คือพี่สาวเรามีคนคุยอยู่คนนึงเค้าคุยกันมาสักพักใหญ่ๆแต่พี่สาวเรา
ปฏิเสธพี่คนนั้นมาตลอด ทั้งด่าทั้งว่าสารพัดไล่เค้าไปจีบคนอื่น เราเห็นเหตุการณ์มาตลอดเวลาที่เค้าโดนพี่สาวเราทำอะไรเเย่ๆใส่เค้าก็มาระบายกับเรา เราชอบไปนั่งปรับทุกข์กันที่สนามเด็กเล่นข้างๆบ้านเวลาเค้ารอรับพี่สาวเราจนเราสนิทกันกลายเป็นว่าเราต่างเล่าทุกเรื่องที่เจอมาเเต่ละวันให้กันฟังเราเริ่มชอบเค้าเเต่ก็คอยหักห้ามใจบอกตัวเองว่าเค้าเป็นของพี่สาววันนึงมันเกิดเหตุการณ์ที่เราสะเทือนใจมากคือพ่อกับเเม่เราเลิกกัน พี่สาวเราก็ไปเที่ยว เรามองหาใครไม่เจอ เราเป็นคนไม่มีเพื่อนเลยสักคน ค่อนข้างเเปลกเเยกและขี้อาย ตอนนั้นมีเเค่พี่เค้า ซื้อของที่เราชอบมาปลอบ เเล้วพี่เค้าก็บอกว่าพี่จะพาเธอขับรถเล่นจนกว่าเธอจะสบายใจ ตัวเรานี่ก็บังเอิญเคยไปได้ยินว่าคนเราสามารถปล่อยความทุกข์ลงทะเลได้อีกอย่างตั้งเเต่เกิดมา19ปีเราไม่เคยไปทะเล เราจึงพูดออกไปว่าพี่ขับไปบางเเสนได้มั้ย คือไปแบบกระทันหันมากไม่มีเงินติดตัวสักบาท วันนั้นเราดื่มโซจูไปครึ่งขวดเราคออ่อนมากเราคุยกันไปมากลายเป็นว่าเราจูบกันตอนไหนไม่รู้ เสร็จเเล้วพี่เค้าก็ขอโทษเเล้วบอกเราว่า พี่ก็คิดกับเธอมาสักพักเเล้วล่ะ สรุปคือเราต่างชอบกัน
เเต่เรายังรู้สึกผิดต่อพี่เราเช้าวันต่อมาเราเลยบอกเค้าว่าเลิกคุยกันเถอะเเล้วก็บอกให้ลืมเรื่องจูบซะทั้งๆที่มันเป็นจูบเเรกของเรา เเต่พี่เคายังยืนยันว่าพี่เค้าชอบเราชอบเราไปเเล้ว เค้าไม่มีทางไปจีบพี่สาวเราได้อีกเเล้วเค้ารู้ใจตัวเองเเล้ว หลังจากวันนั้นพี่สาวเรารู้เเล้วด่าเราเสียๆหายๆบอกว่าเราไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเเล้วเอาไปฟ้องแม่แม่ก็ว่าเราเเต่พี่คนนั้นก็อยู่กับเรามาตลอดอีกประมาณอาทิตย์นึงเราก็ตกลงเป็นเเฟนกันเเต่เป็นเเฟนกันได้วันเดียวเเม่บอกให้เราไปเลิกกับเค้าเราควรทำไงดี อีกอย่างเราเป็นลูกชังเเม่มาตลอดอยู่เเล้วพี่สาวเราเป็นลูกรัก
พอเราทำพี่สาวเราเสียใจเเม่ก็เลยเเอนตี้เราไปเลย อยากถามทุกคนเลยว่า เราทำผิดขนาดนั้นเลยหรอคะ
คบกับคนคุยพี่สาว
ปฏิเสธพี่คนนั้นมาตลอด ทั้งด่าทั้งว่าสารพัดไล่เค้าไปจีบคนอื่น เราเห็นเหตุการณ์มาตลอดเวลาที่เค้าโดนพี่สาวเราทำอะไรเเย่ๆใส่เค้าก็มาระบายกับเรา เราชอบไปนั่งปรับทุกข์กันที่สนามเด็กเล่นข้างๆบ้านเวลาเค้ารอรับพี่สาวเราจนเราสนิทกันกลายเป็นว่าเราต่างเล่าทุกเรื่องที่เจอมาเเต่ละวันให้กันฟังเราเริ่มชอบเค้าเเต่ก็คอยหักห้ามใจบอกตัวเองว่าเค้าเป็นของพี่สาววันนึงมันเกิดเหตุการณ์ที่เราสะเทือนใจมากคือพ่อกับเเม่เราเลิกกัน พี่สาวเราก็ไปเที่ยว เรามองหาใครไม่เจอ เราเป็นคนไม่มีเพื่อนเลยสักคน ค่อนข้างเเปลกเเยกและขี้อาย ตอนนั้นมีเเค่พี่เค้า ซื้อของที่เราชอบมาปลอบ เเล้วพี่เค้าก็บอกว่าพี่จะพาเธอขับรถเล่นจนกว่าเธอจะสบายใจ ตัวเรานี่ก็บังเอิญเคยไปได้ยินว่าคนเราสามารถปล่อยความทุกข์ลงทะเลได้อีกอย่างตั้งเเต่เกิดมา19ปีเราไม่เคยไปทะเล เราจึงพูดออกไปว่าพี่ขับไปบางเเสนได้มั้ย คือไปแบบกระทันหันมากไม่มีเงินติดตัวสักบาท วันนั้นเราดื่มโซจูไปครึ่งขวดเราคออ่อนมากเราคุยกันไปมากลายเป็นว่าเราจูบกันตอนไหนไม่รู้ เสร็จเเล้วพี่เค้าก็ขอโทษเเล้วบอกเราว่า พี่ก็คิดกับเธอมาสักพักเเล้วล่ะ สรุปคือเราต่างชอบกัน
เเต่เรายังรู้สึกผิดต่อพี่เราเช้าวันต่อมาเราเลยบอกเค้าว่าเลิกคุยกันเถอะเเล้วก็บอกให้ลืมเรื่องจูบซะทั้งๆที่มันเป็นจูบเเรกของเรา เเต่พี่เคายังยืนยันว่าพี่เค้าชอบเราชอบเราไปเเล้ว เค้าไม่มีทางไปจีบพี่สาวเราได้อีกเเล้วเค้ารู้ใจตัวเองเเล้ว หลังจากวันนั้นพี่สาวเรารู้เเล้วด่าเราเสียๆหายๆบอกว่าเราไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเเล้วเอาไปฟ้องแม่แม่ก็ว่าเราเเต่พี่คนนั้นก็อยู่กับเรามาตลอดอีกประมาณอาทิตย์นึงเราก็ตกลงเป็นเเฟนกันเเต่เป็นเเฟนกันได้วันเดียวเเม่บอกให้เราไปเลิกกับเค้าเราควรทำไงดี อีกอย่างเราเป็นลูกชังเเม่มาตลอดอยู่เเล้วพี่สาวเราเป็นลูกรัก
พอเราทำพี่สาวเราเสียใจเเม่ก็เลยเเอนตี้เราไปเลย อยากถามทุกคนเลยว่า เราทำผิดขนาดนั้นเลยหรอคะ