กระทู้นี้มาเล่าชีวิตช่วงนี้ให้ฟังครับแล้วก็อยากถามความคิดเห็นของพี่ๆน้องๆทุกคนหน่อย
(เหมือนไดอารี่อะไรงี้)
ปัจจุบันอายุ 17ปีจะ 18ปีครับอยู่ที่ Albany WA (Australia) เรื่องนี้เล่าต่อจากกระทู้ที่แล้วเลย กดเข้าไปอ่านก่อนก็ได้ครับจะได้เข้าใจเรื่องมากขึ้น
> [url=https://m.pantip.com/topic/40359484]https://m.pantip.com/topic/40359484[/url]
เริ่มเรื่อง
ตอนนี้ที่โรงเรียนปิดเทอมอยู่ (ปิดตั้งแต่ 20Nov - 1Feb) ผมขับรถขึ้นมานอนบนเขาทุกวันเพราะเบื่อนอนที่บ้าน แล้วผมอยากตัดผม
(ตอนนั้น 3ทุ่มจะ 4ทุ่ม) เลยโทรบอกแม่ที่เป็นช่างตัดผมว่าอยากตัดผม แม่ก็บอกว่าได้ผมเลยขับรถลงไป พอเข้าไปในบ้านบอกจะตัดผม ลุงฝรั่งที่เป็นแฟนใหม่แม่ ก็บอกว่า you can’t cut now ผมก็ถามว่า why? ลุงก็ตอบ Because you stupid ผมที่เดิมที่ไม่ชอบลุงนี่อยู่แล้วแล้วโดนด่าอย่างนี้ เลยเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกจากบ้าน (ตอนนั้นยังไม่สามารถขับรถออกมาข้างนอกคนเดียวได้ต้องมีคนนั่งด้านข้างด้วยถ้าโดนตำรวจเจอก็ไม่รู้จะเป็นยังไงดีที่กลับมาไม่เจออะไร) ผมก็ขับไปเรื่อยๆไม่รู้จะไปไหนเลยไปนอนบ้านเพื่อน พอไปนอนซักพักเพื่อนก็บอกพรุ่งนี้เราตื่นตี5 เพราะจะไปทำงาน มันก็บอกเราว่าจะนอนต่อก็ได้ แต่ผมเกรงใจเลยขับรถกลับขึ้นมานอนบนเขาต่อตอนประมาณเที่ยงคืน
หลังจากนั้นผมก็นอนบนเขาทุกวัน แบบเลิกงานขึ้นเขามานอนอยู่จนเย็นลงไปทำงานแล้วก็ขึ้นเขามานอนอีกวนไปเรื่อยๆ แล้วก็หลบหน้าไม่เจอลุงอีกแต่ก็กลับไปที่บ้านไปเติมน้ำกินข้าวอาบน้ำบ้างตอนที่ลุงไม่อยู่ จนแม่บอกว่า ไปอยู่บ้านเช้าไหมเดี๋ยวจ่ายให้ เราก็บอกไม่เอา เอาเงินค่าเช้าซื้อตั๋วกลับไทยเถอะ คุยกันเรื่องนี้มา 2วัน แม่ก็ไม่อยากให้ไปนอนเขา เลยเสนอทางเลือกให้ เพื่อให้แม่สบายใจ
1. ไปอยู่บ้านเช่าที่ใกล้เมือง (บ้านที่อยู่ตอนนี้ห่างจากเมืองมาก) ค่าใช้จ่าย อาทิตย์ละ $150 ประมาณ 3000บาท
2. ย้ายไปอยู่ที่ perth ไปเริ่มต้นใหม่ (อันนี้เราไม่ค่อยอยากไปเพราะเราไม่อยากหางานใหม่เข้าสังคมใหม่ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว แต่จริงๆก็อยากลองไปเปิดประสบการณ์ที่เมืองใหญ่อยู่เหมือนกัน)
3. (อันนี้เราเสนอ) กลับไทย แต่ถ้ากลับเราคิดว่าจะไปจนกว่าเราจะโตกว่านี้แล้วรอโควิดหายค่าเครื่องบินจะได้ถูกลง อันนี้แม่ไม่เห็นด้วย แต่เราอยู่ที่นี่เราทำแต่งานไม่ได้ไปเที่ยวไหนไม่ได้เจอเพื่อนเลยเหงามากๆ แต่อีกใจก็ยังอยากทำงาน เพราะชอบเงินแบบชอบตั้งแต่ตอนเด็กๆ
เพราะแม่บอกเราจะอยู่ในป่าแบบหลบหน้าลุงทุกวันไม่ได้ ถึงไม่อยู่ในบ้าน ไปอยู่ในป่าก็ยังเป็นที่ดินของเค้าอยู่ แม่ก็เป็นคนกลาง แล้วแม่ก็ถามอีกว่า อยากเรียนต่อไหม (ตอนนี้จบ Y11 กำลังจะขึ้น Y12 เรียนอีกปีเดียวก็จบแล้ว) (จริงๆเราก็ไม่อยากเรียนต่อ เพราะไม่เคยคิดว่าอยากเรียนให้จบ ตอนก่อนมาพึ่งจบ ม.5 ตัดสินใจไม่เรียนต่อ ม.6แล้วมาอยู่ที่นี่) หรือ จะลดเวลาทำงาน (ตอนนี้เราทำงานอังคาร-อาทิตย์ วันละ 4-5ชม.) (อันนี้เราไม่อยากลดเวลางานเพราะ
อยากได้เงิน)
ปัญหาอื่นๆ
เดือนหน้าเราก็สอบขับรถคนเดียวได้แล้วอยากไปที่ไหนก็ได้เลยไม่รู้ว่าควรตัดสินใจยังไงดี อารมณ์แบบรอมานานจนตอนนี้ไม่ไหวแล้วความรู้สึกเหงาเศร้าทุกอย่างมันรวมกันไปหมด ก่อนหน้านั้นเพื่อนแม่มาเที่ยวหา เค้าก็ทักเราว่า ดูเราก็รู้เลยว่าเหงามาก แล้วเราก็ไม่ได้ไปเที่ยวนานทำแต่งานจนรู้สึกว่าถ้าไปเที่ยวแล้วเราจะยังสนุกอยู่รึเปล่า? ทั้งที่ตัวเองพึ่งอายุ 17ปี ช่วงนี้เราเบื่ออาหารหนักมาก ไม่รู้จะกินอะไร เบื่อทุกอย่าง กินแล้วไม่อร่อย กินนิดเดียวอิ่ม (เมื่อก่อนกินข้าว 2จานใหญ่ก็ไม่อิ่ม เดี๋ยวนี้กินครึ่งจานก็อิ่มแล้ว) ทุกวันนี้กิน มาม่าเป็นมื้อกลางวัน แล้วก็กินข้าวเย็นที่ทำงาน เป็นร้านอาหารไทย ได้กินอาหารไทยอยู่ แต่กินนิดเดียวก็อิ่มแล้ว ตอนนี้ก็ผอมลงมาเยอะอยู่ ก่อนหน้านี้น้ำหนัก 47 ตอนนี้ไม่รู้จะลดไปอีกเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกว่า ยังสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้นะ[
ถามความคิดเห็นของทุกคนหน่อยครับ
1. เราควรไปอยู่ที่ไหนดี บ้านเช่า ,เพิร์ท ,กลับไทย (ถ้าไปเพิร์ทพอมีใครมีคำแนะนำรึเปล่าครับ
2. เราควรเรียนต่อให้จบ Y12 ดีไหมหรือออกจากโรงเรียนแล้วหาเวลาว่างให้ตัวเอง
3. เบื่ออาหาร กินนิดเดียวเดียวแล้วอิ่ม ควรทำยังไงดี ควรออกกำลังกายไหม(ปกติตอนทำงานก็ยกของเดินไปเดินมา เหมือนออกกำลังกายอยู่นะ)
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยให้กำลังใจในกระทู้ก่อนหน้านี้นะครับ แล้วก็ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านจนจบครับ🙏🏻🙏🏻
ออกจากบ้านไปอยู่คนเดียวที่ออสเตรเลีย (อยากถามความคิดเห็น) (ปัญหาชีวิต)
(เหมือนไดอารี่อะไรงี้)
ปัจจุบันอายุ 17ปีจะ 18ปีครับอยู่ที่ Albany WA (Australia) เรื่องนี้เล่าต่อจากกระทู้ที่แล้วเลย กดเข้าไปอ่านก่อนก็ได้ครับจะได้เข้าใจเรื่องมากขึ้น
> [url=https://m.pantip.com/topic/40359484]https://m.pantip.com/topic/40359484[/url]
เริ่มเรื่อง
ตอนนี้ที่โรงเรียนปิดเทอมอยู่ (ปิดตั้งแต่ 20Nov - 1Feb) ผมขับรถขึ้นมานอนบนเขาทุกวันเพราะเบื่อนอนที่บ้าน แล้วผมอยากตัดผม
(ตอนนั้น 3ทุ่มจะ 4ทุ่ม) เลยโทรบอกแม่ที่เป็นช่างตัดผมว่าอยากตัดผม แม่ก็บอกว่าได้ผมเลยขับรถลงไป พอเข้าไปในบ้านบอกจะตัดผม ลุงฝรั่งที่เป็นแฟนใหม่แม่ ก็บอกว่า you can’t cut now ผมก็ถามว่า why? ลุงก็ตอบ Because you stupid ผมที่เดิมที่ไม่ชอบลุงนี่อยู่แล้วแล้วโดนด่าอย่างนี้ เลยเดินกลับไปขึ้นรถแล้วขับออกจากบ้าน (ตอนนั้นยังไม่สามารถขับรถออกมาข้างนอกคนเดียวได้ต้องมีคนนั่งด้านข้างด้วยถ้าโดนตำรวจเจอก็ไม่รู้จะเป็นยังไงดีที่กลับมาไม่เจออะไร) ผมก็ขับไปเรื่อยๆไม่รู้จะไปไหนเลยไปนอนบ้านเพื่อน พอไปนอนซักพักเพื่อนก็บอกพรุ่งนี้เราตื่นตี5 เพราะจะไปทำงาน มันก็บอกเราว่าจะนอนต่อก็ได้ แต่ผมเกรงใจเลยขับรถกลับขึ้นมานอนบนเขาต่อตอนประมาณเที่ยงคืน
หลังจากนั้นผมก็นอนบนเขาทุกวัน แบบเลิกงานขึ้นเขามานอนอยู่จนเย็นลงไปทำงานแล้วก็ขึ้นเขามานอนอีกวนไปเรื่อยๆ แล้วก็หลบหน้าไม่เจอลุงอีกแต่ก็กลับไปที่บ้านไปเติมน้ำกินข้าวอาบน้ำบ้างตอนที่ลุงไม่อยู่ จนแม่บอกว่า ไปอยู่บ้านเช้าไหมเดี๋ยวจ่ายให้ เราก็บอกไม่เอา เอาเงินค่าเช้าซื้อตั๋วกลับไทยเถอะ คุยกันเรื่องนี้มา 2วัน แม่ก็ไม่อยากให้ไปนอนเขา เลยเสนอทางเลือกให้ เพื่อให้แม่สบายใจ
1. ไปอยู่บ้านเช่าที่ใกล้เมือง (บ้านที่อยู่ตอนนี้ห่างจากเมืองมาก) ค่าใช้จ่าย อาทิตย์ละ $150 ประมาณ 3000บาท
2. ย้ายไปอยู่ที่ perth ไปเริ่มต้นใหม่ (อันนี้เราไม่ค่อยอยากไปเพราะเราไม่อยากหางานใหม่เข้าสังคมใหม่ แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว แต่จริงๆก็อยากลองไปเปิดประสบการณ์ที่เมืองใหญ่อยู่เหมือนกัน)
3. (อันนี้เราเสนอ) กลับไทย แต่ถ้ากลับเราคิดว่าจะไปจนกว่าเราจะโตกว่านี้แล้วรอโควิดหายค่าเครื่องบินจะได้ถูกลง อันนี้แม่ไม่เห็นด้วย แต่เราอยู่ที่นี่เราทำแต่งานไม่ได้ไปเที่ยวไหนไม่ได้เจอเพื่อนเลยเหงามากๆ แต่อีกใจก็ยังอยากทำงาน เพราะชอบเงินแบบชอบตั้งแต่ตอนเด็กๆ
เพราะแม่บอกเราจะอยู่ในป่าแบบหลบหน้าลุงทุกวันไม่ได้ ถึงไม่อยู่ในบ้าน ไปอยู่ในป่าก็ยังเป็นที่ดินของเค้าอยู่ แม่ก็เป็นคนกลาง แล้วแม่ก็ถามอีกว่า อยากเรียนต่อไหม (ตอนนี้จบ Y11 กำลังจะขึ้น Y12 เรียนอีกปีเดียวก็จบแล้ว) (จริงๆเราก็ไม่อยากเรียนต่อ เพราะไม่เคยคิดว่าอยากเรียนให้จบ ตอนก่อนมาพึ่งจบ ม.5 ตัดสินใจไม่เรียนต่อ ม.6แล้วมาอยู่ที่นี่) หรือ จะลดเวลาทำงาน (ตอนนี้เราทำงานอังคาร-อาทิตย์ วันละ 4-5ชม.) (อันนี้เราไม่อยากลดเวลางานเพราะ
อยากได้เงิน)
ปัญหาอื่นๆ
เดือนหน้าเราก็สอบขับรถคนเดียวได้แล้วอยากไปที่ไหนก็ได้เลยไม่รู้ว่าควรตัดสินใจยังไงดี อารมณ์แบบรอมานานจนตอนนี้ไม่ไหวแล้วความรู้สึกเหงาเศร้าทุกอย่างมันรวมกันไปหมด ก่อนหน้านั้นเพื่อนแม่มาเที่ยวหา เค้าก็ทักเราว่า ดูเราก็รู้เลยว่าเหงามาก แล้วเราก็ไม่ได้ไปเที่ยวนานทำแต่งานจนรู้สึกว่าถ้าไปเที่ยวแล้วเราจะยังสนุกอยู่รึเปล่า? ทั้งที่ตัวเองพึ่งอายุ 17ปี ช่วงนี้เราเบื่ออาหารหนักมาก ไม่รู้จะกินอะไร เบื่อทุกอย่าง กินแล้วไม่อร่อย กินนิดเดียวอิ่ม (เมื่อก่อนกินข้าว 2จานใหญ่ก็ไม่อิ่ม เดี๋ยวนี้กินครึ่งจานก็อิ่มแล้ว) ทุกวันนี้กิน มาม่าเป็นมื้อกลางวัน แล้วก็กินข้าวเย็นที่ทำงาน เป็นร้านอาหารไทย ได้กินอาหารไทยอยู่ แต่กินนิดเดียวก็อิ่มแล้ว ตอนนี้ก็ผอมลงมาเยอะอยู่ ก่อนหน้านี้น้ำหนัก 47 ตอนนี้ไม่รู้จะลดไปอีกเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกว่า ยังสามารถใช้ชีวิตต่อไปได้นะ[
ถามความคิดเห็นของทุกคนหน่อยครับ
1. เราควรไปอยู่ที่ไหนดี บ้านเช่า ,เพิร์ท ,กลับไทย (ถ้าไปเพิร์ทพอมีใครมีคำแนะนำรึเปล่าครับ
2. เราควรเรียนต่อให้จบ Y12 ดีไหมหรือออกจากโรงเรียนแล้วหาเวลาว่างให้ตัวเอง
3. เบื่ออาหาร กินนิดเดียวเดียวแล้วอิ่ม ควรทำยังไงดี ควรออกกำลังกายไหม(ปกติตอนทำงานก็ยกของเดินไปเดินมา เหมือนออกกำลังกายอยู่นะ)
ขอบคุณทุกคนที่ช่วยให้กำลังใจในกระทู้ก่อนหน้านี้นะครับ แล้วก็ขอบคุณทุกคนมากที่อ่านจนจบครับ🙏🏻🙏🏻