สวัสดีค่ะ ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ
..ขอย้อนให้ฟังเรื่องราวก่อนนะคะ คือตอนนี้เรามีลูกอายุ 9 เดือนแล้วตอนนี้ฝากพ่อแม่เลี้ยงไว้ที่ต่างจังหวัดคือจะบอกว่าเรากับแฟนตั้งใจที่จะมีลูกคนนี้อย่างมาก กว่าจะมีลูกคนนี้ได้ต้องใช้ความพยายาม เพราะเราเป็นคนเลือดไม่ค่อยจะดีนัก ต่อมาพอเรามีลูกเราบอกเรื่องนี้กับคนที่บ้านทราบพ่อแม่เราดีใจกับเรื่องนี้มากตอนนั้นพูดๆกับพ่อแม่ว่าเตรียมตัวเลี้ยงหลานนะ ตอนนั้นไม่ได้หมายความว่าจะนำลูกไปให้พ่อแม่เลี้ยงแต่อย่างใด แต่หลังจากนั้นปรากฏว่าช่วงเวลาที่เราตั้งท้องพ่อแม่หมือนกับว่าเตรียมตัวที่จะเลี้ยงหลานเต็มที่โดยการเคลียร์ธุระของตัวเองเคลียร์ทุกอย่างทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะเลี้ยงลูกของเรา
เรากับแฟนต่างคนก็ต่างต้องทำงานเป็นลูกจ้างด้วยกันทั้งคู่ถ้าเราจะเลี้ยงลูกเองตอนนั้นเราก็ต้องจ้างคนอื่นเลี้ยง แต่ ตอนนั้นญาติๆต่างก็ห้ามว่าถ้าจะจ้างคนอื่นเลี้ยงให้พ่อแม่เราเลี้ยงให้จะดีกว่า ใจนึงก็สงสารพ่อแม่ที่อยากจะเลี้ยงหลานคนนี้เต็มที่ เรากับแฟนจึงตัดสินใจที่จะให้พ่อแม่ของเราเลี้ยงลูกของเราโดยตอนที่นำลูกไปไว้ที่บ้านก็ได้บอกกับพ่อแม่ไว้ก่อนแล้วว่าจะฝากไว้แค่ 2 ปีก็จะมารับลูกไปอยู่ด้วย
ใครเคยฝากเลี้ยงไว้กับพ่อแม่หรือปู่ย่าน่าจะทราบปัญหานี้ดีค่ะ ว่าการฝากให้พ่อแม่หรือปู่ย่าเลี้ยงลูกปัญหาก็คือตามใจหลานมากสปอยมากทำให้หลานงอแงเลี้ยงยากพูดจาไม่ฟังแต่ข้อนี้พอเข้าใจค่ะ
ตอนนี้เราตั้งใจที่จะนำลูกกลับมาเลี้ยงเองแล้วเพราะเขาจะสามารถเข้าเนอสเซอรี่ได้ตอนอายุ 1 ปี 6 เดือนตามที่เราตั้งใจไว้ แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่คิด เพราะแค่พูดเปลยๆว่าจะเอาลูกมาอยู่ด้วยปีหน้า พ่อแม่ของเราเหมือนจะดราม่าไม่อยากให้เรานำลูกกลับมาเพราะห่วงหลายๆอย่าง เช่น ไม่อยากให้หลานอยู่กับคนอื่นกลัวคนอื่นเลี้ยงหลานไม่ดี แถมชอบอ้างว่าเขาเคยเลี้ยงเรามาเรายังโตมาได้
นี่แหละค่ะปัญหาที่อยากจะสอบถามวันนี้
คือเราจะพูดยังไงดีให้พ่อแม่รู้สึกเสียใจน้อยที่สุด กลัวพ่อแม่ซึมเศร้าค่ะแม่มีโรคประจำตัวถ้าเกิดอาการเครียดก็จะชักด้วย
อยากบอกพ่อแม่ว่า บางทีความรักอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอสำหรับเด็กยุคสมัยนี้ ิ
การเรียนรู้ พัฒนาการของเด็กที่ต้องเสริมสร้าง ก็สำคัญ ซึ่งพ่อแม่ยังเลี้ยงลูกของเราในแบบคนในยุคสมัยก่อนอยู่
**จริงๆเรากับแฟนก็ผิดเองที่ตัดสินใจนำลูกกับไปฝากพ่อแม่เลี้ยงตั้งแต่แรก ไม่งั้นปัญหานี้ก็คงไม่เกิด แต่ถ้ายังฝากพ่อแม่เลี้ยงต่อไปเรากังวลหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นปัญหาเกี่ยวกับตัวเด็กเอง แถมพ่อของเราเป็นคนชอบดื่มเหล้าบางทีกลับมาก็จะมีปัญหาทะเลาะกับแม่ เรื่องนี้กังวลที่สุด ไม่อยากให้ลูกของเราต้องเจอกับสภาพที่เราเคยผ่านมา
เราเป็นห่วงลูกและอยากปลูกฝังสั่งสอนเขาตั้งแต่เขายังเด็ก
รบกวนช่วยแนะนำหน่อยค่ะจะพูดยังไงคะ
ลูกก็รักความรู้สึกพ่อแม่ก็ห่วง....
ฝากลูกให้พ่อแม่เลี้ยง ถึงเวลาต้องนำลูกกลับมาเลี้ยงเองจะพูดยังไงดีคะ
..ขอย้อนให้ฟังเรื่องราวก่อนนะคะ คือตอนนี้เรามีลูกอายุ 9 เดือนแล้วตอนนี้ฝากพ่อแม่เลี้ยงไว้ที่ต่างจังหวัดคือจะบอกว่าเรากับแฟนตั้งใจที่จะมีลูกคนนี้อย่างมาก กว่าจะมีลูกคนนี้ได้ต้องใช้ความพยายาม เพราะเราเป็นคนเลือดไม่ค่อยจะดีนัก ต่อมาพอเรามีลูกเราบอกเรื่องนี้กับคนที่บ้านทราบพ่อแม่เราดีใจกับเรื่องนี้มากตอนนั้นพูดๆกับพ่อแม่ว่าเตรียมตัวเลี้ยงหลานนะ ตอนนั้นไม่ได้หมายความว่าจะนำลูกไปให้พ่อแม่เลี้ยงแต่อย่างใด แต่หลังจากนั้นปรากฏว่าช่วงเวลาที่เราตั้งท้องพ่อแม่หมือนกับว่าเตรียมตัวที่จะเลี้ยงหลานเต็มที่โดยการเคลียร์ธุระของตัวเองเคลียร์ทุกอย่างทำตัวให้ว่างเพื่อที่จะเลี้ยงลูกของเรา
เรากับแฟนต่างคนก็ต่างต้องทำงานเป็นลูกจ้างด้วยกันทั้งคู่ถ้าเราจะเลี้ยงลูกเองตอนนั้นเราก็ต้องจ้างคนอื่นเลี้ยง แต่ ตอนนั้นญาติๆต่างก็ห้ามว่าถ้าจะจ้างคนอื่นเลี้ยงให้พ่อแม่เราเลี้ยงให้จะดีกว่า ใจนึงก็สงสารพ่อแม่ที่อยากจะเลี้ยงหลานคนนี้เต็มที่ เรากับแฟนจึงตัดสินใจที่จะให้พ่อแม่ของเราเลี้ยงลูกของเราโดยตอนที่นำลูกไปไว้ที่บ้านก็ได้บอกกับพ่อแม่ไว้ก่อนแล้วว่าจะฝากไว้แค่ 2 ปีก็จะมารับลูกไปอยู่ด้วย
ใครเคยฝากเลี้ยงไว้กับพ่อแม่หรือปู่ย่าน่าจะทราบปัญหานี้ดีค่ะ ว่าการฝากให้พ่อแม่หรือปู่ย่าเลี้ยงลูกปัญหาก็คือตามใจหลานมากสปอยมากทำให้หลานงอแงเลี้ยงยากพูดจาไม่ฟังแต่ข้อนี้พอเข้าใจค่ะ
ตอนนี้เราตั้งใจที่จะนำลูกกลับมาเลี้ยงเองแล้วเพราะเขาจะสามารถเข้าเนอสเซอรี่ได้ตอนอายุ 1 ปี 6 เดือนตามที่เราตั้งใจไว้ แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่คิด เพราะแค่พูดเปลยๆว่าจะเอาลูกมาอยู่ด้วยปีหน้า พ่อแม่ของเราเหมือนจะดราม่าไม่อยากให้เรานำลูกกลับมาเพราะห่วงหลายๆอย่าง เช่น ไม่อยากให้หลานอยู่กับคนอื่นกลัวคนอื่นเลี้ยงหลานไม่ดี แถมชอบอ้างว่าเขาเคยเลี้ยงเรามาเรายังโตมาได้
นี่แหละค่ะปัญหาที่อยากจะสอบถามวันนี้
คือเราจะพูดยังไงดีให้พ่อแม่รู้สึกเสียใจน้อยที่สุด กลัวพ่อแม่ซึมเศร้าค่ะแม่มีโรคประจำตัวถ้าเกิดอาการเครียดก็จะชักด้วย
อยากบอกพ่อแม่ว่า บางทีความรักอย่างเดียวอาจไม่เพียงพอสำหรับเด็กยุคสมัยนี้ ิ
การเรียนรู้ พัฒนาการของเด็กที่ต้องเสริมสร้าง ก็สำคัญ ซึ่งพ่อแม่ยังเลี้ยงลูกของเราในแบบคนในยุคสมัยก่อนอยู่
**จริงๆเรากับแฟนก็ผิดเองที่ตัดสินใจนำลูกกับไปฝากพ่อแม่เลี้ยงตั้งแต่แรก ไม่งั้นปัญหานี้ก็คงไม่เกิด แต่ถ้ายังฝากพ่อแม่เลี้ยงต่อไปเรากังวลหลายอย่างไม่ว่าจะเป็นปัญหาเกี่ยวกับตัวเด็กเอง แถมพ่อของเราเป็นคนชอบดื่มเหล้าบางทีกลับมาก็จะมีปัญหาทะเลาะกับแม่ เรื่องนี้กังวลที่สุด ไม่อยากให้ลูกของเราต้องเจอกับสภาพที่เราเคยผ่านมา
เราเป็นห่วงลูกและอยากปลูกฝังสั่งสอนเขาตั้งแต่เขายังเด็ก
รบกวนช่วยแนะนำหน่อยค่ะจะพูดยังไงคะ
ลูกก็รักความรู้สึกพ่อแม่ก็ห่วง....