที่มากที่จะได้วาดรูปที่เป็นงานที่เราชอบแต่รายะเอียดหลังครูเขาเหมือนต้องการให้เราไปช่วยงานที่ร้านมากกว่าบอกว่าที่ร้านตอนนี้มีแค่ลูกสะใภ้แกที่ทำและแกที่ไม่ค่อยจะมีเวลาเพราะเป็นครูต้องอะเนอะ ตอนแรกเราก็โอเคเพราะคิดว่าคิดไม่มีไรไปดูงานก่อนก็นัดกันตอนเช้าจะเข้าไป และเวลานั้นก็คิดได้ว่ามีพี่สาวคนหนึ่งจบป.ตรีเหมือนกันแต่แก่กว่าเราหลายปีเราเลยเรียกว่าเจ๊ๆ พอทักเจ๊ไปเจ๊เขาก็โอเคจะไปดูงานด้วย พอถึงตอนเช้าเราก็ไปกับเจ๊ ไปถึงเจอพี่ลูกสะใภ้ครูA  เขาก็สอนงานต่างๆเราก็รองทำดูมันง่ายมากนะก็เราจบคอมมาแค่สั่งปริ้นสกรีนอะไรทำนองนั้นตอนนั้นเครื่องยังเป็นสกรีนแบบหมึกเห็นบอกว่าได้เครื่องมาเกือนแสน เราก็โห่ววววบลาๆ แต่ชะตามันเริ่มจากนี้ เราดันไปตอบว่าจะรับงานเริ่มงานวันนี้เลย ก็นั่งทำไปสักพักบรรยากาศที่ร้านไม่เชิงร้านมันคือบ้านคนดีๆนี้เลย สภาพบ้านเหมือนไม่ได้ทำความสะอาดมามากกว่า 20ปี+ ตอนนั้นเราก็ฝืนทำๆไปก่อนจบหนึ่งวัน

วันต่อมา
   เราก็เริ่มงานตามปกติทำงานตามออเดอร์ที่ดองไว้เพราะพี่ลูกสะใภ้มีลูกเลยไม่ได้ทำพอเรามาก็ทำส่วนนั้นแทนโอเคเราทำ555 ขออธิบายการทำงานก่อนนะ สกรีนผ้า 1 ผืนใช้เวลาประมาณ 4-5 นาที แล้วเอาไปอบอีก 10-20 วิ 1 วันจะได้ 70-100 ผืน เพราะเครื่องสกรีนมี 1 เครื่อง เครื่องอบอีก 1 เครื่อง เราก็นั่งทำกับเจ๊โดยแบ่งงานคือเราหน้าที่สกรีนผ้า เจ๊ อบ อ่อ เงินเดือนเราตกลงกับครูAว่า 9000 บาทต่อเดือนแน่นอนมันรวมเรื่องที่ผมต้องวาดรูปออกแบบงานให้อีกมันดูไม้คุ้มจริงไหม สรุปตอนนี้งานเรามี งานสกรีน แล้วก็วาดรูปที่ทำได้ที่บ้านเราตอนหลังเลิกงานแล้วมาวาดที่บ้านตั้งแต่หกโมงเย็นไปจนเกือบๆเที่ยงคืนเหลืออาจเลยไปเกือบตี1-2 แน่นอนมันต้องได้โอที แต่กลับไม่ได้จร๊า 9000 บาทเท่าเดิม ต่างจากเจ๊เราทำแค่งานอบผ้าพอกลับบ้านก็คือจบแค่นั้น
ปล.ครูAต้องการให้เราไปเป็นเจ้าของกิจกการต่อจากลูกสะใภ้แกเพราะอะไร ลูกสะใภ้แกจะหนีไป กทม. เพราะทนนิสัยสามีแกไม่ไหวและทนที่ครอบครัวครูAไม่ไหว แกเลยหาคนมาแทนแต่คนๆนั้นดันเป็นเราที่ต้องมาโดนกรรมนี้
ปล.อีก2วันหลังจากนี้เราก็ทำความสะอาดที่ทำงานเราใหม่แบบเหนื่อยชิปหายคิดตามนะบ้านไม่ได้ทำความสะอาดมานานครึ่งชีวิตคนอะอ๋อครูA แกมีลูกชาย 3 คนแต่ 2 คนหลังเป็นทหารเรือเลยมีแต่คนโตที่เป็นสามีพี่สะใภ้ที่หนีไป กทม.

ปล.ปล. นิสัยพี่คนโตคือแบบนิสัยผู้ชายเลยกินข้าวไม่เก็บจานไม่ล้าง ไม่ทำความสะอาดห้องนอนคือเรียกว่าเหี้xเลยงานตัวเองก็มีทำนะเงินเดือนก็มีแต่ทุกวันของเงินแม่วันละไม่เกิน 1000

ผ่านไปได้สักระยะ
   พี่ลูกสะใภ้ก็เก็บของไป กทม.แน่นอนมีปากเสียแย่งลูกกันเราก็ไม่อยากยุ่งมันเป็นเรื่องในครอบครัวคนอื่นอะเนอะ ตอนนั้นเราก็มีงานที่ได้รับมอบหมายใหม่คือทำงาน ออกประกันรถข้อมูลกรมธรรม์ แทนพี่ลูกสะใภ้แก อะงาน+1 แต่ช่วงนั้นมันไม่ค่อยมีหรอลูกค้ามาทำประกันเราเลยหันมาสนใจงานหลัก พอทำไปเกือบจะครบเดือน ออเดอร์ตอนนั้น 4000 ผืนแน่นอนทำทันนะจะ

เดือนหนึ่งผ่านไปโอเคเงินเดือนออก
   มาเดือนใหม่มีเรื่องเกิดขึ้นออเดอร์ลูกค้า 4000 ขอเดือนที่แล้ว (ลูกค้าประจำทุกเดือนมั่ง) ดันเงียบหายไป ครูA ก็หายงานให้เราอีกมันคืองานทำสไบผ้า ปล.ร้านเชิงขายพวกของพื้นเมืองของที่ระลึกสไบผ้านี้เยอะเลย เราก็จะได้เงินมาเพิ่มคือ งานรีดผ้ากวดกับผ้าสไบที่แน่นอนเยอะมาก หลังจากนั้นก็เอามาตัดอีก แต่เจ๊เราทำหน้าที่เพิ่มคือ รีดลูกปัดเข้ากับผ้า แต่ก็ไม่ใช่ว่างานสกรีนจะหยุดนะ ครูAแกก็รับงานครูท่านอื่นๆที่เกษียณมันก็จะประมาณ 100-300 ใบ ต่อออเดอร์ก็คือเดือนนั้นทำไม่ทันเลยจร๊าคนมีแค่สองคน แล้วครูA ก็รับงานนั้นนี้เข้ามาเรื่อยๆ ตอนนั้นเราก็คิดบวกนะแบบหายเงินเข้าร้านมั่ง แต่ได้แต่รับๆไม่ดูคนทำหรือคนงานว่าไหวไหม แล้วไม่คิดจะรับเพิ่มด้วย ก็ทนทำไปได้เดือบจะสิ้นเดือน เราก็คิดไอเดียมาได้ว่าจะทำสินค้าตัวหนึ่งขายแต่มันต้องวาดรูปจำนวน 144 รูป ซึ่งแน่นอนเราวาดรูปไม่เก่งกาจอะไรรูปงูๆปลาๆไม่เชิงสวยมากแบบมืออาชีพ ก็ใช้เวลา 1-4 วันกว่าจะได้ 1 รูป นี้คิดในระยะยาวไงว่าทำไปยาวๆแต่ตอนนั้นไม่คิดว่าไหนจะกลับจากร้านมานั่งวาดรูปที่บ้านอีก บ้างคนอาจจะถามอ้าวทำไม่ไม่วาดที่ร้านคุณครับ งานที่ร้านก็มีนะจะให้วาดรูปหรอไหนจะไปทำนั้นนี้ รูปก็มานั่งวาดวันนั้นจะเสร็จไหมเผลอๆช่วงเช้าไม่ได้วาดด้วยซ้ำงานสกรีนผ้าก็ยังมีไหนจะไปตัดผ้าอีก ตอนนี้งานผมเยอะมาก ผมเลยขอปรับเวลาการเข้างานช่วงเช้าเป็น 10 โมงครับแน่นอนได้ไม่มีปัญหา เพราะผมเลิกจากเลิกงานห้าโมงเย็นผมก็กลับมาวาดรูป 144 ผมต่อไปอีกเกือย เที่ยงคืนตี1-2 ไม่นับงานวาดอื่นๆที่ครูA เข้ารับเพิ่มอีกนะบ้างที่ก็รับงานวาดลูกค้าอื่นอีกผมก็ต้องพักงาน 144 รูปผมไว้แล้วทำงานที่ด่วนก่อนแน่นอนครับ 9000 บาทถ้วนไม่เพิ่ม ต่างจากเจ๊ผมที่ 9000 เหมือนกันแต่เข้างาน 8 แต่เจ๊เล่นมา 9 หรือเผลอ 10 โมงเท่าผม ส่วนนี้ผมแอบน้อยใจ ก็ทำไปเกือบจะสิ้นเดือนอีกแล้ว แน่นอนรายได้เข้าร้านแทบไม่มีครับ ครูA เขาเลยเอาเงินเดือนครูแก มาจ่ายค่าจ้างพวกเรา ตอนนั้นรู้สึกเกรงใจครับมาด้วย

เดือนต่อมา
   ครูA ซื้อเครื่องปริ้นหมึกซับมาแบบใช้กระดาษเพราะเห็นว่าเครื่องสกรีนหมึกที่มีตอนแรกมันช้าเลยจัดเครื่องใหม่ที่ใช้กระดาษซับมากเกือบ 2 หมื่นเอาแล้วเราเกรงใจอีกแล้ว แน่นอนมันต้องเสียค่าใช้จ่ายร้านเพิ่มในเรื่องกระดาษ 1000+ กับ หมึกอีก 5000 กว่าไหนจะค่าไฟอีกเพราะเครื่องอบใช้ไฟมาก แล้วเงินเข้าร้านแทบจะไม่ถึง 5000 เผลอๆน้อยกว่า 2000 อีกในช่วงโควิดแบบนี้ คิดเล่นๆนะครับค่าใช้จ่ายมันไม่คุ้นเลยสำหรับครูA แต่เรากับได้เงินเดือน 9000 บวกกับเจ๊ครูA ต้องจ่าย 18000 ทุกเดือนตอนนั้นเราก็แอบเกรงใจกับเงินที่ได้แทบอยากจะคืนเงินแต่ก็นะ ทำงานไปแล้วไม่ได้เงินมันก็แปลกๆ แต่เงินที่ได้มามันก็มีความไม่สบอารมณ์ปนมาด้วย อีกเรื่องแล้วหลังๆเจ๊ของเราก็เริ่มจะทำงานไม่เต็มค่าจ้างเลยครับคิดนะครับคนที่ทำงานไม่เต็มค่าจ้างเป็นยังไง ตย. แอบอู้ครับ ถึงจะมาทำงานเช้า 8 โมง แต่ก็นั่งเฉยๆรอเรามา10โมงแล้วถึงทำงานพร้อมกัน เราไปถึงไม่ถึงจะ10 นาที 11 โมงนิดๆชวนเราไปกินข้าวแล้ว - - เอือมเลยไหนจะเล่นมือถือตลอดแปปเป็นจับมาเล่นเกมที่ดังมากช่วงนี้เกมทำลายบ้านคนอื่นนั้นนะ หลังๆ ครูA นัดผมไปคุยเรื่องเจ๊แกนะว่าจะให้ออกได้ไหม เราที่เป็นคนชวนเจ๊มาทำงานก็เกรงใจเจ๊อีกไหนจะเจ๊ที่พึ่งไปผ่อนรถมาต้องหาเงินผ่อน เออเจ๊แกผ่อนรถหลังจากเงินเดือนเดือนแรกออกครับ แหม่รีบเกิน555 นั้นละเราก็ทำไรไม่ถูกสมองตอนนั้นมันหมุนไปหมดไหนจะเรื่องงาน ไหนจะเรื่องที่พ่อที่บ้านกินเหล้าอีกทุกวัน ปล.ครับครอบครัวเราหย่าร้างกันแม่เราหนีไปอยู่ใต้ ส่วนเราอยู่กับพ่อที่กินเหล้าทุกวัน คนอ่านจะงงว่ามันเป็นปัญหายังไง ช่วงดึกแน่นอนผมวาดรูปแล้วคนเมานะครับจะชอบมายุ่งมาพูดเล่าเรื่อง อดีต อนาคต ปัจจุบันเราเบื่อมากพูดไรมากก็ไม่ได้เดียวโดนอีก ปล. เราค่อยถูกพ่อไล่ออกจาก 2 ครั้งช่วงก่อนเข้ามหาชัลเราหนีไปอยู่หอเลยครับ เคยโดนทุบตีด้วย แต่เราไม่ตีกลับนะครับทุกวันนี้ยังเป็นห่วงและรักเสมอ แต่เจ้าตัวไม่รู้จะรู้ตัวไหม เราไม่โกรธไม่เกลียดเลยเพราะยังไงก็พ่อที่ส่งเสียเราเรียนจบทุกวันนี้ยังเป็นห่วงว่าจะเป็นโรคอะไรไหมกินเหล้าทุกวันแบบนี้ โอเคกลับมาเรื่องงานต่อ ที่นัดคุยเรื่องเจ๊เรา เราก็บอกว่ารอดูเจ๊ไปอีกสัก 1-2 เดือนแต่เกรงใจที่ครูAต้องมาจ่ายเงินโดยเอาเงินเดือนตัวเองที่แทบจะไม่ได้ใช้ไหนจะลูกชายคนโตที่นิสัยเหี้xแล้วที่ขอเงินแบบไม่คิดชีวิต เราแบบตอนนั้นแอบสงสาร และ เกรงใจ คือช่วยด้วยหัวตอนนั้นอะไรก็ไม่รู้เรากลับมาคิดนะว่าทำไหมต้องมาเจอเรื่องราวมากขนาดนี่ ตอนนี่เรามีเราทั้งครอบครัวเราทางแม่ เรื่องของพ่อ ในจะต้องมาเจอครอบครัวครูA อีก+กับเรื่องงานที่เยอะและเครียดมากไหนจะเรื่องเจ๊อีกที่นิสัยแบบนี้ ทำงานเช้าแล้วกลับมาก็มานั่งปั่นงานวาดอีก ทุกวันนี้ยังโดนพ่อด่าว่าทำไม่ไม่ทำความสะอาดบ้านเลย คือพ่อเราเช้าไปทำงานเย็นกับมาก็มาทำกับข้าวแล้วก็ออกไปกินเหล้ากลับมาก็เกือบจะเที่ยงคืน เราซึ่งวาดรูปก็กังวนว่าเมามาจะมาอะไรอีกก็เลยชิงหลับก่อน แต่งานวาดจะไม่เสร็จอีกแต่ก็นะถ้าให้แลกกับงานไม่เสร็จ กับต้องมานั่งฟังพ่อบ่นนั้นนี้แล้วไม่ได้วาดรูปไม่มีอารมณ์สู้นอนดีกว่า แน่นอนถ้าอ่านมาถึงตอนนี้ ก็เดือนธันวาคมแล้วครับ 2563 ช่วงกลางเดือนเราไม่ไหวแล้วครับคนอ่านคิดตามนะครับ ทุกๆวันแม่จะทักมาถามนั้นนี้ แต่คนเป็นลูกไม่อยากให้แม่ไม่สาบยใจ เลนตอบไปเชิงบวกนะแบบ สบายดี = ไม่สบายปวดไปหมด กินข้าวยัง กินแล้ว= ยังไม่ได้กินตอนนั้นเกือบห้าทุ่ม บาปไปอีกโกหกแม่ ก็คือพยายามตอบให้แม่สบายใจนะ แต่หลังจากที่ทำงานมาได้ 3 เดือน เดือนธันวาคนที่ผ่านมา ตัดสินใจโทรคัยกับแม่เลยยอมรับว่าตอนนั้นคุยแบบร้องไห้คือไม่ไหวแล้ว ปล.ตั้งแต่อยู่กับพ่อมาช่วงที่เมาเรามั่งโดนด่านะแบบ โง่ความเรียนจบมาไร้ค่า ไม่ช่วยทำห่าไรเลยแน่นอนคนเมาจะขุนเรื่อง อดีต อนาคต ปัจจันมาว่ามาด่าเราเราทนมาตลอดตั้งแต่อยู่ ป.6 ซิ่งโดนไล่ออกจากบ้านครั้งแรกตอนนั้นแต่พ่อก็ไปตามไปรับมาอยู่ด้วยหลังจากไล่เราไปนานเกือบปี 55 ตลกใช่มะครอบครัวที่ตบตีจะฆ่าแกงกันมา 7 ครั้ง 7 ปี แต่หลังจากเราเข้ามหาลัยเราก็โดนไล่นะหนีไปอยู่หอ แต่พ่อเขาก็โทรมาบอกจะออกค่าเรียนให้เรามีหน้าที่เรียนให้จบพอแน่นอนหลังจากนั้นก็ดีละนี้สินะระยะห่างมันทำให้อะไรๆดีขึ้นแต่พอเรียนจบทุกอย่างมันก็วนกลับมาที่ 0 ใหม่
กลับมาที่แม่เราคุยไปด้วยพูดทุกอย่างว่าเกิดไรขึ้นแต่ก็นะแม่ได้แจ่ปลอมนั้นบอกให้อดทนไปก่อน แต่คือแบบเราไม่ไหวแล้วไง งานที่มาเรื่อยๆแต่คนไม่พอ ไหนจะวาดรูปที่เวลาไม่ค่อยมี คิดนะครับการวาดรูปมันต้องใช้เวลาไหนจะอารมณ์อีกถ้ามันไม่ดีวาดยังไงก็ออกมาไม่ดีคุยกับแม่ไปได้ 5 ชม. ก็ทำใจนะเราปลงมาตลอดจริงคิดนะทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้แต่ก็ทนมาตลอด ใจเราแต่แรกที่เรียนจบอยากเรียนต่อมากมันขอทุนได้เราทำได้อยู่แล้วไม่เดือดร้อนใครด้วย แต่ทำไมชะตามันมาจบกับเรื่องบ่วง ครูA ก็ไม่รู้จะขอออกก็ไม่ได้เขาลงทุนกับเรามาเยอะจะทิ้งก็ไม่ได้สงสารเขาที่เราดันสนิทมากเข้าขั้นแม่คนที่ 2 ทุกวันนที่ไม่เป็นโรคซึมเศร้าก็บุญแค่ไหนแล้ว สรุปงานตอนนี้ผมเกือนจะเป็นเจ้าของกิจการทั่ทำคนเดียวทั้งการผลิต การขาย เลยครับโดนที่เราไม่เต็มใจ เลยเพราะแต่แรกเราคิดว่าจะมาวาดรูปแค่นั้นจริงๆ แค่วาดรูปแต่ทำไมกลายเป็นแบบนี้ไปได้เศร้านะ 
ปล. ปีใหม่นี้ก็มีเรื่องนะว่าจะวางแผนยังไงครูAนัดให้ไปหาว่าจะให้เจ๊เราออกเพื่อตัดงบทุนลงไหม หรือยังไงเราเครียดมาก เราอยากออกจากที่นี้ทำไปไม่ดีต้อสภาพจิตใจเลย อยากจะเล่าต่อนะแต่ขอคำปรึกษาก่อนว่าทำยังไงดี แล้วจะมาเล่าราบละเอียดย่อยให้

ขอคำปรึกษา
1.มีวิธีออกจากงานโดยไม่กระทบต่อความรู้สึกไหมเราไม่อยากมองหน้าคนไม่ติดอะไรทำนองนั้น
2.แผนที่เราจะวางคือเราจะให้เจ๊ออกแล้ว เรากลับมาทำงานที่วาดวาดรูปตามนั้นแต่เงินเดือนขอแค่ 4000 พอเดือนหนึ่ง 30 วัน ใช้ 1 รูป 1-3 วันก็ตกเดือนละ 9-10 รูปแล้วก็หาคนจ้างมาแทนเราเฝ้าร้านทำงานที่ร้านเดือน 5000 แต่งานหนักมากกกกกกกกกก ไหนจะเครื่องอบที่โคตรหนักแล้วคิดดูเรายกไม่ต่ำกว่า 50 ครั้ง แล้วจะเอาแรงไหนมาวาดรูปอีกมันก็ปวดมือแขนไปหมด
ขอคำปรึกษาแค่นี้ก่อนนะหรือมีคำแนะนำเพิ่มได้นะ