นี่คือ ความรัก หรอ?

นี่เป็นกระทู้เกี่ยวกับชีวิตผมเองครับจริงๆก็ไม่อยากเล่าไห้ไครฟังแต่มันก็อึดอัดไม่มีที่ระบาย ผมเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนสนิทเลย อย่างที่รู้ๆกันถ้าเป็นเรื่องวัยรุ่นหรือเรื่องความรักคงไม่ปรึกษาครอบครัว เข้าเรื่องกันเลยครับ คือตอนนี้ผมชอบเพื่อนผมเองในห้องเรียนเดียวกัน เเรกๆ เวลาอยู่ด้วยกันเธอจะชวนคุยตลอด ทำผมขำตลอด มองตาผมแปลกๆ และดูสนใจในเรื่องของผมทุกเรื่อง จนเกินหน้าเกินตา พอผ่านมาหลายเดือน กลายเป็นผมเองที่ชอบเธอ สนใจทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ หลังๆ ผมชวนคุยก็ไม่ค่อยอยากจะคุยด้วย  แล้วล่าสุดนี้หนักสุด เราทั้งสองคนได้ไปอยู่ในเพื่อนกลุ่มห้องอื่น แล้วคือเวลาเราสองคนคุยกัน ด้วยสายตาที่มองกันแปลกๆ จนคนในกลุ่มเพื้อนห้องอื่นเเชวว่า สองคนนี้ต้องมีชัมติง อะไรกันเเน่ๆ  แล้วเธอรีบตอบเลยว่า ไม่ เธอไม่เกี่ยวอะไรด้วย....ผมไม่รู้เลยมันแปลว่าอะไรและหลังจากที่เพื่อนห้องอื่นเเชว เธอดูเงียบๆไม่พูดอะไรกับผมอีกเลย เราไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย จะเจอกัน ก็เเค่ที่ ร.ร เธอก็คงรู้เเหละ ว่าผมแอบชอบ แล้วเธอรู้สึกยังใงกับผม ควรไปต่อหรือพอครับ อีกอย่างเวลาเธอเรียกผม เพื่อนของเธอจะยิ้มทั้งกลุ่ม ไอ้เราก็งง ผมชอบเธอมากจนถึงขั้นฝันเห็นเกือบทุกวัน  และหลังจากที่เพื่อนเเชววันนั้น เธอไม่เเต่มองหน้าผมอีกเลย ดูพยามพลักตัวออกห่าง ผมควรทำยังใงดีครับ ผมเป็นคนที่ชวนคุยไม่เก่งด้วย แล้วอีกอย่าง เวลาเธอไม่ได้อยู่กับกลุ่มเพื่อน ดูเธอไม่ค่อยอยากคุยกับผม แต่เวลาอยู่กับเพื่อน ชอบเเชว ชอบพูดนั่นพูดนี่ เกี่ยวกับตัวเรา หน้าตามีความสุข  ดูไส่ใจ เรื่องแบบนี้ถ้าไครเจอก็ดูออก แต่บางครั้งเธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละขั่ว พูดด้วยก็ไม่พูดด้วย แต่ยังยิ้มไห้ เหมือนพอเป็น มารยาท หรือผมสอบตกไปแล้วครับ
ผมควรพอหรือเริ่มเดินหน้าจีบ เธอต่อดีครับ  ผมอยู่ม.5 ถ้าทำพลาด 1 ปีที่ต้องเจอกันนรกแน่ๆครับ ตอนนี้ก็เเย่มากละเธอไม่คุยไม่มองหน้าผมเลย เอาใงดีครับไปต่อหรือพอ ถ้าพอเธอคงโดนหมาคาบไป ใจสลายเเน่ครับ 
เอาใจงดีครับ