เกริ่นก่อนว่าจริงๆ เราก็ฐานะพอใช้ได้ค่ะ ที่บ้านทำธุรกิจเล็กๆ เรากับเเฟนเจอกันที่มหาลัย (ตัวเราสอบชิงทุนไป เพราะด้วยค่าครองชีพ ค่าเทอมที่ค่อนข้างสูง ที่บ้านเลยช่วยได้เเค่บางส่วน) ตอนที่เเฟนเรามาจีบครั้งเเรก เค้าก็ดูเป็นคนสบายๆ ดูจริงใจ คุยกันมา2 ปี เรารู้เรื่องที่บ้านเค้าเเค่คร่าวๆ ว่าทำธุรกิจส่วนตัว เราก็ไม่ได้ถามอะไรมาก
จนได้คบกันจริงๆจังๆ เค้าพาเราไปบ้านครั้งเเรก เรายอมรับว่าตกใจค่ะ คือบ้านเค้าใหญ่มากเเบบ4-5ชั้น มีลิฟท์ เราจากที่ไม่ได้คิดอะไรเรื่องฐานะตอนเเรก ก็รู้สึกอึดอัดเลยค่ะ รู้สึกเราตัวเล็กนิดเดียว
พอเริ่มทำงานกลับมาที่ไทย(เค้าจบมาก่อน เพราะเราเป็นรุ่นน้อง2ปี) เราก็เห็นเค้าไปออกงาน เจอคนใหญ่คนโตบ่อยๆ หรือไปงานเเต่งญาติเค้า เเล้วทุกคนดูสมฐานะกันมากๆ เราเลยยิ่งรู้สึกกดดันมาก หรือตอนพี่ๆ ของเค้าชวนเราไปเที่ยว(ชวนบ่อยมากๆ) เราก็อยากไป เเต่บางทีมันเเอบเกินตัวเรา เลยต้องเลี่ยงอยู่บ่อยๆ
ถึงเเฟนจะออกปากช่วยออกให้ เเต่ เราก็รู้สึกเกรงใจ อยู่ดี เเต่พอปฏิเสธ พี่ๆเค้าก็จะถามว่าทำไมไม่ไปด้วยกัน ตื๊อให้ไปตลอด (เราก็ดีใจที่เค้าชวน เเต่เราไม่ได้มีขนาดที่ไปเที่ยวที่เเพงๆบ่อยๆเเบบนั้นได้จริงๆ TT) เลยทำให้เรายิ่งนอยด์ตัวเอง ว่าเราเหมาะสมกันจริงๆ
เราพยายามคิดในเเง่ดี พยายามบอกตัวเองให้ทำตัวให้พอที่จะยืนข้างๆเค้าได้ เเต่ก็จะเเอบมานั่งเครียดคนเดียวบ่อยๆ ไม่กล้าบอกใคร ยิ่งช่วงหลังๆ คุยเรื่องเเต่งงาน เราก็ยิ่งกังวล ไม่รู้จะปรึกษาใครดีค่ะ TT มีใครเคยเป็นเเบบนี่ไหมคะ เเล้วสุดท้ายมีทางออกยังไงกันบ้างคะ
คบเเฟนฐานะดีกว่ามาก เเอบกังวลว่าเราเหมาะสมกันรึเปล่า?
จนได้คบกันจริงๆจังๆ เค้าพาเราไปบ้านครั้งเเรก เรายอมรับว่าตกใจค่ะ คือบ้านเค้าใหญ่มากเเบบ4-5ชั้น มีลิฟท์ เราจากที่ไม่ได้คิดอะไรเรื่องฐานะตอนเเรก ก็รู้สึกอึดอัดเลยค่ะ รู้สึกเราตัวเล็กนิดเดียว
พอเริ่มทำงานกลับมาที่ไทย(เค้าจบมาก่อน เพราะเราเป็นรุ่นน้อง2ปี) เราก็เห็นเค้าไปออกงาน เจอคนใหญ่คนโตบ่อยๆ หรือไปงานเเต่งญาติเค้า เเล้วทุกคนดูสมฐานะกันมากๆ เราเลยยิ่งรู้สึกกดดันมาก หรือตอนพี่ๆ ของเค้าชวนเราไปเที่ยว(ชวนบ่อยมากๆ) เราก็อยากไป เเต่บางทีมันเเอบเกินตัวเรา เลยต้องเลี่ยงอยู่บ่อยๆ
ถึงเเฟนจะออกปากช่วยออกให้ เเต่ เราก็รู้สึกเกรงใจ อยู่ดี เเต่พอปฏิเสธ พี่ๆเค้าก็จะถามว่าทำไมไม่ไปด้วยกัน ตื๊อให้ไปตลอด (เราก็ดีใจที่เค้าชวน เเต่เราไม่ได้มีขนาดที่ไปเที่ยวที่เเพงๆบ่อยๆเเบบนั้นได้จริงๆ TT) เลยทำให้เรายิ่งนอยด์ตัวเอง ว่าเราเหมาะสมกันจริงๆ
เราพยายามคิดในเเง่ดี พยายามบอกตัวเองให้ทำตัวให้พอที่จะยืนข้างๆเค้าได้ เเต่ก็จะเเอบมานั่งเครียดคนเดียวบ่อยๆ ไม่กล้าบอกใคร ยิ่งช่วงหลังๆ คุยเรื่องเเต่งงาน เราก็ยิ่งกังวล ไม่รู้จะปรึกษาใครดีค่ะ TT มีใครเคยเป็นเเบบนี่ไหมคะ เเล้วสุดท้ายมีทางออกยังไงกันบ้างคะ