เรื่องมีอยู่ว่าตอนแรกเราอยู่บ้านนอกปู่กับย่าอยากให้เราเรียนที่ดีๆจึงส่งให้เรามาเรียนม.ปลายที่กรุงเทพมาอยู่กับอา(เลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็กๆอายุห่างกัน13ปีเป็นน้องชายพ่อเรา)และอาเราก็มีเมียแล้ว พอเรามาอยู่นี่พี่สะใภ้ก็สั่งให้เรากวาดบ้านล้างจานเก็บจานกรอกน้ำหุงข้าว ซึ่งเขาก็ไม่ทำงานบ้านเลย ทำแค่อาหารแต่ถ้าอาเราไปทำงานเราอยู่บ้านกับเขา2คน เขาจะไม่ทำอาหารให้เราให้เราทำเองและต้องมาล้างจานให้เขา เรากับอาเราก็ช่วยกันทำงานบ้าน แต่อาเราก็มีบ่นบ้างแล้วพี่สะใภ้ก็จะแถว่าเหนื่อยบ้างปวดท้องบ้างอะไรบ้าง คือเราก็ไม่เข้าใจเขาเอาอะไรไปเหนื่อยงานบ้านก็ไม่ทำ เราอยู่รร.เดียวกันพี่สะใภ้ เขาเป็นครูเเนะแนว ไม่ต้องสอนไรเลยให้ดูแต่วิดีโอ เขาเลิกงานตอน4โมงกลับถึงบ้านใช้เวลา45นาที ส่วนเราเลิกเรียน5โมงทุกวัน กลับบ้านรถก็ติดถึงบ้าน18:00-18:30น. เรากลับมายังต้องมากวาดหน้าบ้าน(ใบไม้ล่วงทุกวัน) เรากลับมาก็อยากกินข้าวแล้วขึ้นไปทำการบ้าน แต่ยังต้องมาล้างจานอีก พอเราทำอะไรไม่ถูกใจเขา เขาก็เอาบ่นให้อาเราฟัง อาเราก็ไม่ได้อะไรเพราะเขารักเรา วันนี้พี่สะใภ้เขาอยากไปเที่ยวคาเฟ่แล้วคาเฟ่นั้นพาหมาไปได้ เขาอยากพาหมาไปแต่อาเราบอกเอาไปก็วุ่นวายเหนื่อยป่าวๆ เขาก็อ้อนอาเรา อาเราก็ยอมพาหมาไป อาเราก็ชวนเราไปคาเฟ่ เราก็ไปด้วย พอไปเขาก็ให้เราถ่ายรูปให้เขากับอาและหมา พอเราถ่ายให้ไม่ได้ดั่งใจเขาก็สั่งเราให้นั่งกลับพื้นเขาอยากได้มุมสวย เราเป็นแผลที่ขาอยู่ เราก็นั่งเอาเข่าชนพื้นไม่ได้ อาเราก็บอกพอแล้วไม่ต้องถ่ายแล้ว เขาก็หงุดหงิด บอกจะถ่าย ยังไม่ได้รูปสวยๆเลย อาเราก็บอกพอแล้ว กลับบ้านมาไม่มีของทำกับข้าว เขาก็ชวนอาเราไปบิ๊กซีไปซื้อของกัน อาเราก็ชวนเราไปด้วย เราก็ไปด้วย พออาเราบอกเราไปด้วย เขาก็ไม่ไป พอมืดแล้วเราขึ้นไปอาบน้ำ เราก็ได้ยินเขาว่าเราให้อาฟัง ไปคาเฟ่เขาอยากไปกับอาเรา2คน ไม่อยากให้เราไปด้วย ไปบิ๊กซีก็อยากไปกัน2คน พอเราไปเขาก็ไม่อยากไป บอกอาเราเข้าใจมั้ยอยากไปไหนมาไหน2คนมากกว่า จะทำอะไรทำไมต้องถามเขาด้วย กินมั้ย ไปมั้ย ทำไมต้องถามเขาเขาก็โตแล้วนิ แล้วเขาละไม่เห็นเคยถาม เขาจะพูดตรงๆแล้วไปไหนกัน2คน จะบอกเราว่าไม่ให้ไป อยู่บ้านเฝ้าหมาไม่ต้องไป เรานี่ร้องไห้เลยไม่อยากให้ไปทำไมไม่บอก หลายครั้งละเวลาเราไปด้วยเขาจะไม่สนใจเรายกเว้นอาเรา เราอึดอัดมาก