ทำเเบบนี้เรียกว่าการเรียกร้องความสนใจไหมคะพี่ๆเพื่อนๆทุกคน

เราเเค่สงสัยว่าตัวเองจะเป็นโรคซึมเศร้าเราก็เลยอยากจะไปหาหมอจิตเเพทย์ที่โรงพยาบาล ที่เราอยากไปเพราะเรารู้สึกไม่ไหวเเล้วจริงๆ เราอยู่ม.6 คนส่วนมากเพื่อนหรือคนในครอบครัวไม่ค่อยเเคร์เรา ตั้งเเต่เราขึ้นม.6มาเรารู้สึกว่าเราเหนื่อยล้ามาก สติไม่ค่อยอยู่กับตัวสมาธิสั้น บางครั้งก็เหม่อลอย สายตาไม่ค่อยโฟกัส นอนมากเเต่ก็รู้สึกว่าเวลานอนไม่พอ หงุดหงิดง่าย ไม่มั่นใจในตัวเอง ระเเวงตลอดเวลากลัวว่าจะถูกคุกคามทางคำพูดเพราะว่าทุกวันนี้เราเจอเเต่คนพูดไม่ดีใส่เราเหนื่อยมากที่ต้องเก็บคำพวกนั้นมาใส่ใจเราพยายามจะไม่สนใจเเต่สมองมันก็เอากลับมาคิดเอง เรากลายเป็นคนคิดมากจากที่เมื่อก่อนเราไม่ใช่คนเเบบนี้ เราอ่อนเเอง่าย เราร้องไห้บ่อยมาก หลายครั้งที่เราชอบทำร้ายตัวเอง เราชอบตบหน้าตัวเองจิกผมตัวเอง เรากินข้าวไม่ค่อยได้ บางครั้งก็กินเยอะเกิน เราเคยกรี๊ดจนหมดเเรงเเต่ครอบครัวก็ไม่ได้อะไรกับเราไม่พาเราไปหาหมอ พอเราจะไปหาหมอเขาก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมากสมองเราคิดไปเองอย่างงั้นอย่างงี้ เขาคิดว่าเราเรียกร้องคามสนใจมากกว่า เเล้วสองสามวันที่ผ่านมาพอเรารู้สึกเครียดเราจะปวดหัวเเค่ซีกเดียว เรากลุ้มมากเราเหนื่อย เราท้อมาก มีใครเคยเป็นเเบบเรามั้ย ตกลงเราเเค่เครียดเรียกร้องความสนใจหรือเราคิดไปเองคะเหนื่อยไม่ไหวเเล้วค่ะ อยากหายไป😭