แม้จะเต็มใจเลี้ยงคนแก่ แต่สิ่งที่ต้องเจอมันมากมายใหญ่หลวง

ตัวอย่างเบาๆ
พอรู้ว่าจะต้องได้ไปไหน แต่งตัวตั้งแต่เช้า ทั้งที่รู้ว่าจะไปช่วงเย็น ทำเรื่องตัวเองเสด ก็นั่งจ้องมองการกระทำของคนอื่นทุกกิริยาบท เราต้องรอรับเด็ก ร.ร.ก่อนแกก็รู้​ งานเขาที่จะไปที่จริงก็มีงานวันถัดไป แต่แกจะไปนอนโน้น ทั้งที่หลานๆที่โน้นเขาก็หยุ้งกะงาน มีงานไคจะได้ดูแล แกยิ่ง เก้อๆกังๆ ยุด้วย ความคิดเราว่าค่อยไป วันมีงานเสดงานก็กลับพล้อมเราจะได้ไม่เป็นพาระคนที่งาน เราจะหวีผมทาแป้งก็จ้อง เหลือกมองเรายุตลอด นี้ขนาดเราไม่เป็นคนแต่งหน้าเยอะน่ะ มันเป็นแบบนี้ตลอด โมโหมาก รำคานมากๆ ไม่มีที่ระบาย โคตรอึดอัด  วันก่อนมีนัดไป รพ.ตื่นตังแต่เที่ยงคืน แต่งตัว แล้วก็นั่งมองเรานอน แล้วก็เรียกถามหาโน้นนี้สรุปเราก็ไม่ได้นอน เพราะลูกพึ่งหลับไป เราพอเริ่มหลับไปนิดนึ่ง ความอดทนเราสูงมากเกินไปชีวิตเราเลยไม่มีความสุข