ผมเริ่มหันเข้าหาธรรมะจริงจังเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้เอง ในส่วนความรู้สึกในเรื่องทางโลกที่เกี่ยวกับโภคทรัพย์ที่พอสังเกตได้ คือ มีความรู้สึกที่อยากทำให้ตัวเองมั่งมีมั่งคั่งเหมือนปุถุชนทั่วไป แต่ความรู้สึกอยากในความร่ำรวยก็มีน้อยลงไปเหมือนกัน

อยากมีเงินใช้จ่ายกับสิ่งต่างๆในทางโลกอย่างสุขสบาย พร้อมทั้งอยากแบ่งปันช่วยเหลือเพื่อการกุศลมากขึ้น รวมถึงการทำทาน (ในส่วนโภคทรัพย์) เพื่อช่วยจรรโลงทำนุบำรุงพุทธศาสนาด้วยเช่นกัน 

แต่มีหลายครั้งที่ผมรู้สึกสับสนกับตัวเองเกี่ยวกับความอยากมีในโภคทรัพย์และความอยากเจริญในทางธรรม เหมือนยังแบ่งไม่ค่อยถูกระหว่างความโลภกับความพอดี ไม่รู้ว่าต้องหาเท่าไหน มีเท่าไหร่ถึงจะพอ เพราะ ตอนนี้ตัวเองก็ไม่ได้รวย อยู่ในวัยสร้างเนื้อสร้างตัว แต่ยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆก็ศึกษาเรียนรู้เรื่องธรรมะมากขึ้น... แต่บางครั้งเวลาจะฝึกปฏิบัติ ทำสมาธิ หรือแม้แต่สวดมนต์ ก็อดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องเงินๆทองๆ (ช่วงที่ผ่านมา รัดเข็มขัดมาก) 

รบกวนขอคำแนะนำจากพี่ๆเพื่อนๆในห้องนี้ด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ  สวัสดีปีใหม่ครับ