ทำยังไงดีนะ? เราไปไม่ถูกเเล้ว

เราโครตท้อกับชีวิตที่ผ่านมาเลยค่ะ เราดูเหมือนคนที่ดูเเย่ในสายตาทุกคนไปหมด เราไม่มั่นใจกับตัวเองอีกเเล้ว ใบหน้าที่ดูยิ้มเเย้มเเต่เต็มไปด้วยความเศร้า ไม่มีใครเลยที่สังเกตเห็นมัน55555 เราเป็นมนุษย์คนนึงที่เกิดมาเเล้วทำอะไรก็ผิดไปหมด คนที่เข้ามาในชีวิตเราใจร้ายจังนะว่าไหม ทำให้เราดูไร้ค่ามากขนาดนี้เลยอ่ะ เราเจ็บซ้ำๆที่เดิม เเผลเก่ายังไม่หายก็มีเเผลใหม่มาเพิ่ม สุดท้ายก็มีเเค่เราที่ต้องเจ็บอยู่คนเดียวงั้นหรอ ทำไมคนอื่นถึงเฉยชากันได้ล่ะ ทำไมถึงไม่รู้สึกผิดกันบ้างกับสิ่งที่ทำเเต่กลับโยนความผิดเเละความเจ็บปวดมาให้เราอีกเเล้ว เจ็บจนคิดว่าเอามีดมาเเทงที่หัวใจมันก็คงไม่เจ็บอีกเเล้วเเหละ เราเหนื่อยเเล้วจริงๆ เหนื่อยมากๆ ตอนที่คนอื่นมีปัญหาหันหลังกลับมาก็เจอเราตลอด เเต่พอเราหันหลังกลับมาบ้าง ทำไมถึงไม่เจอใครเลยอ่ะ เเย่จัง มีคนเคยถามว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะกลับไปตอนไหน คำถามที่เหมือนถูกตอกย้ำความเจ็บปวด เราไม่อยากกลับไปตอนไหนอีกเเล้ว ที่ผ่านมามันเเย่ไปหมดมีความสุขอยู่เเปปเดียวความเศร้าก็กลับมาเเทนที่เป็นคันรถ เล่นตลกอะไรกันอยู่หรอ เราไม่ตลกด้วยเลย เราไม่ใช่เเฟ้มสะสมความทุกข์นะ555555 ยัดให้เรากันเก่งจริงๆ หรือเราเองที่เเย่ คงใช่เเหละเพราะเราไม่ยอมพูดความรู้สึกที่มีตรงๆใช่ไหม ว่าเเต่เราจะไปคุยกับใครหรอ?55555 เพราะเรานิสัยเเย่เองเเน่ๆเลย เพราะเราเอาเเต่รอวันที่เเกทุกข์เเล้วก็เป็นคนที่อยากกอดเเกให้เเน่นที่สุด เเกจะได้ไม่เหงาเเต่เราไม่เคยหวังอะไรจากเเกเลยนะ ทั้งวันที่เราหันหลังมาไม่เจอเเกเรายังไม่โทษเเกเลย ว่าเเต่เเกใช่เพื่อนเราจริงๆใช่ไหม เเกเห็นเราเป็นเพื่อนจริงๆหรือเปล่า..... ยากพักยาวๆเเล้ว เป็นเรามันไม่ง่ายเลยนะ ไม่ง่ายเลย
เราเเค่ต้องการใครสักคนที่กอดปลอบเราเเน่นๆบ้าง เเล้วบอกว่าไม่เป็นอะไรนะ เหมือนที่เราทำให้คนอื่นอ่ะมันคงอบอุ่นมากเเน่ๆ