เรามีวิธีการจะรู้ได้อย่างไรว่าเราชอบหรือไม่ชอบงานที่ทำ

เปล่าค่ะ เฉยๆ ก็คือเฉยๆ
เฉยๆ กับไม่ชอบ ต่างกันค่ะ ไม่ชอบกับเกลียด ก็ต่างกันเหมือนกัน

คนส่วนมากไม่ได้ชอบงานที่ทำนะคะ แต่ทำได้ ทำมาจนเชี่ยวชาญ แล้วมันก็หาเลี้ยงเราได้ ก็เลยทำ
และคนส่วนมาก ก็ไม่รู้ด้วยว่าตัวเองชอบทำอะไร แถมในหมู่คนที่รู้ว่าชอบอะไร พอไปทำจริงก็มีเปลี่ยนใจ ทำงานเดิมๆ ซ้ำๆ นานเข้าก็มีเบื่อได้เหมือนกัน
งานประจำ คืองานที่ต้องทำเพื่อเลี้ยงชีพ ส่วนงานที่ชอบทำ เขาเรียกว่างานอดิเรกค่ะ ^^ เลี้ยงชีพได้ไหมไม่สนใจ แค่เราชอบก็พอ
น้อยคนนักจะโชคดีมีงานอดิเรกที่เลี้ยงชีพได้ พอมันเป็นอะไรที่ต้องทำและทำประจำ ก็มีโอกาสที่จะเฉยชากับมันได้นี่แหละ

กับอีกแบบที่คุณอาจจะเข้าข่าย เพราะมันจะรู้สึก "เฉยๆ" เหมือนกัน
คือ "ภาวะหมดไฟ" ค่ะ แต่จะออกอาการไม่อยากทำงาน ไม่อยากทำอะไรแล้ว อยากนอนเปื่อย ปล่อยเวลาไหลไปเรื่อยๆ ไม่มีเรี่ยวแรง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร
ภาวะหมดไฟเป็นเรื่องปัจเจกอย่างหนึ่งค่ะ คือแล้วแต่บุคคล ด้วยสาเหตุส่วนบุคคล บางคนแค่พักผ่อนหย่อยใจ ไปเที่ยว ใช้เวลากับครอบครัว ทำงานอดิเรก ก็มีใจจะกลับมาทำงานละ บางคนก็ต้องการความตื่นเต้นท้าทาย ก็ไปลองทำงานใหม่ๆ ค้นคว้าข้อมูลที่ไม่เคยรู้ รับผิดชอบงานที่มีขอบเขตกว้างกว่าเดิม จึงจะมีใจอยากทำงาน บางก็ก็ต้องการเติมเต็มชีวิตส่วนตัว มีแฟน มีลูก หรือแม้กระทั่งมีหนี้สิน เหล่านี้คือแล้วแต่บุคคลเลยจริงๆ
วิธีแก้ภาวะหมดไฟจึงตัวใครตัวมันค่ะ บางทีคุณอาจต้องการคุยกับตัวเองว่าอะไรที่ขาดหายไป สำหรับบางคน การเปลี่ยนงานก็เป็นคำตอบเหมือนกัน

คุณอาจเฉยๆ กับงาน แต่ถ้ายังทำต่อได้โดยไม่รู้สึกอ่อนเปลี้ยเพลียแรง อยากกลับบ้านแล้ว นี่อาจเป็นแค่การเฉยๆ กับงานตามปกติมนุษย์ก็ได้ ^^
ก็ลองคุยกับตัวเองดูค่ะ

ขอให้คุณโชคดีและมีแพสชันกับงานนะคะ ด้วยความปรารถนาดีค่ะ