คือในบ้านมีเเม่ ตายาย เเล้วก็หลานชายสองคนลูกน้ามาฝากเเม่เลี้ยง ก็คือทุกอย่างในบ้านจิปาถะเเม่จะเป็นเสาหลักของบ้าน เเต่ยายก็ไม่เคยจะมองเเม่ดีสักครั้งเลย อะไรๆก็มีเเต่ป้า ทั้งๆที่ป้าก็ไม่ได้เอาตากับยายไปดูเเล เเค่บ้านใกล้ๆกัน เเต่เหมือนยายถือหางทุกอย่าง เเม่พูดอะไรยายไม่ฟัง เเต่เวลาป้าพูดยายเชื่อหมด เรื่องโกหกหรือความจริงก็หลับหูหลับตาเชื่อ เป็นเเบบนี้มาตลอด เห็นเเม่เเอบร้องไห้เพราะยายก็บ่อย คนเป็นลูกก็ได้เเต่ปลอบใจเเม่ ว่าเราทำดีที่สุดเเล้วทุกอย่าง ถึงยายไม่เห็น อย่างน้อยเราก็ได้ตอบเเทนคุณท่าน สวรรค์คงมีตา
คนอยู่บ้านด้วยกัน จะเห็นคนอื่นดีกว่าจริงหรอ