คำถามที่มักเกิดขึ้นในใจตั้งแต่เด็ก ทำไมพ่อแม่ถึงรักลูกต่างกัน ทั้งที่เราเปรียบเสมือนลูกคนเดียวเพราะเรามีพี่ๆต่างพ่อและแม่ แต่ท่านมักจะดูรักพี่มากกว่าห่วงพี่มากกว่า เช่น เราป่วยจนแทบจะลุกไม่ไหวหรือจะเป็นลม แต่ดูจากพฤติกรรมพ่อแม่ คือ ไม่ได้เป็นห่วงเราเลยแถมยังด่าว่าเราว่าอ่อนแอบ้าง ไม่เข้มแข็งเหมือนลูกคนข้างบ้าน
แต่ถ้าพี่ป่วยขึ้นมาหนักบ้าง หรือแค่หวัดธรรมดาแม่ยังดูห่วงใยกว่าอีก ยังคอยถามพี่ว่าเป็นยังไงบ้าง หายแล้วยัง กินข้าวยัง อยากอะไรบอกแม่นะ บลาๆ ซึ่งมันน่าน้อยใจมากสำหรับเรา คือ เราต้องพึ่งตัวเองตลอดตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่จำความได้พ่อแม่ก็ไม่เคยมีเวลาว่างให้เราสักวินึงเลย
วันไหนที่เราเครียดมาจากโรงเรียนแล้ว แต่กลับมาถึงบ้านกลับถูกซ้ำเติมต่างๆนานา โดยที่ไม่เคยถามเราเลยว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง แต่กับพี่ท่านถามทุกอย่าง ถึงเราจะเป็นน้องสุดแต่เราก็โครตน้อยใจมาก จนเราคิดจะออกจากบ้านไปให้พ้น
เราเหนื่อยมากเลยกับการที่มีพ่อแม่พี่น้อง แต่เหมือนไม่มี ทุกวันนี้พ่อแม่จะไม่ให้ไปยุ่งกับใครเลยแม้แต่ญาติ ให้เราอยู่ในกรอบตลอดจนเรากดดันไปหมดแล้ว
#อย่างน้อยก็ได้ระบายออกมา
ทำไมพ่อแม่ถึงรักลูกต่างกัน?
แต่ถ้าพี่ป่วยขึ้นมาหนักบ้าง หรือแค่หวัดธรรมดาแม่ยังดูห่วงใยกว่าอีก ยังคอยถามพี่ว่าเป็นยังไงบ้าง หายแล้วยัง กินข้าวยัง อยากอะไรบอกแม่นะ บลาๆ ซึ่งมันน่าน้อยใจมากสำหรับเรา คือ เราต้องพึ่งตัวเองตลอดตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่จำความได้พ่อแม่ก็ไม่เคยมีเวลาว่างให้เราสักวินึงเลย
วันไหนที่เราเครียดมาจากโรงเรียนแล้ว แต่กลับมาถึงบ้านกลับถูกซ้ำเติมต่างๆนานา โดยที่ไม่เคยถามเราเลยว่าวันนี้เป็นยังไงบ้าง แต่กับพี่ท่านถามทุกอย่าง ถึงเราจะเป็นน้องสุดแต่เราก็โครตน้อยใจมาก จนเราคิดจะออกจากบ้านไปให้พ้น
เราเหนื่อยมากเลยกับการที่มีพ่อแม่พี่น้อง แต่เหมือนไม่มี ทุกวันนี้พ่อแม่จะไม่ให้ไปยุ่งกับใครเลยแม้แต่ญาติ ให้เราอยู่ในกรอบตลอดจนเรากดดันไปหมดแล้ว
#อย่างน้อยก็ได้ระบายออกมา