ขอคำปรึกษาและระบายค่ะ
เราอายุ 30 สามี 35 อยู่กันแบบจดทะเบียนสมรส แต่ยังไม่ได้แต่งงานค่ะ ไม่ได้บอกญาติผู้ใหญ่ แต่พ่อแม่เรารู้เพราะสามีไปขอจดทะเบียน และพาเราไปอยู่ด้วยที่บ้านเขา ซึ่งพ่อก็บอกว่าแล้วแต่ลูกจะตัดสินใจ แต่สามีบอกไว้ว่า ไม่เกินสิ้นปี ธ.ค. นี้จะมาขอ พ่อแม่ก็ยินดี
ผ่านมาไม่กี่เดือนค่ะ เราท้อง ตอนนี้เดือน ธ.ค. เราท้องได้ 2 เดือน ปัญหามีเข้ามาว่า หลังๆมานี้ สามีไม่ยอมไปมาหาสู่กับพ่อแม่เรา บ้านเรา เพราะเค้าไม่ถูกกับพี่ชายเรา เค้าเลยไม่เข้าบ้านเราเหมือนแต่ก่อน เราก็พอรับรู้ได้ พ่อแม่เราก็ด้วย เราก็แบ่งรับแบ่งสู้ตลอด รอแค่เขาพร้อมไปกับเราไปบอกพ่อแม่เราว่าเราท้อง ไปขอหรือทำอะไรให้มันถูกต้อง แต่ยิ่งนานวันเค้าก็ยิ่งบ่ายเบี่ยง ไม่ว่าง ติดงาน เคยพูดแม้กระทั่งขออยู่คนเดียวซัก1 ชั่วโมง ให้เราออกไปจากบ้านไปสระผมหรือหาเพื่อนก็ได้ เราทนไม่ไหวกับคำพูดแบบนี้ คิดว่าเราควรมีจุดยืนบ้าง เพราะเขาไม่ยอมไปคุยกับพ่อเราเลย เราเก็บเสื้อผ้ากลับบ้าน
เรากลับบ้านร้องไห้ แล้วเราก็บอกพ่อแม่จนหมดทุกอย่าง ว่าเราท้อง พ่อแม่ก็เสียใจแต่ไม่ได้ว่าอะไรเราเลย เราขอโทษพ่อ พ่อบอกว่าลูกไม่ได้ผิดอะไร ไม่ต้องขอโทษ
พ่อหวังแค่เขาเข้ามาแสดงความรับผิดชอบ มารับลูกรับเมียกลับไปอยู่บ้าน มาบอกกล่าวผู้ใหญ่แค่นั้น
ส่วนสามี ทะเลาะกันกับเรา เราบอกให้เขาจัดการอะไรสักอย่าง มาคุยกับพ่อ มาขอ มาแสดงตัว ถ้ายังรักเรารักลูก ก็ต้องมา เขาบอกว่าไม่รักแล้ว (ซึ่งเขาน่าจะพูดด้วยความโมโห ประชด) เราเสียใจประชดกลับด้วยการขอหย่า เขาตกลง พอถึงเวลาตามนัดเราไปรอ แต่เขาไม่ไป แต่โทรมาหาเราบอกให้เราตั้งสติ เขาไม่อยากทำแบบนี้ เราต้องเข้าใจเขา อย่าเพิ่งกดดันเขา เค้าอยากใช้ชีวิตเรียบๆ เงียบๆ ง่ายๆ เค้าอยากดูแลเรากับลูก เค้าทั้งรักทั้งห่วงเรากับลูก อยากให้เรากลับมาบ้าน
--ปัญหาคือ
1.พ่อเราไม่ยอมให้เราไปหาเขาอีก ถ้าเขาไม่เข้ามาแสดงความรับผิดชอบ ไม่มาบอกว่าจะจัดการอย่างไร ถ้าเขารักเราจริง เขาต้องมาเพื่อรับลูกรับเมียกลับบ้านแล้ว เขาแค่พูดแต่เขาไม่ทำ ทำไมพ่อต้องปล่อยลูกไป เขาไม่ได้รักลูกเลย ถ้าเขาไม่มา ลูกต้องตัดใจ ใจเเข็งเข้าไว้ เราลำบากใจ เรารู้สึกผิดกับพ่อแม่ เราเลยไม่ออกไปหาเขา เพราะพ่อขอไว้ เราก็ลำบากใจ เหตุผลของพ่อแม่นั้นยิ่งใหญ่ และไม่สามารถหาอะไรมาขัดได้ เพราะเขาคือผู้ให้กำเนิด เขาเลี้ยงดูเรามาและเรากับสามีต่างหากที่ผิด
2.เขาไม่พร้อมเข้ามาบ้านเราเนื่องจากเหตุผลข้อ 3. แต่พร้อมดูแลเรากับลูก เขาไม่ใช่คนมีเงินทองมากมาย แต่เขารักและเป็นห่วงเรากับลูกมาก เขานอนกอดเรา บอกรัก ดูแลเราดีทุกอย่าง อาหารการกิน ความเป็นอยู่ อยากไปไหนพาไป เห็นกระเป๋าเราเงินไม่มีใช้ก็แอบเอาใส่กระเป๋าให้ ทุกวันนี้ก็โทรมาไลน์มาบอกว่า คิดถึงและเป็นห่วงเรากับลูก แต่เขาถูกกดดัน เขาบอกว่าเราและครอบครัวร่วมกันปั่นหัวเขา
คิดมาก นอนไม่หลับ เราเองก็สงสารเขา เพราะรักเขามากเหมือนกัน เขาบอกว่า เราควรมีจุดยืน อยากมาหาเขาก็มา อยากมาทานข้าวก็มา กุญแจบ้านเขาเราก็มี ทำไมเขาจะไม่ให้เข้าบ้าน วันออกไปเราออกไปเอง เขาไม่ได้ไล่เราด้วยซ้ำ แล้วเราจะเรียกร้องให้เขาทำอะไรอีก ในเมื่อเราเป็นคนที่ไม่อดทน ใจร้อน ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แค่นี้ โตๆเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมต้องไปรับไปส่ง ต้องเชิญหรือปูพรมแดงรอหรอ .. พอเขาพูดแบบนี้เราก็จุกอ่ะค่ะ มันก็จริงอย่างที่เขาพูด ในส่วนนี้ ... แต่ลึกๆคือใจเราขอแค่เขาเข้าไปคุยกับพ่อกับแม่ แค่นั้น เราก็จนปัญญาจะพูดกับเขา เราคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องยาก แค่เข้าไปแสดงตัวขอรับผิดชอบ หากรักเรากับลูกจริงๆ หากเมียและลูกสำคัญสำหรับเขา เขาควรต้องรีบทำหรือจัดการอะไรสักอย่างหรือเปล่า ท้องก็จะโตขึ้นทุกๆวัน
3.ที่เขาไม่อยากมาบ้านเราเพราะไม่ถูกกับพี่ชายเรา พี่ชายเราไม่ปกติ (แต่ไม่เคยพาไปหาหมอ) เคยขว้างของใส่เราหลายครั้ง โดยไม่มีสาเหตุ เคยเตะหมา บีบคอหมา (หมาพันธุ์เล็ก) เคยตัดสายเบรกรถของสามีเรา สามีเราไม่อยากเข้ามาเพราะกลัวโมโหแล้วห้ามใจไม่ไหว แต่เราสองคนไม่ได้บอกพ่อกับแม่เราเรื่องนี้เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่ไม่สบายใจ จึงทำได้แค่พาเราไปอยู่บ้านเขา เพราะเขาเป็นห่วงเรา ที่เลือกไม่บอกเพราะว่า พ่อกับแม่ค่อนข้างเอาใจพี่ชายมาก โอ๋เลยก็ว่าได้ เพราะพี่เราพิการ และเคยเรียกร้องความสนใจด้วยเอามีดปาดข้อมีแล้วถ่ายรูปส่งไลน์ให้แม่ดู (ที่เราบอกว่าเรียกร้องความสนใจเพราะว่าเค้ายังมีเวลาถ่ายรูปส่งให้คนอื่นดู) สามีเราจึงไม่อยากเข้าไปบ้านเราเพราะไม่อยากโมโหจนทำอะไรเกินเลย หรือทำร้ายร่างกายพี่เรา และไม่อยากให้เกิดปัญหาที่ข้าวของเสียหาย เพราะโดนตัดสายเบรกรถถึง 2 ครั้ง เนื่องจากเคสนี้มันอันตรายถึงชีวิต สามีเราจึงค่อนข้างระวังไม่เข้าไปยุ่งจะดีกว่า
: คำถามค่ะ ทางออกเรื่องนี้ เราควรทำอย่างไร
ปัญหาเราเยอะจัง แก้ยากจังเลยค่ะ
คนนึงก็พ่อ อีกคนก็สามี
ศักดิ์ศรีก็สำคัญ ความรู้สึกพ่อแม่ก็สำคัญ
ครอบครัวและพ่อของลูกในท้องก็สำคัญ ตอนนี้เรากินอะไรไม่ลง นอนไม่หลับมา 3 วันแล้ว ไปทำงานก็ไม่ได้ไม่มีแรงเลยค่ะ วันแรกอาเจียน 2 ครั้ง เครียดหนัก ร้องไห้ตลอด
คิดซะว่าอ่านนิยายก็ได้ค่ะ ยาวไปหน่อย เราเองก็ใจร้อน ขนเสื้อผ้าออกจากบ้าน ทั้งๆที่ท้อง ควรจะใจเย็นกว่านี้ ตรงส่วนนี้ยอมรับผิด วันนั้นมันน้อยใจ เสียใจ ค่ะ T^T
ขอคำปรึกษาและระบายค่ะ (ปัญหาครอบครัว)
เราอายุ 30 สามี 35 อยู่กันแบบจดทะเบียนสมรส แต่ยังไม่ได้แต่งงานค่ะ ไม่ได้บอกญาติผู้ใหญ่ แต่พ่อแม่เรารู้เพราะสามีไปขอจดทะเบียน และพาเราไปอยู่ด้วยที่บ้านเขา ซึ่งพ่อก็บอกว่าแล้วแต่ลูกจะตัดสินใจ แต่สามีบอกไว้ว่า ไม่เกินสิ้นปี ธ.ค. นี้จะมาขอ พ่อแม่ก็ยินดี
ผ่านมาไม่กี่เดือนค่ะ เราท้อง ตอนนี้เดือน ธ.ค. เราท้องได้ 2 เดือน ปัญหามีเข้ามาว่า หลังๆมานี้ สามีไม่ยอมไปมาหาสู่กับพ่อแม่เรา บ้านเรา เพราะเค้าไม่ถูกกับพี่ชายเรา เค้าเลยไม่เข้าบ้านเราเหมือนแต่ก่อน เราก็พอรับรู้ได้ พ่อแม่เราก็ด้วย เราก็แบ่งรับแบ่งสู้ตลอด รอแค่เขาพร้อมไปกับเราไปบอกพ่อแม่เราว่าเราท้อง ไปขอหรือทำอะไรให้มันถูกต้อง แต่ยิ่งนานวันเค้าก็ยิ่งบ่ายเบี่ยง ไม่ว่าง ติดงาน เคยพูดแม้กระทั่งขออยู่คนเดียวซัก1 ชั่วโมง ให้เราออกไปจากบ้านไปสระผมหรือหาเพื่อนก็ได้ เราทนไม่ไหวกับคำพูดแบบนี้ คิดว่าเราควรมีจุดยืนบ้าง เพราะเขาไม่ยอมไปคุยกับพ่อเราเลย เราเก็บเสื้อผ้ากลับบ้าน
เรากลับบ้านร้องไห้ แล้วเราก็บอกพ่อแม่จนหมดทุกอย่าง ว่าเราท้อง พ่อแม่ก็เสียใจแต่ไม่ได้ว่าอะไรเราเลย เราขอโทษพ่อ พ่อบอกว่าลูกไม่ได้ผิดอะไร ไม่ต้องขอโทษ
พ่อหวังแค่เขาเข้ามาแสดงความรับผิดชอบ มารับลูกรับเมียกลับไปอยู่บ้าน มาบอกกล่าวผู้ใหญ่แค่นั้น
ส่วนสามี ทะเลาะกันกับเรา เราบอกให้เขาจัดการอะไรสักอย่าง มาคุยกับพ่อ มาขอ มาแสดงตัว ถ้ายังรักเรารักลูก ก็ต้องมา เขาบอกว่าไม่รักแล้ว (ซึ่งเขาน่าจะพูดด้วยความโมโห ประชด) เราเสียใจประชดกลับด้วยการขอหย่า เขาตกลง พอถึงเวลาตามนัดเราไปรอ แต่เขาไม่ไป แต่โทรมาหาเราบอกให้เราตั้งสติ เขาไม่อยากทำแบบนี้ เราต้องเข้าใจเขา อย่าเพิ่งกดดันเขา เค้าอยากใช้ชีวิตเรียบๆ เงียบๆ ง่ายๆ เค้าอยากดูแลเรากับลูก เค้าทั้งรักทั้งห่วงเรากับลูก อยากให้เรากลับมาบ้าน
--ปัญหาคือ
1.พ่อเราไม่ยอมให้เราไปหาเขาอีก ถ้าเขาไม่เข้ามาแสดงความรับผิดชอบ ไม่มาบอกว่าจะจัดการอย่างไร ถ้าเขารักเราจริง เขาต้องมาเพื่อรับลูกรับเมียกลับบ้านแล้ว เขาแค่พูดแต่เขาไม่ทำ ทำไมพ่อต้องปล่อยลูกไป เขาไม่ได้รักลูกเลย ถ้าเขาไม่มา ลูกต้องตัดใจ ใจเเข็งเข้าไว้ เราลำบากใจ เรารู้สึกผิดกับพ่อแม่ เราเลยไม่ออกไปหาเขา เพราะพ่อขอไว้ เราก็ลำบากใจ เหตุผลของพ่อแม่นั้นยิ่งใหญ่ และไม่สามารถหาอะไรมาขัดได้ เพราะเขาคือผู้ให้กำเนิด เขาเลี้ยงดูเรามาและเรากับสามีต่างหากที่ผิด
2.เขาไม่พร้อมเข้ามาบ้านเราเนื่องจากเหตุผลข้อ 3. แต่พร้อมดูแลเรากับลูก เขาไม่ใช่คนมีเงินทองมากมาย แต่เขารักและเป็นห่วงเรากับลูกมาก เขานอนกอดเรา บอกรัก ดูแลเราดีทุกอย่าง อาหารการกิน ความเป็นอยู่ อยากไปไหนพาไป เห็นกระเป๋าเราเงินไม่มีใช้ก็แอบเอาใส่กระเป๋าให้ ทุกวันนี้ก็โทรมาไลน์มาบอกว่า คิดถึงและเป็นห่วงเรากับลูก แต่เขาถูกกดดัน เขาบอกว่าเราและครอบครัวร่วมกันปั่นหัวเขา
คิดมาก นอนไม่หลับ เราเองก็สงสารเขา เพราะรักเขามากเหมือนกัน เขาบอกว่า เราควรมีจุดยืน อยากมาหาเขาก็มา อยากมาทานข้าวก็มา กุญแจบ้านเขาเราก็มี ทำไมเขาจะไม่ให้เข้าบ้าน วันออกไปเราออกไปเอง เขาไม่ได้ไล่เราด้วยซ้ำ แล้วเราจะเรียกร้องให้เขาทำอะไรอีก ในเมื่อเราเป็นคนที่ไม่อดทน ใจร้อน ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลัง แค่นี้ โตๆเป็นผู้ใหญ่แล้ว ทำไมต้องไปรับไปส่ง ต้องเชิญหรือปูพรมแดงรอหรอ .. พอเขาพูดแบบนี้เราก็จุกอ่ะค่ะ มันก็จริงอย่างที่เขาพูด ในส่วนนี้ ... แต่ลึกๆคือใจเราขอแค่เขาเข้าไปคุยกับพ่อกับแม่ แค่นั้น เราก็จนปัญญาจะพูดกับเขา เราคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องยาก แค่เข้าไปแสดงตัวขอรับผิดชอบ หากรักเรากับลูกจริงๆ หากเมียและลูกสำคัญสำหรับเขา เขาควรต้องรีบทำหรือจัดการอะไรสักอย่างหรือเปล่า ท้องก็จะโตขึ้นทุกๆวัน
3.ที่เขาไม่อยากมาบ้านเราเพราะไม่ถูกกับพี่ชายเรา พี่ชายเราไม่ปกติ (แต่ไม่เคยพาไปหาหมอ) เคยขว้างของใส่เราหลายครั้ง โดยไม่มีสาเหตุ เคยเตะหมา บีบคอหมา (หมาพันธุ์เล็ก) เคยตัดสายเบรกรถของสามีเรา สามีเราไม่อยากเข้ามาเพราะกลัวโมโหแล้วห้ามใจไม่ไหว แต่เราสองคนไม่ได้บอกพ่อกับแม่เราเรื่องนี้เพราะไม่อยากให้ผู้ใหญ่ไม่สบายใจ จึงทำได้แค่พาเราไปอยู่บ้านเขา เพราะเขาเป็นห่วงเรา ที่เลือกไม่บอกเพราะว่า พ่อกับแม่ค่อนข้างเอาใจพี่ชายมาก โอ๋เลยก็ว่าได้ เพราะพี่เราพิการ และเคยเรียกร้องความสนใจด้วยเอามีดปาดข้อมีแล้วถ่ายรูปส่งไลน์ให้แม่ดู (ที่เราบอกว่าเรียกร้องความสนใจเพราะว่าเค้ายังมีเวลาถ่ายรูปส่งให้คนอื่นดู) สามีเราจึงไม่อยากเข้าไปบ้านเราเพราะไม่อยากโมโหจนทำอะไรเกินเลย หรือทำร้ายร่างกายพี่เรา และไม่อยากให้เกิดปัญหาที่ข้าวของเสียหาย เพราะโดนตัดสายเบรกรถถึง 2 ครั้ง เนื่องจากเคสนี้มันอันตรายถึงชีวิต สามีเราจึงค่อนข้างระวังไม่เข้าไปยุ่งจะดีกว่า
: คำถามค่ะ ทางออกเรื่องนี้ เราควรทำอย่างไร
ปัญหาเราเยอะจัง แก้ยากจังเลยค่ะ
คนนึงก็พ่อ อีกคนก็สามี
ศักดิ์ศรีก็สำคัญ ความรู้สึกพ่อแม่ก็สำคัญ
ครอบครัวและพ่อของลูกในท้องก็สำคัญ ตอนนี้เรากินอะไรไม่ลง นอนไม่หลับมา 3 วันแล้ว ไปทำงานก็ไม่ได้ไม่มีแรงเลยค่ะ วันแรกอาเจียน 2 ครั้ง เครียดหนัก ร้องไห้ตลอด
คิดซะว่าอ่านนิยายก็ได้ค่ะ ยาวไปหน่อย เราเองก็ใจร้อน ขนเสื้อผ้าออกจากบ้าน ทั้งๆที่ท้อง ควรจะใจเย็นกว่านี้ ตรงส่วนนี้ยอมรับผิด วันนั้นมันน้อยใจ เสียใจ ค่ะ T^T