ตั้งแต่เด็กเราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่อยู่กับยายบ้างแม่เลี้ยงบ้างโดนด่าโดนทำร้ายค่อนข้างบ่อยแต่ไม่ได้ร้ายแรงอะไร เราค่อนข้างเก็บกดตอนเด็กเคยเป็นโรคหอบอารมณ์เวลาร้องไห้จะชักเกร็งมือเกร็ง จนต้องไปหาหมอแล้วก็หายมาสักพักเมื่อก่อนตอนเด็กโดนกดดันแค่ไหนไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเลยค่ะเป็นคนกลัวตายมากๆ แต่พอมาวันหนึ่งแม่เลี้ยงและพ่อเราเสีย. เราก็ย้ายมาอยู่กับแม่ ทะเลาะกับแม่หลายครั้งมากมีครั้งหนึ่งแม่เราไม่หยุดบ่นเลยเราเลยหนีเข้าไปอยู่ในห้องน้ำแล้วบอกแม่ว่าถ้าแม่ไม่หยุดบ่นจะฆ่าตัวตายจะกินน้ำยาล้างห้องน้ำตอนนั้นเราจะกินแล้วค่ะอีกนิดเดียวถ้าแม่ไม่หยุดเราคงจะกินแล้ว พอใจเย็นขึ้นมาเราก็มานั่งคิดว่าถ้าเรากินไปจริงๆมันคงแย่มากแล้วเราก็กลัวตัวเองเป็นแบบนี้เพราะตอนนั้นมันไม่มีสติเลยค่ะ. หลังจากวันนั้นที่เรามีความคิดฆ่าตัวตายเวลาเจอปัญหาที่รุนแรงเราก็อยากฆ่าตัวตายมันไม่สามารถห้ามได้ เราจะทำยังไงดีคะพอมันได้คิดฆ่าตัวตายแค่ครั้งเดียวมันไม่สามารถหยุดคิดได้ มันจะคิดแบบนี้เรื่อยๆเวลามีปัญหาหรือโดนกดดันมันจะห้ามไม่ได้  เรากลัวตัวเองจะอยู่ได้อีกไม่นานถ้ายังคิดแบบนี้อยู่ ทุกครั้งที่รอดมาได้เพราะยังมีคนอยู่ด้วย แต่กลัวถ้าอยู่คนเดียวจะไม่รอด.