เหตุการณ์เกิดขึ้นวันที่ 2 ม.ค. 2564
เมื่อวานแฟนเราจะพาม่าไปหาหมอ ม่าไม่สบายแล้วเขาหนาวตลอดเวลาตัวรุ่มๆปวดตา ไม่มีแรง เลยโทรไปหาพี่สาวของเขาให้พาม่าไปหาหมอทีเพราะเขาพูดก็แทบไม่ไหว พี่สาวแฟนเลยโทรไปหาหมอแล้วบอกอาการกับหมอ หมอบอกให้รีบพามาโรงพยายาบเนื่องจากม่าทีโรคประจำตัวเยอะไม่สามารถกินยาอะไรที่ซื้อตามร้านขายยาทั่วไปได้ แฟนเราเลยโทรไปหาพี่อีกคนให้พาม่าไปโรงพยาบาล ซึ่งเขาไม่รับสาย (เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแฟน แม่เขาเป็นลูกของม่า แม่แฟนเราก็เป็นลูกของม่า) และไม่มีใครอยู่บ้าน พี่แฟนที่โทรคุยกับหมอเลยโทรหารถโรงพยาบาลให้มารับม่า ผ่านไปสักพักรถโรงพยาบาลมาพอดีกับที่ลูกมาและพี่ชายเขากลับมาพอดี เขาเห็นว่ารถโรงพยาบาลมาเขาตะโกนขึ้นมาคำแรกว่า"ทำอย่างนี้มันหักหน้ากันชัดๆ" ทางแฟนเราตอนแรกก็ไม่อะไร เฉยๆใส่ แล้วเดินไปพูดกับสามีของป้าว่าถ้าม่ากลับบ้านได้ไปรับม่าได้ไหมเพราเขามีรถยนต์ เขาสวนกลับมาแบบใส่อารมณ์ไม่พอใจว่ารถที่บ้านเขามีหลายคันทำไมไม่บอกเขา (ต่อในเม้นนะคะ)
แฟนเราผิดไหม???
เมื่อวานแฟนเราจะพาม่าไปหาหมอ ม่าไม่สบายแล้วเขาหนาวตลอดเวลาตัวรุ่มๆปวดตา ไม่มีแรง เลยโทรไปหาพี่สาวของเขาให้พาม่าไปหาหมอทีเพราะเขาพูดก็แทบไม่ไหว พี่สาวแฟนเลยโทรไปหาหมอแล้วบอกอาการกับหมอ หมอบอกให้รีบพามาโรงพยายาบเนื่องจากม่าทีโรคประจำตัวเยอะไม่สามารถกินยาอะไรที่ซื้อตามร้านขายยาทั่วไปได้ แฟนเราเลยโทรไปหาพี่อีกคนให้พาม่าไปโรงพยาบาล ซึ่งเขาไม่รับสาย (เขาเป็นลูกพี่ลูกน้องกับแฟน แม่เขาเป็นลูกของม่า แม่แฟนเราก็เป็นลูกของม่า) และไม่มีใครอยู่บ้าน พี่แฟนที่โทรคุยกับหมอเลยโทรหารถโรงพยาบาลให้มารับม่า ผ่านไปสักพักรถโรงพยาบาลมาพอดีกับที่ลูกมาและพี่ชายเขากลับมาพอดี เขาเห็นว่ารถโรงพยาบาลมาเขาตะโกนขึ้นมาคำแรกว่า"ทำอย่างนี้มันหักหน้ากันชัดๆ" ทางแฟนเราตอนแรกก็ไม่อะไร เฉยๆใส่ แล้วเดินไปพูดกับสามีของป้าว่าถ้าม่ากลับบ้านได้ไปรับม่าได้ไหมเพราเขามีรถยนต์ เขาสวนกลับมาแบบใส่อารมณ์ไม่พอใจว่ารถที่บ้านเขามีหลายคันทำไมไม่บอกเขา (ต่อในเม้นนะคะ)