.
เดือนธันวาคมถึงจะเป็นเดือนส่งท้ายปี ทว่าก็ยังเป็นเดือนที่ดี เหมาะแก่งานวิวาห์ของใครหลาย ๆ คู่
ที่หมู่บ้านของเธอมีคู่รักแต่งงานกันถึงสี่คู่เลยทีเดียว ไม่พอยังมีหมู่บ้านอื่น ๆ อีกด้วยที่ส่งการ์ดมาให้ที่บ้านของเธอ เนื่องจากเป็นญาติกันนั่นแหละ ยายบ่นนิดหน่อยเพราะต้องใส่ซองหลายซองมาก
เท่านั้นยังไม่พอ นอกจากมีงานแต่งแล้วยังมีงานบวชอีก ใส่ซองจนเงินหมดกระเป๋าแน่นอน ยายบ่นพร้อมโทรไปเบิกตังค์รายเดือนกับแม่เพิ่มในเดือนนี้ ใส่ซองหมดแล้วไม่พอใช้
งานแต่งงานเดือนนี้ หนึ่งในสี่คู่นั้นมีคู่ญาติของเธอด้วย งานแต่งพี่แคทกับพี่น็อตกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี้วันนี้ข้างหน้า พี่แคทเป็นญาติห่าง ๆ กับเธอ สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเธอกับพี่แป้งถูกหมายมั่นปั้นมือให้เป็นเพื่อนเจ้าสาว เธอไม่อยากเป็นมาก ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ พี่แคทหาคนไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องจำใจจำยอม
ยายของพี่แคทเป็นพี่สาวของยาย หลาน ๆ บ้านนั้นก็ล้วนแต่โตกันหมดแล้ว ที่เหลืออยู่ก็เป็นผู้ชายเสียส่วนใหญ่ จึงเล็งเห็นหลานสาวยายของเธอนี่แหละ วัยเหมาะเจาะพอดี ป้ากลางแม่ของพี่แคทจึงมาทาบทามไว้ก่อน
“ยายบอสไม่เป็นไม่ได้เหรอ บอสไม่อยากเป็นเพื่อนเจ้าสาว” เธอพูดต่อหน้ายายและป้าเลย ก็เธอไม่อยากเป็นเพื่อนเจ้าสาวจริง ๆ หนิ “ป้ากลางเอาคนอื่นไม่ได้เหรอ เอาน้องบีมเป็นแทนไม่ได้เหรอ” เธอหันไปถามคนเป็นป้า
“ไม่ ๆ เรานั่นแหละบอส น้องบีมมันยังเล็กอยู่ เป็นให้พี่หน่อย หาคนไม่ได้ เป็นเพื่อนเจ้าสาวคู่กะไอ้แป้งเนี่ยเหมาะแล้ว” ป้ากลางก็ไม่ยอมท่าเดียวเช่นกัน จริงอย่างที่ป้าพูด ลูกหลานป้าไม่มีผู้หญิงเลย
“พี่ปาวไม่ได้เหรอ” บอสยังพยายามสร้างความหวังให้ตัวเอง เผื่อป้าจะเปลี่ยนใจ หันไปทาบทามพี่ปาวแทน พี่ปาวชักสีหน้าใส่เธอ รายนั้นก็ไม่อยากเป็นเหมือนกัน
“เรานั่นแหละบอส คู่กับพี่แป้ง แค่นั่งเข้าพาขวัญเฉย ๆ ได้เงินผูกแขนด้วยนะ” ป้ากลางก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนใจ “วันเสาร์ไปเช่าชุดกับพี่แคท เดี๋ยวพี่น็อตกับพี่แคทมารับ”
“เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่มันจะเป็นไรเดี๋ยวหนิ พี่น้องกัน ญาติกัน แค่ไปนั่งเป็นเพื่อนเขาเฉย ๆ แถมยังได้เงินผูกแขนด้วย” ยายบ่นให้เธอ คงจะรำคาญเต็มทน ส่วนพี่แป้งตกลงกับป้าทันทีแบบไม่มีข้อแม้ มีเพียงเธอนี่แหละที่อยากคัดค้าน งอแงไม่อยากเป็น งอแงไปก็เท่านั้น โดนมัดมือชกไปเรียบร้อย
“ก็ได้!” สุดท้ายเธอก็ยอมจำนนต่อผู้เป็นป้า ยอมเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่แคทแต่โดยดีกับพี่แป้งสองคน
เช้าวันเสาร์พี่แคทมารับเธอกับพี่แป้งไปร้านเช่าชุด มีน้องบีมขอตามไปด้วยอีกคน พี่แคทก็ยอมให้ไปแต่โดยดี ทั้งห้าคนนั่งรถยนต์พี่น็อตเข้าไปร้านเช่าชุดแต่งงานในเมือง ภายในร้านมีชุดแต่งงานสวย ๆ ทั้งนั้น บอสกับพี่แป้งก็ช่วยกันเลือกชุดให้พี่แคทด้วย บอสเสนอเป็นชุดไทยดีกว่า สวยดี ไม่ชอบชุดแบบฝรั่ง ไม่เหมาะกับการนั่งพาขวัญแบบบ้านเรา
พี่แคทกับพี่น็อตก็ยอมฟังและเห็นด้วย ส่วนชุดเจ้าบ่าวพี่น็อตเลือกเป็นชุดไทยโจงกระเบน เก๋ดีรับกับชุดเจ้าสาวมาก ๆ ส่วนชุดเพื่อนเจ้าสาวของเธอกับพี่แป้งก็ไม่ต้องเลือกอะไรมากมาย ชุดไหนก็ได้ แค่มาลองสวมแล้วเย็บให้กระชับเข้ารูปเฉย ๆ วันใส่จะได้สวยงาม
สรุปชุดเพื่อนเจ้าสาวของเธอกับพี่แป้ง เป็นชุดผู้หญิงสมัย ร.5 เป็นเสื้อแขนตุ๊กตาลายลูกไม้สีขาว และนุ่งโจงกระเบนเหมือนกัน ตอนลองชุดบอสใช้โทรศัพท์มือถือของตัวเองถ่ายภาพเก็บไว้ด้วยกับพี่แป้งและน้องบีม
“บอสกับแป้งมีแฟนยังอ่ะ” ระหว่างที่เธอสองคนกำลังเพลิดเพลินไปกับการถ่ายรูปตัวเอง จู่ ๆ พี่แคทก็ถามขึ้น ถามออกมาได้ เธอจะไปมีแฟนตอนไหน บอสยิ้มให้พี่สาวพร้อมส่ายหัวเป็นคำตอบ อีกทั้งพี่แป้งด้วยก็ยังไม่มีแฟนเช่นกัน
“ยังไม่มีก็ดีแล้ว ตั้งใจเรียนก่อน ยายฝนหวังไว้หลาย ฮา “ เมื่อลองชุดกันเรียบร้อย พี่น็อตก็พาพวกเธอกลับเลย ทว่าก่อนกลับพี่น็อตพาไปเลี้ยงข้าวที่เขื่อนลำปาวด้วย เป็นที่ชอบใจน้องบีมมาก ได้กินทั้งกุ้งเผา ปลาเผา นั่งเล่นที่เขื่อนกันสักพัก พอบ่ายสามโมงพี่น็อตค่อยพากลับมาส่งที่บ้าน รออีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันงานแล้ว บอสตื่นเต้นไม่น้อย เธอพึ่งเคยเป็นเพื่อนเจ้าสาวครั้งแรก
“แม่ บอสได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่แคทด้วย ป้ากลางบังคับ” หนึ่งทุ่มของทุกวันที่แม่จะต้องโทรหา หลังจากแม่คุยกับยายเสร็จ เธอกับน้องบีมก็คุยต่อ ระหว่างที่เธอกำลังคุยกับแม่น้องบีมก็นั่งข้าง ๆ คอยฟังไปด้วย เพราะเธอเปิดลำโพงคุย จะได้คุยไปพร้อมกันสามคนเลย
“เป็นให้พี่นั่นแหละลูกดีแล้ว ป้าเขาหาคนไม่ได้ ได้เงินผูกแขนด้วย บอกยายไปผูกให้ด้วยถะแหมะ จะได้ ๆ เงินเยอะ ๆ “ แม่แนะนำแนวทางให้เธอ
“ใครจะผูกให้เหรอแม่ ป้ากลางเหรอ”
“ไม่ ๆ ป้ากลางผูกให้เพื่อนเจ้าบ่าว พ่อแม่เจ้าบ่าวผูกให้เพื่อนเจ้าสาว” แม่ตอบ
“ผูกเท่าไหร่อ่ะแม่”
“แค่ร้อยเดียวเอง ฮา อยากได้เยอะ ๆ ก็บอกยายผูกให้ถะแหมะ” บอสคุยกับแม่อยู่นาน ก็ปล่อยให้น้องบีมคุยต่อ หลังจากนั้นก็เดินลงมาข้างล่างหายาย มีเพียงน้องบีมที่กำลังคุยกับแม่อยู่บนบ้าน อ้อนอะไรกันก็ไม่รู้
“ยาย วันงานแต่งพี่แคทยายผูกแขนให้บอสด้วยนะ” เธอพูดพร้อมเข้ามานั่งใกล้ ๆ ยาย บอสคำนวณในใจคร่าว ๆ แม่พี่น็อตหนึ่งร้อยบาท ยายหนึ่งร้อยบาท โอ่ว! สองร้อยบาทพอดี มีเงินไปคลองถมไปอีก แค่สองร้อยก็ไปเดินได้
“ต้องพ่อแม่เจ้าบ่าวตั้ว เขาผูกกันร้อยนึงพุ้นเด้อ”
“เอ๋า ยายก็ผูกให้อีกตั้ว”
“ไปบอกป้ากลางมืงนู่นผูกให้ “ ยายนั่งตำหมากเคี้ยวไม่สนใจเธอ หลังจากเคี้ยวหมากเสร็จยายก็อ่านหนังสือสวดมนต์ต่อ ยายชอบอ่าน เพราะช่วงเข้าพรรษายายไปนอนวัดในวันพระ
หนึ่งวันก่อนวันงานบอสกับพี่ ๆ เลิกเรียนมาก็พากันไปบ้านป้ากลางเลย ไปเฉย ๆ ไม่ได้หยิบจับอะไรช่วยอยู่แล้ว ผู้ใหญ่เขาทำกันเอง มีบ้างที่เสิร์ฟกับข้าวให้แขกผู้ใหญ่ที่มาช่วยงานนั่นแหละ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันจริง หรือวันเข้าพาขวัญ
พี่แคทจัดงานไม่ได้หรูหราใหญ่โตอะไร จัดแบบสไตล์บ้านนอกธรรมดา ๆ ตามธรรมเนียมที่จัดกันมา ไม่มีรูปพรีเวดดิ้ง ไม่มีโต๊ะนั่ง นั่งกับพื้นพร้อมขันบายศรีเท่านั้น มีผ้าฉากสีชมพูเขียนชื่อใส่แผ่นโฟมติดแค่นั้นเอง พรุ่งนี้แล้วที่พวกเธอสามคนจะได้เข้าพาขวัญ ก็น่าตื่นเต้นดี
บอสกับพี่ ๆ น้องบีม อีกทั้งสองฝาแฝดต่างช่วยกันหั่นผักให้ผู้ใหญ่ หั่นต้นหอมผักชีให้ป้ากลาง หั่นให้แค่รอบแรก รอบต่อ ๆ ไป พวกเธอก็ไม่ทำ เพราะมันแสบตามาก เลิกทำและหันนั่งจับกลุ่มกันเม้าส์แทน พี่แคทก็มาร่วมวงเม้าส์ด้วย ส่วนพี่ชายสองคนช่วยงานในครัว พี่บอมไปล้มวัวกับลุง
คืนนี้พวกเธอนอนที่บ้านพี่แคท ยกเว้นก็แต่สองฝาแฝดกลับไปนอนบ้านตัวเอง ก็ไม่ได้เป็นญาติกัน พี่แคทเป็นญาติฝั่งแม่ของเธอ
คืนนี้เธอนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้น ระหว่างเธอกับพี่แคทไม่รู้ว่าใครตื่นเต้นกว่าใคร ไหนจะต้องตื่นตั้งแต่ตีสามมาแต่งหน้าอีก สุดท้ายก็หลับเพราะความง่วงสุดขีดนั่นแหละ พวกเธอเข้ามานอนอัดกันที่ห้องเจ้าสาวของพี่แคทกันเลย ทั้งน้องบีม พี่ปาว พี่แป้ง พี่แคทนอนเบียดกันในห้อง ส่วนพี่บอมพี่บอลไม่รู้นอนที่ไหน
บอสรู้สึกตัวตื่นเพราะพี่แป้งปลุก ดูนาฬิกาตีสามแล้ว ญาติ ๆ ที่มาช่วยงานวันนี้เยอะ จึงทำให้อากาศไม่หนาวเท่าที่ควร ทั้งที่เป็นเดือนธันวาคม พอเธองัวเงียตื่นขึ้นมา นั่งตั้งสติสักพักมองไปรอบ ๆ ห้องยังง่วงอยู่ เห็นพี่แคทกับพี่ปาวตื่นแล้ว หันไปมองข้าง ๆ น้องบีมยังหลับสนิท อีกไม่นานก็คงจะตื่น เพราะฝีมือเธอนี่แหละ บอสแสยะยิ้มแค่อยากแกล้งเฉย ๆ
“ไปอาบน้ำไปนาง แล้วมาแต่งหน้ากัน” พี่แคทที่พึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเริ่มแต่งหน้าพอดี ช่างแต่งหน้าให้เจ้าสาวก่อน จัดเต็มที่สุด สวยที่สุดสำหรับเจ้าบ่าว วันนี้ต้องสวยกว่าวันไหน ๆ ส่วนเพื่อนเจ้าสาวอย่างพวกเธอ ธรรมดา ๆ ก็ได้ แล้วบอสก็ขอตัวไปอาบน้ำแปรงฟัน เพื่อรอแต่งหน้าเช่นกัน
ตีห้าทุกคนพร้อมมาก ๆ ทั้งเจ้าสาวและเพื่อนเจ้าสาว ทั้งน้องบีมก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดสวยในวันนี้ด้วย ญาติ ๆ ที่มาช่วยงานในตอนเช้าต่างพากันขอเข้ามาชมโฉมเจ้าสาวว่าสวยแค่ไหน บอสนำโทรศัพท์มือถือของตนมาถ่ายภาพเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึกด้วย
ยายกับแม่พี่แคทเข้ามาจัดผ้าปูที่นอนให้เรียบร้อยก่อนเจ้าบ่าวจะมา ปูด้วยผ้าปูสีชมพู ผ้าห่มสีชมพู ปลอกหมอน และผนังห้องนอนยังเป็นสีชมพูอีกด้วย ทุกอย่างในห้องพี่แคทเป็นสีชมพูหมด
09.09 น. เป็นฤกษ์งามยามดีที่เจ้าบ่าวจะต้องแห่ขบวนขันหมากมา บอสตื่นเต้นมาก ๆ เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคนข้างนอก ฟังดี ๆ เป็นเสียงเฮต่างหาก เหมือนเจ้าบ่าวกำลังมาเลย เธอยิ่งตื่นเต้นเข้าไปอีก ขนาดเธอยังแค่นี้แล้วพี่แคทที่เป็นเจ้าสาวเองจะตื่นเต้นขนาดไหน
ที่มุมหนึ่งของบ้านถูกจัดเป็นลานพิธีเข้าพาขวัญ มีผ้าสีชมพูจับกลีบเป็นฉากงานแต่ง เขียนชื่อเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวติดไว้ ตกแต่งด้วยรูปหัวใจสวยงาม ไม่มีรูปพรีเวดดิ้ง มีแค่ผ้าฉากเท่านั้น
สมรักสมรส
อิสระ & กนกอร
24 ธันวาคม 25...
ข้อความบนผ้าฉากสีชมพู เจ้าบ่าวแห่ขบวนขันหมากมาถึงแล้ว บอสแอบแง้มประตูดู พี่น็อตมาถึงจริง ๆ ด้วย ตากับตาทวดกำลังเจรจาพาทีกับญาติฝั่งเจ้าบ่าว พี่แคทยิ้มหน้าบานเลย คงจะอยากออกไปเจอเจ้าบ่าวเต็มแก่แล้วแน่ ๆ
ข้างนอกกำลังทำการนับสินสอดทองหมั้นกันอยู่ เมื่อครบแล้วถึงจะยอมให้เจ้าสาวออกมาจากห้องได้ เมื่อนับครบหมดทุกบาททุกสตางค์ แม่ของเจ้าบ่าวจึงเดินมาเชิญตัวเจ้าสาวออกไป
แม่พี่น็อตเข้ามาจูงมือพี่แคทเดินออกไปเข้าพาขวัญ เธอกับพี่แป้งก็เดินตามออกมาด้วย พร้อมน้องบีมและพี่ปาว ออกมาหน้าพีธีมีเจ้าบ่าว เพื่อนเจ้าบ่าว และญาติฝั่งเจ้าบ่าวนั่งรอพร้อมหน้าพร้อมตากัน ตรงกลางมีบายศรีตั้งอยู่ ตาทวดเป็นคนบายศรีสู่ขวัญเจ้าบ่าวเจ้าสาวเอง
09.09 น. เป็นอันเริ่มพิธี บอสกับพี่แป้งนั่งพนมมือข้าง ๆ พี่แคท นั่งไปนั่งมาเหน็บก็กิน ก็ต้องเปลี่ยนท่านั่งอยู่อย่างนั้น พี่แคทพี่แป้งก็เช่นกัน ในใจของเธอเริ่มไม่ชอบแล้ว เมื่อไหร่พิธีจะเสร็จ ๆ สักที เหน็บกินจะแย่แล้ว เบื่อด้วย
และแล้วก็ถึงเวลาเจ้าบ่าวป้อนไข่เจ้าสาว และก็บายศรีอีกหน่อยก็เป็นอันเสร็จพิธี บอสโล่งใจมากเนื่องจากปวดขาที่สุด พอเสร็จพิธีบายศรีก็เป็นการผูกแขนเจ้าบ่าวเจ้าสาว พ่อกับแม่ของพี่น็อตเดินเข้ามาผูกแขนให้เธอกับพี่แป้งคนละหนึ่งร้อยบาท ส่วนพ่อแม่พี่แคทก็ไปผูกแขนเพื่อนเจ้าบ่าว
“มา บอสแป้งยายผูกแขนให้ ค่ายอมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้พี่แคท” ยายเดินเข่ามาผูกแขนให้เธอกับพี่แป้งคนละหนึ่งร้อยบาทเช่นกัน บอสยิ้มหน้าบานเลยได้เงินเพิ่มอีกหนึ่งร้อย
“นาง! แป้ง บอส มาป้าผูกแขนให้ ค่าจ้างเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่แคท” ป้ากลางมัดแบงค์ห้าร้อยใส่กับด้ายสายสิญจน์ แล้วผูกแขนให้เธอกับพี่แป้ง
บอสตาลุกวาวเลยทีเดียว กรี๊ดในใจได้เงินตั้งเจ็ดร้อยบาท มีเงินไปคลองถมแล้ว! “อ่ะน้องบีมค่ามานอนเป็นเพื่อนพี่แคท น้องปาวด้วย” ป้ากลางแจกเงินน้องบีมกับพี่ปาวคนละสามร้อย “ไหนละสองชายนั้นไปไหนล่ะ” ป้ากลางถามหาพี่บอลกับพี่บอม ป้ากลางรวยวันนี้ ได้ค่าสินสอดพี่แคทตั้งหลายบาท
เมื่อเสร็จงานบอสก็ไปล้างหน้าเปลี่ยนชุดออก เก็บเงินเจ็ดร้อยบาทไว้อย่างดี แล้วเธอก็จัดการใช้หมดภายในวันเดียว เมื่อชวนสองฝาแฝดไปเดินของถม ฮา...
คิดถึง 2 บทที่ 22
.
เดือนธันวาคมถึงจะเป็นเดือนส่งท้ายปี ทว่าก็ยังเป็นเดือนที่ดี เหมาะแก่งานวิวาห์ของใครหลาย ๆ คู่
ที่หมู่บ้านของเธอมีคู่รักแต่งงานกันถึงสี่คู่เลยทีเดียว ไม่พอยังมีหมู่บ้านอื่น ๆ อีกด้วยที่ส่งการ์ดมาให้ที่บ้านของเธอ เนื่องจากเป็นญาติกันนั่นแหละ ยายบ่นนิดหน่อยเพราะต้องใส่ซองหลายซองมาก
เท่านั้นยังไม่พอ นอกจากมีงานแต่งแล้วยังมีงานบวชอีก ใส่ซองจนเงินหมดกระเป๋าแน่นอน ยายบ่นพร้อมโทรไปเบิกตังค์รายเดือนกับแม่เพิ่มในเดือนนี้ ใส่ซองหมดแล้วไม่พอใช้
งานแต่งงานเดือนนี้ หนึ่งในสี่คู่นั้นมีคู่ญาติของเธอด้วย งานแต่งพี่แคทกับพี่น็อตกำลังจะเริ่มขึ้นในอีกไม่กี้วันนี้ข้างหน้า พี่แคทเป็นญาติห่าง ๆ กับเธอ สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อเธอกับพี่แป้งถูกหมายมั่นปั้นมือให้เป็นเพื่อนเจ้าสาว เธอไม่อยากเป็นมาก ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ พี่แคทหาคนไม่ได้จริง ๆ ก็ต้องจำใจจำยอม
ยายของพี่แคทเป็นพี่สาวของยาย หลาน ๆ บ้านนั้นก็ล้วนแต่โตกันหมดแล้ว ที่เหลืออยู่ก็เป็นผู้ชายเสียส่วนใหญ่ จึงเล็งเห็นหลานสาวยายของเธอนี่แหละ วัยเหมาะเจาะพอดี ป้ากลางแม่ของพี่แคทจึงมาทาบทามไว้ก่อน
“ยายบอสไม่เป็นไม่ได้เหรอ บอสไม่อยากเป็นเพื่อนเจ้าสาว” เธอพูดต่อหน้ายายและป้าเลย ก็เธอไม่อยากเป็นเพื่อนเจ้าสาวจริง ๆ หนิ “ป้ากลางเอาคนอื่นไม่ได้เหรอ เอาน้องบีมเป็นแทนไม่ได้เหรอ” เธอหันไปถามคนเป็นป้า
“ไม่ ๆ เรานั่นแหละบอส น้องบีมมันยังเล็กอยู่ เป็นให้พี่หน่อย หาคนไม่ได้ เป็นเพื่อนเจ้าสาวคู่กะไอ้แป้งเนี่ยเหมาะแล้ว” ป้ากลางก็ไม่ยอมท่าเดียวเช่นกัน จริงอย่างที่ป้าพูด ลูกหลานป้าไม่มีผู้หญิงเลย
“พี่ปาวไม่ได้เหรอ” บอสยังพยายามสร้างความหวังให้ตัวเอง เผื่อป้าจะเปลี่ยนใจ หันไปทาบทามพี่ปาวแทน พี่ปาวชักสีหน้าใส่เธอ รายนั้นก็ไม่อยากเป็นเหมือนกัน
“เรานั่นแหละบอส คู่กับพี่แป้ง แค่นั่งเข้าพาขวัญเฉย ๆ ได้เงินผูกแขนด้วยนะ” ป้ากลางก็ยังไม่ยอมเปลี่ยนใจ “วันเสาร์ไปเช่าชุดกับพี่แคท เดี๋ยวพี่น็อตกับพี่แคทมารับ”
“เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่มันจะเป็นไรเดี๋ยวหนิ พี่น้องกัน ญาติกัน แค่ไปนั่งเป็นเพื่อนเขาเฉย ๆ แถมยังได้เงินผูกแขนด้วย” ยายบ่นให้เธอ คงจะรำคาญเต็มทน ส่วนพี่แป้งตกลงกับป้าทันทีแบบไม่มีข้อแม้ มีเพียงเธอนี่แหละที่อยากคัดค้าน งอแงไม่อยากเป็น งอแงไปก็เท่านั้น โดนมัดมือชกไปเรียบร้อย
“ก็ได้!” สุดท้ายเธอก็ยอมจำนนต่อผู้เป็นป้า ยอมเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่แคทแต่โดยดีกับพี่แป้งสองคน
เช้าวันเสาร์พี่แคทมารับเธอกับพี่แป้งไปร้านเช่าชุด มีน้องบีมขอตามไปด้วยอีกคน พี่แคทก็ยอมให้ไปแต่โดยดี ทั้งห้าคนนั่งรถยนต์พี่น็อตเข้าไปร้านเช่าชุดแต่งงานในเมือง ภายในร้านมีชุดแต่งงานสวย ๆ ทั้งนั้น บอสกับพี่แป้งก็ช่วยกันเลือกชุดให้พี่แคทด้วย บอสเสนอเป็นชุดไทยดีกว่า สวยดี ไม่ชอบชุดแบบฝรั่ง ไม่เหมาะกับการนั่งพาขวัญแบบบ้านเรา
พี่แคทกับพี่น็อตก็ยอมฟังและเห็นด้วย ส่วนชุดเจ้าบ่าวพี่น็อตเลือกเป็นชุดไทยโจงกระเบน เก๋ดีรับกับชุดเจ้าสาวมาก ๆ ส่วนชุดเพื่อนเจ้าสาวของเธอกับพี่แป้งก็ไม่ต้องเลือกอะไรมากมาย ชุดไหนก็ได้ แค่มาลองสวมแล้วเย็บให้กระชับเข้ารูปเฉย ๆ วันใส่จะได้สวยงาม
สรุปชุดเพื่อนเจ้าสาวของเธอกับพี่แป้ง เป็นชุดผู้หญิงสมัย ร.5 เป็นเสื้อแขนตุ๊กตาลายลูกไม้สีขาว และนุ่งโจงกระเบนเหมือนกัน ตอนลองชุดบอสใช้โทรศัพท์มือถือของตัวเองถ่ายภาพเก็บไว้ด้วยกับพี่แป้งและน้องบีม
“บอสกับแป้งมีแฟนยังอ่ะ” ระหว่างที่เธอสองคนกำลังเพลิดเพลินไปกับการถ่ายรูปตัวเอง จู่ ๆ พี่แคทก็ถามขึ้น ถามออกมาได้ เธอจะไปมีแฟนตอนไหน บอสยิ้มให้พี่สาวพร้อมส่ายหัวเป็นคำตอบ อีกทั้งพี่แป้งด้วยก็ยังไม่มีแฟนเช่นกัน
“ยังไม่มีก็ดีแล้ว ตั้งใจเรียนก่อน ยายฝนหวังไว้หลาย ฮา “ เมื่อลองชุดกันเรียบร้อย พี่น็อตก็พาพวกเธอกลับเลย ทว่าก่อนกลับพี่น็อตพาไปเลี้ยงข้าวที่เขื่อนลำปาวด้วย เป็นที่ชอบใจน้องบีมมาก ได้กินทั้งกุ้งเผา ปลาเผา นั่งเล่นที่เขื่อนกันสักพัก พอบ่ายสามโมงพี่น็อตค่อยพากลับมาส่งที่บ้าน รออีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันงานแล้ว บอสตื่นเต้นไม่น้อย เธอพึ่งเคยเป็นเพื่อนเจ้าสาวครั้งแรก
“แม่ บอสได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่แคทด้วย ป้ากลางบังคับ” หนึ่งทุ่มของทุกวันที่แม่จะต้องโทรหา หลังจากแม่คุยกับยายเสร็จ เธอกับน้องบีมก็คุยต่อ ระหว่างที่เธอกำลังคุยกับแม่น้องบีมก็นั่งข้าง ๆ คอยฟังไปด้วย เพราะเธอเปิดลำโพงคุย จะได้คุยไปพร้อมกันสามคนเลย
“เป็นให้พี่นั่นแหละลูกดีแล้ว ป้าเขาหาคนไม่ได้ ได้เงินผูกแขนด้วย บอกยายไปผูกให้ด้วยถะแหมะ จะได้ ๆ เงินเยอะ ๆ “ แม่แนะนำแนวทางให้เธอ
“ใครจะผูกให้เหรอแม่ ป้ากลางเหรอ”
“ไม่ ๆ ป้ากลางผูกให้เพื่อนเจ้าบ่าว พ่อแม่เจ้าบ่าวผูกให้เพื่อนเจ้าสาว” แม่ตอบ
“ผูกเท่าไหร่อ่ะแม่”
“แค่ร้อยเดียวเอง ฮา อยากได้เยอะ ๆ ก็บอกยายผูกให้ถะแหมะ” บอสคุยกับแม่อยู่นาน ก็ปล่อยให้น้องบีมคุยต่อ หลังจากนั้นก็เดินลงมาข้างล่างหายาย มีเพียงน้องบีมที่กำลังคุยกับแม่อยู่บนบ้าน อ้อนอะไรกันก็ไม่รู้
“ยาย วันงานแต่งพี่แคทยายผูกแขนให้บอสด้วยนะ” เธอพูดพร้อมเข้ามานั่งใกล้ ๆ ยาย บอสคำนวณในใจคร่าว ๆ แม่พี่น็อตหนึ่งร้อยบาท ยายหนึ่งร้อยบาท โอ่ว! สองร้อยบาทพอดี มีเงินไปคลองถมไปอีก แค่สองร้อยก็ไปเดินได้
“ต้องพ่อแม่เจ้าบ่าวตั้ว เขาผูกกันร้อยนึงพุ้นเด้อ”
“เอ๋า ยายก็ผูกให้อีกตั้ว”
“ไปบอกป้ากลางมืงนู่นผูกให้ “ ยายนั่งตำหมากเคี้ยวไม่สนใจเธอ หลังจากเคี้ยวหมากเสร็จยายก็อ่านหนังสือสวดมนต์ต่อ ยายชอบอ่าน เพราะช่วงเข้าพรรษายายไปนอนวัดในวันพระ
หนึ่งวันก่อนวันงานบอสกับพี่ ๆ เลิกเรียนมาก็พากันไปบ้านป้ากลางเลย ไปเฉย ๆ ไม่ได้หยิบจับอะไรช่วยอยู่แล้ว ผู้ใหญ่เขาทำกันเอง มีบ้างที่เสิร์ฟกับข้าวให้แขกผู้ใหญ่ที่มาช่วยงานนั่นแหละ พรุ่งนี้ก็จะเป็นวันจริง หรือวันเข้าพาขวัญ
พี่แคทจัดงานไม่ได้หรูหราใหญ่โตอะไร จัดแบบสไตล์บ้านนอกธรรมดา ๆ ตามธรรมเนียมที่จัดกันมา ไม่มีรูปพรีเวดดิ้ง ไม่มีโต๊ะนั่ง นั่งกับพื้นพร้อมขันบายศรีเท่านั้น มีผ้าฉากสีชมพูเขียนชื่อใส่แผ่นโฟมติดแค่นั้นเอง พรุ่งนี้แล้วที่พวกเธอสามคนจะได้เข้าพาขวัญ ก็น่าตื่นเต้นดี
บอสกับพี่ ๆ น้องบีม อีกทั้งสองฝาแฝดต่างช่วยกันหั่นผักให้ผู้ใหญ่ หั่นต้นหอมผักชีให้ป้ากลาง หั่นให้แค่รอบแรก รอบต่อ ๆ ไป พวกเธอก็ไม่ทำ เพราะมันแสบตามาก เลิกทำและหันนั่งจับกลุ่มกันเม้าส์แทน พี่แคทก็มาร่วมวงเม้าส์ด้วย ส่วนพี่ชายสองคนช่วยงานในครัว พี่บอมไปล้มวัวกับลุง
คืนนี้พวกเธอนอนที่บ้านพี่แคท ยกเว้นก็แต่สองฝาแฝดกลับไปนอนบ้านตัวเอง ก็ไม่ได้เป็นญาติกัน พี่แคทเป็นญาติฝั่งแม่ของเธอ
คืนนี้เธอนอนไม่หลับเพราะตื่นเต้น ระหว่างเธอกับพี่แคทไม่รู้ว่าใครตื่นเต้นกว่าใคร ไหนจะต้องตื่นตั้งแต่ตีสามมาแต่งหน้าอีก สุดท้ายก็หลับเพราะความง่วงสุดขีดนั่นแหละ พวกเธอเข้ามานอนอัดกันที่ห้องเจ้าสาวของพี่แคทกันเลย ทั้งน้องบีม พี่ปาว พี่แป้ง พี่แคทนอนเบียดกันในห้อง ส่วนพี่บอมพี่บอลไม่รู้นอนที่ไหน
บอสรู้สึกตัวตื่นเพราะพี่แป้งปลุก ดูนาฬิกาตีสามแล้ว ญาติ ๆ ที่มาช่วยงานวันนี้เยอะ จึงทำให้อากาศไม่หนาวเท่าที่ควร ทั้งที่เป็นเดือนธันวาคม พอเธองัวเงียตื่นขึ้นมา นั่งตั้งสติสักพักมองไปรอบ ๆ ห้องยังง่วงอยู่ เห็นพี่แคทกับพี่ปาวตื่นแล้ว หันไปมองข้าง ๆ น้องบีมยังหลับสนิท อีกไม่นานก็คงจะตื่น เพราะฝีมือเธอนี่แหละ บอสแสยะยิ้มแค่อยากแกล้งเฉย ๆ
“ไปอาบน้ำไปนาง แล้วมาแต่งหน้ากัน” พี่แคทที่พึ่งอาบน้ำเสร็จกำลังจะเริ่มแต่งหน้าพอดี ช่างแต่งหน้าให้เจ้าสาวก่อน จัดเต็มที่สุด สวยที่สุดสำหรับเจ้าบ่าว วันนี้ต้องสวยกว่าวันไหน ๆ ส่วนเพื่อนเจ้าสาวอย่างพวกเธอ ธรรมดา ๆ ก็ได้ แล้วบอสก็ขอตัวไปอาบน้ำแปรงฟัน เพื่อรอแต่งหน้าเช่นกัน
ตีห้าทุกคนพร้อมมาก ๆ ทั้งเจ้าสาวและเพื่อนเจ้าสาว ทั้งน้องบีมก็รีบไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดสวยในวันนี้ด้วย ญาติ ๆ ที่มาช่วยงานในตอนเช้าต่างพากันขอเข้ามาชมโฉมเจ้าสาวว่าสวยแค่ไหน บอสนำโทรศัพท์มือถือของตนมาถ่ายภาพเก็บไว้ดูเป็นที่ระลึกด้วย
ยายกับแม่พี่แคทเข้ามาจัดผ้าปูที่นอนให้เรียบร้อยก่อนเจ้าบ่าวจะมา ปูด้วยผ้าปูสีชมพู ผ้าห่มสีชมพู ปลอกหมอน และผนังห้องนอนยังเป็นสีชมพูอีกด้วย ทุกอย่างในห้องพี่แคทเป็นสีชมพูหมด
09.09 น. เป็นฤกษ์งามยามดีที่เจ้าบ่าวจะต้องแห่ขบวนขันหมากมา บอสตื่นเต้นมาก ๆ เมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของคนข้างนอก ฟังดี ๆ เป็นเสียงเฮต่างหาก เหมือนเจ้าบ่าวกำลังมาเลย เธอยิ่งตื่นเต้นเข้าไปอีก ขนาดเธอยังแค่นี้แล้วพี่แคทที่เป็นเจ้าสาวเองจะตื่นเต้นขนาดไหน
ที่มุมหนึ่งของบ้านถูกจัดเป็นลานพิธีเข้าพาขวัญ มีผ้าสีชมพูจับกลีบเป็นฉากงานแต่ง เขียนชื่อเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวติดไว้ ตกแต่งด้วยรูปหัวใจสวยงาม ไม่มีรูปพรีเวดดิ้ง มีแค่ผ้าฉากเท่านั้น
สมรักสมรส
อิสระ & กนกอร
24 ธันวาคม 25...
ข้อความบนผ้าฉากสีชมพู เจ้าบ่าวแห่ขบวนขันหมากมาถึงแล้ว บอสแอบแง้มประตูดู พี่น็อตมาถึงจริง ๆ ด้วย ตากับตาทวดกำลังเจรจาพาทีกับญาติฝั่งเจ้าบ่าว พี่แคทยิ้มหน้าบานเลย คงจะอยากออกไปเจอเจ้าบ่าวเต็มแก่แล้วแน่ ๆ
ข้างนอกกำลังทำการนับสินสอดทองหมั้นกันอยู่ เมื่อครบแล้วถึงจะยอมให้เจ้าสาวออกมาจากห้องได้ เมื่อนับครบหมดทุกบาททุกสตางค์ แม่ของเจ้าบ่าวจึงเดินมาเชิญตัวเจ้าสาวออกไป
แม่พี่น็อตเข้ามาจูงมือพี่แคทเดินออกไปเข้าพาขวัญ เธอกับพี่แป้งก็เดินตามออกมาด้วย พร้อมน้องบีมและพี่ปาว ออกมาหน้าพีธีมีเจ้าบ่าว เพื่อนเจ้าบ่าว และญาติฝั่งเจ้าบ่าวนั่งรอพร้อมหน้าพร้อมตากัน ตรงกลางมีบายศรีตั้งอยู่ ตาทวดเป็นคนบายศรีสู่ขวัญเจ้าบ่าวเจ้าสาวเอง
09.09 น. เป็นอันเริ่มพิธี บอสกับพี่แป้งนั่งพนมมือข้าง ๆ พี่แคท นั่งไปนั่งมาเหน็บก็กิน ก็ต้องเปลี่ยนท่านั่งอยู่อย่างนั้น พี่แคทพี่แป้งก็เช่นกัน ในใจของเธอเริ่มไม่ชอบแล้ว เมื่อไหร่พิธีจะเสร็จ ๆ สักที เหน็บกินจะแย่แล้ว เบื่อด้วย
และแล้วก็ถึงเวลาเจ้าบ่าวป้อนไข่เจ้าสาว และก็บายศรีอีกหน่อยก็เป็นอันเสร็จพิธี บอสโล่งใจมากเนื่องจากปวดขาที่สุด พอเสร็จพิธีบายศรีก็เป็นการผูกแขนเจ้าบ่าวเจ้าสาว พ่อกับแม่ของพี่น็อตเดินเข้ามาผูกแขนให้เธอกับพี่แป้งคนละหนึ่งร้อยบาท ส่วนพ่อแม่พี่แคทก็ไปผูกแขนเพื่อนเจ้าบ่าว
“มา บอสแป้งยายผูกแขนให้ ค่ายอมเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้พี่แคท” ยายเดินเข่ามาผูกแขนให้เธอกับพี่แป้งคนละหนึ่งร้อยบาทเช่นกัน บอสยิ้มหน้าบานเลยได้เงินเพิ่มอีกหนึ่งร้อย
“นาง! แป้ง บอส มาป้าผูกแขนให้ ค่าจ้างเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้พี่แคท” ป้ากลางมัดแบงค์ห้าร้อยใส่กับด้ายสายสิญจน์ แล้วผูกแขนให้เธอกับพี่แป้ง
บอสตาลุกวาวเลยทีเดียว กรี๊ดในใจได้เงินตั้งเจ็ดร้อยบาท มีเงินไปคลองถมแล้ว! “อ่ะน้องบีมค่ามานอนเป็นเพื่อนพี่แคท น้องปาวด้วย” ป้ากลางแจกเงินน้องบีมกับพี่ปาวคนละสามร้อย “ไหนละสองชายนั้นไปไหนล่ะ” ป้ากลางถามหาพี่บอลกับพี่บอม ป้ากลางรวยวันนี้ ได้ค่าสินสอดพี่แคทตั้งหลายบาท
เมื่อเสร็จงานบอสก็ไปล้างหน้าเปลี่ยนชุดออก เก็บเงินเจ็ดร้อยบาทไว้อย่างดี แล้วเธอก็จัดการใช้หมดภายในวันเดียว เมื่อชวนสองฝาแฝดไปเดินของถม ฮา...