[CR] Kimetsu No Yaiba: Mugen Ressha-Hen: รีวิวและความรู้สึกหลังดู (Spoil)

บอกตามตรงว่าไม่ได้คิดจะดูหนังเรื่องนี้แต่แรกเพราะไม่ได้อ่านการ์ตูนมังงะเรื่องนี้มาก่อน  ถึงจะชอบอ่านการ์ตูนตั้งแต่ยุค เคนชิโร่, ซึบาสะ, ดราก้อนบอล, เซนต์เซย์ย่า   แต่มาห่างๆ ไปจนหยุดตามอ่านบูมกับซีคิดส์ช่วงที่เรื่องนารูโตะยังเดินเรื่องอยู่ในช่วงวัยเด็กอยู่เลย  ส่วนตัวแล้วเป็นคนดูหนังบ่อยแต่จะดูหนังคนแสดงเป็นหลัก  หนังอนิเมชั่นล่าสุดที่ดูคือเรื่องนาจา ก่อนหน้านั้นก็ Frozen2  9ศาสตรา  ส่วนอนิเมะญี่ปุ่นที่ดูในโรงครั้งหลังสุดคือ FMA: Conqueror of Shambala โน่นเลย

หลังช่วงล็อคดาวน์โหยหาโรงหนังมาก  แต่หนังที่ฉายไม่ค่อยมีเรื่องโดนใจ  Tenet นี่ดูรอบเดียวพอ  เข้าพันทิปห้องเฉลิมไทยกระทู้หนังก็ไม่ค่อยคึกคัก  จนเริ่มเห็นกระทู้เกี่ยวกับหนังการ์ตูนเรื่องนี้แต่ไม่ได้เปิดอ่านเพราะไม่รู้จักเรื่องนี้เลย  แต่ก็ยังเห็นกระทู้เกี่ยวกับหนังเรื่องนี้โผล่มาเรื่อยๆ  จนตัวเต็งหนังฮิต Wonder Woman 1984 เข้าฉายแล้วมีกระทู้พูดคุยกันซักอาทิตย์ จนกระทู้WWซาลงไปแล้วก็ยังมีกระทู้แจ้งอัพเดทรายได้เรื่องดาบพิฆาตอสูรกันอยู่  สงสัยเลยลองอ่านกระทู้รีวิวเรื่องนี้ดูจนได้รู้เนื้อเรื่องคร่าวๆ ว่าเป็นตอนต่อของอนิเมะทีวีที่ฉายไป26ตอนแล้ว ตัวละครใครเป็นใคร ทำให้เริ่มสนใจและตัดสินใจไปดูทั้งที่ไม่ได้อ่านมังงะหรือดูอนิเมะ ดูแค่ trailer ตัวอย่างหนังแล้วถูกใจก็จัดเลย (อ่านสปอยจนรู้ตอนจบแล้วค่อยตัดสินใจดู แปลกมั้ย?  แต่มันอยากดูไปแล้วอะ ทำไงได้)

 
ความรู้สึกเพิ่มเติมหลังดูรอบที่สอง
 
อาทิตย์นี้ไม่มีหนังใหม่ที่น่าสนใจเข้าฉาย  เห็นดาบพิฆาตอสูรยังมีรอบฉายแถมมีรอบฉายไอแม็กซ์ด้วย  เลยจัดไปอีกซักรอบ  รู้สึกคุ้มค่ามากกก ภาพเต็มจอเต็มตา  รู้สึกสโคปภาพบนจอไอแม็กซ์จะกว้างกว่าจอโรงปกตินะ เหมือนภาพมันหุบขอบด้านข้างเข้ามาไม่มาก  ในโรงปกติภาพหุบขอบเข้ามาจนเกือบจะเป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสเลย  เสียงก็กระหึ่มระทึกเบสกระแทกสะใจ ฉากต่อสู้ดูอลังการขึ้นไปอีก
 
ดูรอบนี้คิดว่าคงไม่ร้องไห้เพราะรู้เนื้อเรื่องหมดแล้ว แต่ก็ยังน้ำตาซึมช่วงท้ายอยู่ดี  หนังจบมานั่งนึกทบทวนว่าทำไมเราอินกับหนังการ์ตูนได้ขนาดนี้  โดยเฉพาะกับตัวละครเคียวจูโร่ เรียบเรียงความคิดตัวเองมาได้ประมาณนี้
 
1.เนื้อเรื่องอยู่ในโลกจริง  ไม่ใช่ดินแดนแฟนตาซีหรือโลกต่างมิติที่สมมุติขึ้น ทำให้เรารู้สึกเชื่อมต่อกับเหตุการณ์ในเรื่องได้จนคิดว่ามันสมจริงในระดับเดียวกับหนังกำลังภายในที่ดูมาตั้งแต่เด็ก  พอเราอินไปกับเนื้อเรื่องก็ทำให้อินกับตัวละครจนลืมว่าเป็นตัวการ์ตูนนึกว่าเป็นคนจริงๆ
 
2.ความประทับใจที่มีต่อทันจิโร่ ถึงยังเด็กแต่สมเป็นพระเอกจนทำให้นึกเอาใจช่วยไปได้  ทั้งที่ปกติจะรำคาญพวกพระเอกแสนดีที่นิสัยดีเกิน แต่ทันจิโร่นอกจากจะใจดีมีเมตตาแล้ว ยังมีความเข้มแข็งเด็ดขาดในตัวด้วย  ไม่ได้มีแต่ด้านอ่อนโยนใจดี ยังมีด้านที่โกรธแค้นจนสามารถจับดาบฆ่าฟันอสูร กระทั่งฆ่าตัวเองก็ยังทำได้ จิตแข็งมาาากก นับถือเลย
 
3.อิโนะสุเกะ เป็นตัวละครสำคัญที่แท็กทีมสู้กับทันจิโร่ได้ลงตัว ถ้าไม่มีอิโนะสุเกะทันจิโร่คงปราบเอนมุไม่สำเร็จ ทั้งที่เป็นเด็กวัยเดียวกันนิสัยก็มุทะลุดุดันแบบเด็กนะ  แต่ก็มีความคิดอ่านบางอย่างที่เป็นผู้ใหญ่จนนึกไม่ถึง ตอนที่กระตุ้นเพื่อนให้เลิกเศร้ากับการตายของเคียวจูโร่กับคำพูดที่ว่าสิ่งที่ตายไปก็แค่กลับคืนสู่ผืนดิน  ขนาดทันจิโร่ที่เคยผ่านการสูญเสียครอบครัวมาแล้วยังทำใจไม่ได้เลย
 
4.เอนมุ ดูรอบนี้รู้สึกประทับใจตัวละครนี้ขึ้นมา  คือหมอนี่เป็นตัวร้ายที่สมเป็นตัวร้ายจริงแฮะ ชั่วร้ายแบบ master mind มาแนวบุ๋นใช้แผนวางกับดัก ไม่สู้ซึ่งหน้าแต่แรก  เสียงพากย์ก็โรคจิตได้ใจ สมบทบาทตัวร้ายทำให้เอาใจช่วยฝ่ายพระเอกได้เต็มที่  เพราะหลังจากอาคาสะโผล่มาจนจบเรื่อง มันปรับความรู้สึกลำบากมาก  ส่วนตัวไม่รู้สึกว่าอาคาสะเป็นตัวร้ายของเรื่องเหมือนอย่างเอนมุทั้งที่ฆ่าเคียวจูโร่ เหมือนกับเป็นตัวละครที่โผล่มาเพื่อเป็นคู่ต่อสู้ของเคียวจูโร่เท่านั้น  มาแนวบู๊แหลก สู้กันตัวต่อตัวไม่มีตุกติก ตรงข้ามกับเอนมุทุกอย่าง ทำให้จนถึงจบเรื่องถึงจะเจ็บใจที่เคียวจูโร่ตาย แต่ก็ไม่ได้เกลียดอาคาสะ
 
5.ความรู้สึกที่มีต่อเคียวจูโร่  ตามที่เคยบอกรอบแรกว่าชอบรูปลักษณ์ character design ที่โดนเด่น ในบรรดาเสาหลักทั้งหมด เคียวจูโร่เป็นคนเดียวที่เห็นปุ๊บยังไม่ต้องออกกระบวนท่าก็รู้ทันทีว่าเกี่ยวข้องกับไฟชัดเจนมาก  บุคลิกนิสัยก็ร้อนแรงเหมือนไฟ  ช่วงแรกในรถไฟแสดงฝีมืออย่างโหดแววตารอยยิ้มดุดัน พอรวมกับรูปลักษณ์ที่ดู traditional oriental เหมือนถอดแบบมาจากพวกรูปปปั้นเทพเจ้าปราบมารในศาลเจ้าเลย
 
พอเนื้อเรื่องดำเนินไป เราได้เห็นเรื่องราวชีวิตกับความรู้สึกนึกคิดของเคียวจูโร่ เห็นเขาเป็นมนุษย์คนหนึ่ง ยิ่งประทับใจขึ้นไปอีก เป็นคนดีที่น่านับถือจริงๆ มั่นคงในหลักการและหน้าที่ ทั้งที่ไม่มีความแค้นส่วนตัวกับอสูร ครอบครัวหรือคนสำคัญไม่ได้ถูกฆ่าเหมือนบ้านคามาโดะ แต่กลับยอมสู้จนตัวตายเพียงเพราะยึดมั่นในหลักการ"ผู้เข้มแข็งต้องปกป้องคนอ่อนแอกว่า"ที่แม่ปลูกฝังไว้  ทั้งที่น่าจะรู้ตัวแล้วว่าสู้ไม่ได้ แต่ไม่ถอย  หากคิดเพียงจะโค่นอาคาสะให้ได้โดยไม่สนเรื่องอื่นก็น่าจะสั่งให้รุ่นน้องมาช่วยรุมได้ เหมือนอย่างตอนที่ทันจิโร่กับอิโนะสุเกะร่วมกันสู้กับเอนมุ  เพราะแม้ทันจิโร่จะบาดเจ็บแต่อิโนะสุเกะยังสู้ได้ แต่เคียวจูโร่กลับสั่งห้ามไม่ให้รุ่นน้องเข้ามาร่วมต่อสู้เด็ดขาด
 
พอมาคิดดูว่าเคียวจูโร่เพิ่งจะได้รู้จักพวกทันจิโร่แค่คืนเดียว (กับสองพี่น้องคามาโดะจริงๆ ก็แค่เคยเห็นหน้า) แต่ก็ดูแลพวกเด็กๆ อย่างดีที่สุด ทั้งรับเป็นลูกศิษย์  สอนทันจิโร่ใช้ปราณห้ามเลือด(น่าจะเป็นเรื่องเดียวที่ได้สอน)  หลังต่อสู้กับอาคาสะก็ยอมรับความตายอย่างสงบ ไม่ดิ้นรนกระกระสนเคียดแค้นอย่างเจ้าเอนมุ ไม่โทษใครเลย  ถึงจุดนี้ที่เป็นช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตแทนที่จะคิดถึงแต่เรื่องตัวเองพอฝากคำสั่งเสียถึงครอบครัวแล้วก็ยังเป็นห่วงเด็กๆ ทุกคนรวมถึงเนซึโกะด้วย บอกทางให้ทันจิโร่ได้สืบค้นเรื่องฮิโนะคามิคางุระต่อไป  ยอมรับเนซึโกะเป็นหน่วยพิฆาตอสูร  ตอนที่บอกให้ใช้ชีวิตอย่างภาคภูมินี่น้ำตาซึมเลย อุตส่าห์คิดว่าจะไม่มีน้ำตาแล้วเชียว

สรุปว่าไปดูซ้ำอีกรอบ ยิ่งชอบหนังเรื่องนี้ขึ้นไปอีก