ในยุคนี้เราควรมีลูกดีไหม

ถ้าถามถึงยุคพ่อแม่ การมีลูกคือสิ่งที่ทุกครอบครัวต้องมีและอยากมี บางบางครอบครัวมีลูกเพื่อเป็นสักขีพยานแห่งรัก มีไว้เพื่อเลี้ยงดูในยามแก่เฒ่า
มีแล้วมีความสุข ทำให้มีเป้าหมายในชีวิตมากขึ้น พอเห็นการเจริญเติบโตของลูก เป็นไปทิศทางที่ดีก็มีความสุข พูดง่ายๆคือเหมือนเติมเต็มครอบครัวให้สมบูรณ์

แต่ก็สับสนกับความคิดที่ย้อนแยงในยุคนี้ โลกเราเปลี่ยนไป การมีลูกไม่ได้หมายความว่า เขาจะดูแลเรา หรือมีความสุขที่แท้จริง ด้วยหน้าที่ของเรา ถ้าพูดในเรื่องของคนไม่พร้อมเช่นด้วย ภาระหน้าที่มากมาย การดูแลพ่อแม่ ดูแลน้อง และคนในครอบครัว ซึ่งมีปัจจัยเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง เงินอาจจะไม่ใช่ทั้งหมด แต่เป็นปัจจัยสำคัญอย่างหนึ่งที่ต้องทำหน้าที่ขับเคลื่อนชีวิต ซึ่งหน้าที่ตรงนี้ฉันดูแลยังไม่ได้ดีที่สุดเลย (เพราะหาเงินได้น้อย)

ฉันอยากมีครอบครัว มีคู่ชีวิต และคู่ชีวิตอยากมีลูก ซึ่งลองคิดพิจารณาว่า ถ้ามีลูก ฉันกลัวว่าจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีที่สุดเท่าที่ควร เพราะฉันยังมีหน้าที่หลักที่ต้องคอยดูแล ... ใช่คะ หลายคนอาจจะมองว่า มันสามารถทำควบคู่กันไปได้ หน้าที่แม่ และ หน้าที่พี่ หน้าที่ลูกที่ดี พอมามองเงินในกระเป๋าตัวเอง คำนวณแล้วไม่น่าจะพอ

ผู้ชายหลายคนพอแต่งงานก็อยากมีลูกด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งตัดสินใจไม่ถูกจริงๆกับเรื่องนี้

หมายเหตุ : การเงิน
ฉัน : เงินเดือน 30,000
แฟน : เงินเดือน 40,000
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 4
รายได้ประมาณนี้ หัก ภาระผ่อนทรัพย์สิน และการดำเนินชีวิตแบบเรียบง่าย
เราว่าพอสำหรับการเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่ง  ให้ได้มีความรักความอบอุ่น มีการศึกษาขั้นพื้นฐาน รวมถึงการเข้าถึงการพยาบาล ที่รัฐจัดหาให้  เท่านั้น
ถ้าจะมีก็มีได้  แต่เมื่อมีเเล้ว ต้องไม่คาดหวังอนาคตด้าน ศักยภาพ ความรู้ ความสามารถของลูกนัก
เพราะลำพังเฉพาะตน รายได้ ประมาณนี้  มันไม่น่าจะพอ หรืออาจจะฝืดเคือง หากต้อง ใช้จ่ายไปกับการเรียนเสริมพัฒนาการให้กับบุตร

ปัญหา ของยุคปัจจบัน  ไม่ได้กังวลเรื่องเลี้ยงให้รอดชีวิต
แต่กังวลเรื่องคุณภาพชีวิตต่างหาก  ไหนจะการศึกษา สังคม สิ่งแวดล้อม
ต่างต้องใช้เงิน  

พ่อเเม่บางคน ตนทุนชึวิตตัวเองต่ำ และอยากจะลงทุนต่ำ ไม่มีกำลังสงเสริมลูก
แต่กลับคาดหวังให้ลูกประสบความสำเร็จสูงมาก  นั้นก็จะกลายเป็นภาระกดดันให้เด็ก
ความคิดเห็นที่ 2
ผมมีมุมมองต่อการมีลูกเป็นอีกแบบครับ

คือถ้าผมสมรสแล้ว ผมจะเลือกที่จะอุปการะบุตรบุญธรรมครับ
คือมุมมองของผมคือ ผมรู้สึกว่า เด็กหญิงชายบนโลก (เอาแค่เฉพาะในไทย) นั้นมีเยอะแล้ว
และในจำนวนนี้มีอยู่มากที่เป็นเด็กที่พ่อแม่ไม่พร้อมที่จะเลี้ยงดู คือขาดปัจจัยที่จะส่งเสริมให้เขามีคุณภาพชีวิตที่ดี

มุมมองของผมคือ คนที่พร้อม ลองคิดที่ไม่ผลิตซ้ำเด็กขึ้นมา, แต่หยิบยื่นโอกาสอุปการะเด็กที่มีตัวตนอยู่แล้วสักคน ก็คงดี
แต่แน่นอน มุมมองความคิดของผมทำได้อย่างมากแค่ชี้ชวนให้คนคิดตาม
แต่ปราการสำคัญก็คือ ความคิดความเชื่อเรื่องลูกเลี้ยง(ลูกเสือลูกตะเข้) ว่าด้อยกว่าลูกในไส้ ก็ยังเป็นกำแพงกั้นอยู่
ความคิดเห็นที่ 22
- สักขีพยานแห่งรัก = เพื่อตัวเอง
- เลี้ยงดูยามแก่เฒ่า = เพื่อตัวเอง
- มีแล้วมีความสุข = เพื่อตัวเอง
- มีเป้าหมายชีวิต = เพื่อตัวเอง
- เห็นลูกโตแล้วสุขใจ = เพื่อตัวเอง
- ครอบครัวสมบูรณ์ = เพื่อตัวเอง

ฉันอยากจะโน่น ฉันอยากจะนี่

มีเหตุผลข้อไหนเพื่อลูกบ้าง?
ความคิดเห็นที่ 13
จะเข้ามาตอบว่า ตอนนี้ลูกโตหมดแล้ว เรียนมหาวิทยาลัย หมดแล้ว

ถามว่าตอนพวกเขาเกิด ครอบครัวเราพร้อมไหม ตอบว่า ไม่

เราเลี้ยงพวกเขา เท่าที่กำลังเรามี (กินหรู อยู่แพง คงไม่พอ)

ทุกคนทำหน้าที่ พ่อ แม่ และ ลูก อาจจะไม่สมบูรณ์ หรือ ดีที่สุด แต่ก็มีความสุข

สุขที่ได้มีลูก ได้เห็นรอยยิ้มของลูกตอนที่มีความสุข ได้เห็นน้ำตาของลูกตอนที่ลูกเป็นทุกข์

ความสุขที่แท้จริง ไม่ได้อยู่ที่เงิน

จริงๆ อยากมีลูกอีก แต่ตอนนี้คงไม่ทันแล้ว เพราะคงต้อง ไปรับ ไปส่งลูกเรียนอนุบาล ตอนใกล้เกษียณ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่