**ขอบคุณทุกคอมเม้นมากค่ะ เราพึ่งได้กลับมาอ่าน เราเลิกกับเค้าแล้วค่ะ หลังจากโพสกระทู้ไปได้อาทิตย์นึง 5555555555555555
มาบ่นจิงค่ะ แต่ไม่ได้บ่นแล้วทนค่ะ คนที่ส่าเราบ่นแล้วก็กลับไปทำต่อ มาขอโทษเราด้วยนะคะ เราไม่ได้ทนค่ะ 5555555555
เลิกมา 8 เดือนแล้ว ตอนนี้เค้ายังคิดถึงเราอยุ่เลยค่ะ คบใครใหม่ก็ไม่ได้ เพราะไม่มีใครทำให้อย่างเราจิงๆ
ทุกวันนี้ก็ยังลืมเราไม่ได้ค่ะ เพื่อน พี่น้องของเค้า คอยมาคุยกะเราตลอด เหมือนอยากให้กลับไป แต่คือเราออกมาไกลแล้วค่ะ
จากประสบการณ์ตรงก็ขอสรุปให้ฟังเลยนะคะ ว่าไปกันไม่รอดจิงๆค่ะ มันเหนื่อยเกินไปค่ะ
ซึ่งเรื่องนี้เราเคยคุยกันแล้วค่ะ แต่สันดานก็คือสันดานค่ะ สรุปปรับไม่ได้ ก็เลิกค่ะ จบ**
ใครเคยมีแฟนที่จัดการชีวิตตัวเองไม่ได้บ้างคะ แบบแค่ดูแลตัวเองยังทำได้ไม่ดีเลย
ตอนนี้เรากำลังเจอปัญหานั้นค่ะ รุ้สึกเหนื่อยมากๆ เหมือนมีลูกเลย ทำให้แทบจะทุกอย่าง เหลือแต่อาบน้ำป้อนข้าวให้แล้วค่ะ
กลับมาจากทำงาน ลงนอนบนเตียงดูซีรี่ ข้าวให้เราสั่งมาให้ ไม่ก็ต้มมาม่า ต้มมาม่ายังหยิบน้ำเย็นในตู้มาต้ม ทั้งๆที่น้ำปกติก็มี
เราก็แบบแล้วจะเอาน้ำกินในตู้มาต้มทำไมวะ น้ำปกติก็คืออยุ่บนหลังตู้เย็นอะ
เสื้อทำงาน กางเกงใน ถุงเท้า อะไรต่างๆ ไม่ใส่ใจ ไม่มาคอยสังเกตว่าเออมันหมดไม่มีจะใส่ ทั้งที่เป็นของตัวเอง
เสื้อทำงานถ้าเราไม่ค่อยดูว่ามันเหลือกี่ตัว คอยซักรีดให้ คือไม่รุ้เลยว่ามันหมด มีครั้งนึงเราลืม สรุปเสื้อทำงานหมด เค้าเลยใส่เสื้อตัวเมื่อวานไป
กางเกงในหมด ไม่ใส่ ใส่บ้อกเซอร์ทับไปอีกตัว คือไม่ได้ป้ะ ไม่ได้อยุ่ห้องนะ นั้นไปทำงาน
งานบ้าน ไม่เคยทำ ห้องน้ำไม่เคยขัด คือไม่สั่งไม่ทำจิงๆ ไม่รุ้เลยว่าเอ้ยห้องน้ำไม่สะอาดเลย ขัดสะหน่อยดีกว่า ไม่มีอะ
เคยวานให้เอาผ้าไปใส่ถังซักให้หน่อย ก็คือใส่ไปหมดตะกร้าเลย อัดแน่นเต็มถัง สรุปผ้าเลอะ เพราะใส่แน่นเกินไป
คือไม่มีความประมาณการเลยว่าแบบควรใส่ไปประมาณไหน กลับมาจากทำงาน ถอดผ้า เจออะไรก็พาดไว้ตรงนั้น
เข้มขัดทาง ถุงเท้าไปทาง เสื้อไปทาง นาฬิกาถอดไว้ทาง กระเป๋าตังไปอีกทาง พอตอนเช้า หาไม่เจอ
เคยทะเลาะกับเราแล้วไปหนีไปนอนห้องเพื่อน หายไป 3 วัน 3 คืน ก็ใส่เสื้อทำงานซ้ำไป 3 วัน
แต่ทุกเช้าจะกลับมาฉีดโรลออนที่ห้อง ละไปทำงาน ละก็นอนห้องเพื่อน แล้วก็กลับมาฉีดโรลออนตอนเช้า วนอยุ่งี้ 3 วัน
คือแฟ้บถุง 10 บาท โรลออนแค่ 40-50 เองเหอะ ละของใช้ทุกอย่างใช้ของเราหมด โรลออนก็คือของเรา โฟมล้างหน้าก็ของเรา
ของใช้ในห้องทุกอย่างเราซื้อทั้งหมด แม้กระทั่งมาม่าที่เค้ากิน อันนี้ไม่ได้ซีเรียสหรอก เรื่องของกินของใช้ แต่บางอย่างควรมีเป็นของตัวเอง
บางวันกับข้าวเหลือ แช่เย็นไว้ เค้าเอาออกมาจากตู้เย็น ก็กินเลย ไม่อุ่น บอกว่ากินได้ เราทนไม่ไหวต้องเอาไปอุ่นให้
ทุกวันนี้วนลูปอยุ่แต่แบบนี้ เช้าไปทำงาน เย็นกลับมากินข้าว ดูซีรี่ ไม่ก็นอน 4-5 ทุ่มเราต้องปลุกให้ไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็มานอน เช้าไปทำงาน
เหมือนอยุ่ไปวันๆ ไม่เคยกลับมาจะมากอดเราหอมเรา หรือแม้จะซื้ออะไรมาฝาก กลายเป็นเราต้องดูแลตัวเองและดูแลเค้าอีกที
แทนที่อยุ่กันสองคน จะช่วยแบ่งเบาขึ้นมาบ้าง แต่เหนื่อยกว่าเดิมอีก
บางทีไม่ทำอะไรเลย ไม่เป็นไรนะ แต่อย่าทำให้มันหนักกว่าเดิม วันหยุดเราแทนที่เราจะได้พัก เราต้องมาจัดห้อง คลีนห้องใหม่ทุกครั้ง
คือเราไม่รุ้แล้วว่าเป็นคนง่ายๆหรือมักง่ายกันแน่ มาถึงตรงนี้อย่าคิดว่าเราไม่พูดนะ เราเคยพูดแล้ว โดนเค้าพูดใส่ว่าบ่นอะไรนักหนา
เลยไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว จนตอนนี้มันเหนื่อยมากๆ จนมีความคิดว่าอยุ่คนเดียวน่าจะเหนื่อยน้อยกว่านี้ป่าววะ ทั้งที่ไม่เคยมีความคิดนี้เลย
ใครเคยมีประสบการณ์ช่วยแนะนำทีนะคะ ว่าสุดท้ายแล้วมันไปรอดหรือไม่รอด หรือสุดท้ายก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอด
มีแฟนแบบนี้ จะอยู่ด้วยกันได้ยังไง
มาบ่นจิงค่ะ แต่ไม่ได้บ่นแล้วทนค่ะ คนที่ส่าเราบ่นแล้วก็กลับไปทำต่อ มาขอโทษเราด้วยนะคะ เราไม่ได้ทนค่ะ 5555555555
เลิกมา 8 เดือนแล้ว ตอนนี้เค้ายังคิดถึงเราอยุ่เลยค่ะ คบใครใหม่ก็ไม่ได้ เพราะไม่มีใครทำให้อย่างเราจิงๆ
ทุกวันนี้ก็ยังลืมเราไม่ได้ค่ะ เพื่อน พี่น้องของเค้า คอยมาคุยกะเราตลอด เหมือนอยากให้กลับไป แต่คือเราออกมาไกลแล้วค่ะ
จากประสบการณ์ตรงก็ขอสรุปให้ฟังเลยนะคะ ว่าไปกันไม่รอดจิงๆค่ะ มันเหนื่อยเกินไปค่ะ
ซึ่งเรื่องนี้เราเคยคุยกันแล้วค่ะ แต่สันดานก็คือสันดานค่ะ สรุปปรับไม่ได้ ก็เลิกค่ะ จบ**
ใครเคยมีแฟนที่จัดการชีวิตตัวเองไม่ได้บ้างคะ แบบแค่ดูแลตัวเองยังทำได้ไม่ดีเลย
ตอนนี้เรากำลังเจอปัญหานั้นค่ะ รุ้สึกเหนื่อยมากๆ เหมือนมีลูกเลย ทำให้แทบจะทุกอย่าง เหลือแต่อาบน้ำป้อนข้าวให้แล้วค่ะ
กลับมาจากทำงาน ลงนอนบนเตียงดูซีรี่ ข้าวให้เราสั่งมาให้ ไม่ก็ต้มมาม่า ต้มมาม่ายังหยิบน้ำเย็นในตู้มาต้ม ทั้งๆที่น้ำปกติก็มี
เราก็แบบแล้วจะเอาน้ำกินในตู้มาต้มทำไมวะ น้ำปกติก็คืออยุ่บนหลังตู้เย็นอะ
เสื้อทำงาน กางเกงใน ถุงเท้า อะไรต่างๆ ไม่ใส่ใจ ไม่มาคอยสังเกตว่าเออมันหมดไม่มีจะใส่ ทั้งที่เป็นของตัวเอง
เสื้อทำงานถ้าเราไม่ค่อยดูว่ามันเหลือกี่ตัว คอยซักรีดให้ คือไม่รุ้เลยว่ามันหมด มีครั้งนึงเราลืม สรุปเสื้อทำงานหมด เค้าเลยใส่เสื้อตัวเมื่อวานไป
กางเกงในหมด ไม่ใส่ ใส่บ้อกเซอร์ทับไปอีกตัว คือไม่ได้ป้ะ ไม่ได้อยุ่ห้องนะ นั้นไปทำงาน
งานบ้าน ไม่เคยทำ ห้องน้ำไม่เคยขัด คือไม่สั่งไม่ทำจิงๆ ไม่รุ้เลยว่าเอ้ยห้องน้ำไม่สะอาดเลย ขัดสะหน่อยดีกว่า ไม่มีอะ
เคยวานให้เอาผ้าไปใส่ถังซักให้หน่อย ก็คือใส่ไปหมดตะกร้าเลย อัดแน่นเต็มถัง สรุปผ้าเลอะ เพราะใส่แน่นเกินไป
คือไม่มีความประมาณการเลยว่าแบบควรใส่ไปประมาณไหน กลับมาจากทำงาน ถอดผ้า เจออะไรก็พาดไว้ตรงนั้น
เข้มขัดทาง ถุงเท้าไปทาง เสื้อไปทาง นาฬิกาถอดไว้ทาง กระเป๋าตังไปอีกทาง พอตอนเช้า หาไม่เจอ
เคยทะเลาะกับเราแล้วไปหนีไปนอนห้องเพื่อน หายไป 3 วัน 3 คืน ก็ใส่เสื้อทำงานซ้ำไป 3 วัน
แต่ทุกเช้าจะกลับมาฉีดโรลออนที่ห้อง ละไปทำงาน ละก็นอนห้องเพื่อน แล้วก็กลับมาฉีดโรลออนตอนเช้า วนอยุ่งี้ 3 วัน
คือแฟ้บถุง 10 บาท โรลออนแค่ 40-50 เองเหอะ ละของใช้ทุกอย่างใช้ของเราหมด โรลออนก็คือของเรา โฟมล้างหน้าก็ของเรา
ของใช้ในห้องทุกอย่างเราซื้อทั้งหมด แม้กระทั่งมาม่าที่เค้ากิน อันนี้ไม่ได้ซีเรียสหรอก เรื่องของกินของใช้ แต่บางอย่างควรมีเป็นของตัวเอง
บางวันกับข้าวเหลือ แช่เย็นไว้ เค้าเอาออกมาจากตู้เย็น ก็กินเลย ไม่อุ่น บอกว่ากินได้ เราทนไม่ไหวต้องเอาไปอุ่นให้
ทุกวันนี้วนลูปอยุ่แต่แบบนี้ เช้าไปทำงาน เย็นกลับมากินข้าว ดูซีรี่ ไม่ก็นอน 4-5 ทุ่มเราต้องปลุกให้ไปอาบน้ำ อาบเสร็จก็มานอน เช้าไปทำงาน
เหมือนอยุ่ไปวันๆ ไม่เคยกลับมาจะมากอดเราหอมเรา หรือแม้จะซื้ออะไรมาฝาก กลายเป็นเราต้องดูแลตัวเองและดูแลเค้าอีกที
แทนที่อยุ่กันสองคน จะช่วยแบ่งเบาขึ้นมาบ้าง แต่เหนื่อยกว่าเดิมอีก
บางทีไม่ทำอะไรเลย ไม่เป็นไรนะ แต่อย่าทำให้มันหนักกว่าเดิม วันหยุดเราแทนที่เราจะได้พัก เราต้องมาจัดห้อง คลีนห้องใหม่ทุกครั้ง
คือเราไม่รุ้แล้วว่าเป็นคนง่ายๆหรือมักง่ายกันแน่ มาถึงตรงนี้อย่าคิดว่าเราไม่พูดนะ เราเคยพูดแล้ว โดนเค้าพูดใส่ว่าบ่นอะไรนักหนา
เลยไม่อยากพูดอะไรอีกแล้ว จนตอนนี้มันเหนื่อยมากๆ จนมีความคิดว่าอยุ่คนเดียวน่าจะเหนื่อยน้อยกว่านี้ป่าววะ ทั้งที่ไม่เคยมีความคิดนี้เลย
ใครเคยมีประสบการณ์ช่วยแนะนำทีนะคะ ว่าสุดท้ายแล้วมันไปรอดหรือไม่รอด หรือสุดท้ายก็จะเป็นแบบนี้ไปตลอด