เรื่องสั้น.....อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน

          วนัท เป็นเพื่อนกับฉันตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมต้น เขาย้ายที่อยู่ตามแม่ซึ่งทำงานรับราชการ ถูกย้ายให้มาประจำการละแวกนี้ ถึงร่างกายเขาจะดูบอบบาง แต่จิตใจของเขาเข้มแข็งกล้าแกร่งเกินตัว เขาบอกว่าเขารักแม่มากและจะคอยดูแลปกป้องแม่ของเขาให้ดีที่สุดเพราะเหลือกันอยู่แค่สองคนแม่ลูก พ่อซึ่งเคยเป็นหัวหน้าครอบครัวได้ตายจากไปนานหลายปีแล้ว และเขายังบอกกับฉันว่า ผู้หญิงอีกคนที่เขาอยากจะขอดูแลปกป้องไปตลอดชีวิต...ก็คือฉัน

          “ไปริมน้ำกันมั้ย..ดา” วนัทเอ่ยชวนฉันหลังจากที่เราทานอาหารเย็นฝีมือของแม่เขาเสร็จ เรามักไปที่อ่างเก็บน้ำแถวบ้านเพื่อนั่งชมวิวและออกกำลังกายกันในวันหยุดช่วงเช้าหรือเย็นที่ไม่มีแสงแดดร้อน

          “ไม่ล่ะ จะมืดแล้ว พรุ่งนี้มีประชุมสำคัญแต่เช้าด้วย ว่าจะรีบนอนแต่หัวค่ำน่ะ” ถึงแม้ว่าหัวหน้าของฉัน คุณพีทพล จะใจดีกับฉันมากแค่ไหน แต่ว่าฉันก็ควรจะขยันและตั้งใจทำงานให้เต็มที่ ไม่อยากให้เพื่อนร่วมงานนินทาว่าร้ายเอาได้

          “เดี๋ยวนี้ดาเปลี่ยนไปนะ” วนัทพูดตัดพ้อฉันอีกแล้ว เขาสงสัยว่าฉันจะมีใจให้กับคุณพีทพล เพราะวันนั้นเจ้านายคนนี้ขับรถมาส่งฉันถึงหน้าบ้าน แต่ก็เป็นเพราะรถของฉันเสียต่างหาก อยู่ ๆ ก็สตาร์ทไม่ติด ต้องลากไปเข้าอู่

          “ก็บอกแล้วไงว่างานยุ่ง อย่าคิดมากเลยนะ เดี๋ยวเช้าวันเสาร์หน้า เราไปด้วยกันนะ” ฉันพูดเพื่อให้วนัทรู้สึกว่าฉันอยากไปกับเขาจริง ๆ ไม่ได้เปลี่ยนไปตามข้อกล่าวหานั้น

          แต่จริง ๆ แล้วฉันเริ่มมีใจให้กับคุณพีทพล และอาจเปลี่ยนไปจริง ก็วันที่เขามาส่งฉันถึงหน้าบ้านนั่นล่ะ เขาบอกกับฉันว่า เขาแอบชอบฉันอยู่...

          คุณพีทพล เป็นคนบุคลิกดี ทำงานเก่ง ใจดี ลูกน้องรักเขาทุกคน รวมถึงฉันก็ปลื้มเจ้านายคนนี้ด้วย พอเขามาบอกว่าชอบฉัน ทำไมฉันจะไม่หวั่นไหวล่ะ

          หลังจากวันนั้น เขามักชวนฉันไปทานอาหารกลางวันด้วย เวลาทำงานก็มักมองฉันด้วยสายตาแปลก ๆ จนฉันรู้สึกเขิน ตอนนี้ผ่านมาสามเดือนแล้ว คนที่ทำงานเริ่มจะสงสัยความสัมพันธ์ของเราสองคน ฉันคิดว่าใครบางคนที่นี่คงจะไปบอกเรื่องนี้กับวนัท

          “นัทรู้แล้วนะ เรื่องดากับไอ่คุณพีทนั่น” วนัทระเบิดเสียงดังออกมา น่าจะเพราะโมโหและคงจะเก็บไว้ในใจอยู่นาน

          ยุ่งแล้วสิ ฉันจะทำยังไงดีนะ อยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ไม่อยากเสียใครไปเลย คนหนึ่งก็คอยดูแลปกป้อง อีกคนก็แสนใจดี

          “แต่นัทรู้อยู่แล้วล่ะว่า ถึงยังไงวันนี้ก็ต้องมาถึงนะดา นัทขอโทษที่เสียงดังใส่ นัทคบกับดามานาน นัทรู้ว่าจริง ๆ แล้ว ดาอยากจะแต่งงานแล้วมีลูกเพื่อให้ครอบครัวสมบูรณ์ เพราะถึงแม้นัทจะมีจิตใจเป็นผู้ชาย แต่ร่างกายของนัทก็เป็นผู้หญิงอยู่ดี นัทคงจะให้ในสิ่งที่ดาต้องการไม่ได้”

          น้ำตาของฉันไหลร่วงลงมาในทันที วนัทเป็นทอม ฉันเติบโตมากับโรงเรียนหญิงล้วน เขาเป็นเพื่อนสนิทกับฉันตั้งแต่มัธยมหนึ่ง พอเข้ามหาวิทยาลัย เราก็เรียนที่เดียวกันคณะเดียวกันอีก ชีวิตฉันจึงมีแต่เขามาโดยตลอด คุณพีทพลเป็นผู้ชายจริง ๆ คนแรกที่ได้มีโอกาสมาคบกับฉัน เพราะฉันได้มาทำงานที่นี่ที่แรกหลังจากเรียนจบ การต้องออกไปทำงานทำให้วนัทกับฉันจำต้องห่างกัน ไม่ได้ตัวติดกันเหมือนแต่ก่อน

          “ดาก็ขอโทษนัทนะ ที่ดามีคนอื่น” ฉันรู้สึกเสียใจที่ทำให้วนัทโกรธ เขาคงเสียใจมากกับเรื่องนี้ แต่ก็รู้สึกดีใจที่เขาให้อภัยและจะยอมปล่อยฉันไป

          “แต่ถ้าไอ่คุณพีททำให้ดาเสียใจล่ะก็ นัทไม่ปล่อยมันแน่” เขาพูดอย่างขึงขังจริงจัง ฉันดูแววตาเขาออก

          เรานั่งคุยกันสักพัก ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน วนัทเดินไปส่งฉันที่บ้านเช่นเคย

          “ติ๊งต่อง!” เสียงไลน์ดังขึ้นหลังจากที่ฉันเข้ามาในบ้านแล้ว

          “พรุ่งนี้เช้าและทุก ๆ เช้า ผมขอไปรับคุณที่บ้านนะ รดา” ฉันเปิดอ่านข้อความจากคุณพีทพล มีสติ๊กเกอร์รูปคนยิ้มส่งมาพร้อมกันด้วย