ความคิดที่จะฆ่าตัวตายแต่ยังไม่วางแผน

- ผมในตอนนี้เมื่อมองหันหลังกลับไป
ก็มองเห็นแต่ร่องรอยของความผิดพลาด ผมทำเรื่องที่ไม่น่าทำลงไปมากมาย มันเรียกได้ว่าเป็นความผิดพลาด ผมเสียใจกับการตัดสินใจที่ทำได้ไม่ดีของผมมากเหลือเกิน
- ความคาดหวังในเรื่องของบุคคลที่คิดว่าเขาจะเป็นที่พึ่งได้หรืออยู่เคียงข้างผมได้ซึ่งตอนนี้ก็ไม่มีเลย หรือว่าผมคาดหวังมากเกินไปไม่รู้
- จากภาวะแมเนียจนถึงขีดสุดแล้วผมเดินสะเปะสะปะมาจนถึงทางตัน ผมถึงเริ่มรู้สึกว่าทุกการตัดสินใจของผมมันผิดพลาดหมดเลย
- ผมไม่อาจจะยอมรับในความจริงที่ว่าผมล้มเหลวและสูญเสียความสามารถในการตัดสินใจทุกๆด้านของชีวิต
- เรื่องของความสัมพันธ์กับคนรอบข้างที่ทำได้ไม่ดียิ่งตอกย้ำให้ยิ่งรู้สึกว่า"ไม่น่าทำแบบนั้นแบบนี้เลย หรือไม่น่าเป็นแบบนั้นแบบนี้เลย" บางการกระทำหรือบางคำพูดก็รู้สึกผิดที่พูดมันออกไปตอนนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องของการเปิดเผยความรู้สึกกับคนที่ไม่ได้เข้าใจจริงๆ
- เริ่มรู้สึกไม่ดีกับร่างกายของตัวเอง คิดว่าคนคนควรหายๆและถูกลบลืมไป ไม่อยากเห็นแม้ภาพเงาสะท้อนของตัวเอง
- รู้สึกผิดกับตัวเองจนไม่อยากจะใช้ชีวิตอยู่ต่อไป เกิดอาการไปต่อไม่ได้/ถึงทางตัน แต่ก็ไม่ได้วางแผนว่าจะต้องทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ นี่ไม่ใช่ความคิดฆ่าตัวตาย แต่มันคือความรู้สึกทรมานที่คนคนนี้ หน้าตาแบบนี้ ที่มีแต่ความผิดพลาดอย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะต้องมีชีวิตต่ออย่างไรโดยที่จะต้องอยู่กับความรู้สึกแย่กับคนที่ต้องใช้ชีวิตและหายใจร่วมกัน ผมไม่ได้อยากที่จะเกลียดตัวเองเลย