ฉันเป็นคนเช่นไร

นับแต่วัยรุ่นฉันทำอะไรด้วยตัวของตัวเองมาโดยตลอด ไม่เคยคิดหวังพึ่งพาใคร ทำงานคนเดียว กินอยู่คนเดียว ชอบใช้ชีวิตอย่างสันโดษ วันทำงานก็ทำงานตามเวลา วันหยุดก็ออกเที่ยวไปต่างจังหวัดกลับมาก็ทำงานต่อ เป็นมาอย่างนี้จนรู้สึกเป็นปกติ ไม่คิดว่าตัวเองขาดอะไรหรืออยากได้อะไรที่จะต้องลงทุนลงแรงเกินตัว สำหรับคนรู้ใจก็มีเข้ามาสามคนในช่วงอายุยี่สิบปลาย ๆ ถึงสามสิบห้า คบหาดูใจกันคนละปีสองปีก็เลิกรากันไปด้วยเหตุผลส่วนตัว ไม่โกรธเคืองกัน ตอนนี้ฉันเลยวัยกลางคนมาหลายปีแล้ว ญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงต่างประหลาดใจว่าฉันหลุดพ้นกับดักปุถุชนมาได้อย่างไร แต่ก็มีเพื่อนบ้านบางคนที่หวังดีหรือหวังร้ายไม่อาจรู้ได้ พยามยามชักจูงให้ฉันกลับไปหากับดักนั้นอีกด้วยคำหว่านล้อมต่าง ๆ นา ๆ ซึ่งฉันก็รับฟังอย่างเสียมิได้ ฉันตั้งใจไว้อย่างแน่วแน่แล้วว่าชีวิตนี้ฉันจะดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเท่าที่ยังมีสติและลมหายใจ ยามทุกข์ยากเจ็บป่วยก็จะไม่รบกวนใคร เคยขับรถพาตัวเองไปโรงพยาบบาลกลางดึกมาสองครั้งด้วยโรคติดเชื้อทางเดินปัสสาวะ นอนโรงพยาบาลสามคืนก็หาย  วันเจ็บวันป่วยเรารู้ได้และช่วยตัวเองได้ แต่วันตายซึ่งไม่อาจคาดเดาว่าจะเมื่อไหร่แต่ฉันก็ทำใจไว้แล้วว่าเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นความตายไม่น่ากลัวก็แค่ได้หลับตลอดไป ไม่ต้องคาดหวังว่าใครจะมาพบเห็นร่างไร้วิญญาณแล้วเอาไปเผาหรือปล่อยให้เป็นอาหารของแบคทีเรียย่อยสลายไปตามกาลเวลา ฉันเป็นคนเช่นไร ใจดำกับชีวิตตัวเองหรือไม่