ก่อนอื่นผมขออภัยล่วงหน้านะครับที่ต้องมาเล่าเรื่องตัวเองให้ฟัง เพียงแค่อยากได้คำปรึกษาจากเพื่อนๆ พี่ๆ ครับ
คือ อย่างหัวข้อครับ ตอนนี้ผมออกไปจากจุดนี้ไม่ได้เลย เป็บแบบนี้มาเป็นปีๆ แล้ว แล้วก็อยากเดินต่อไปให้ได้มากๆ แต่ทำไมผมทำไม่ได้สักที
เหมือนเคยทำได้ แต่มันก็กลับมาเป็นแบบเก่า เวลามีใครมาคุยหรือเข้าหาเธอ มันทำให้รู้ว่าผมยังอยู่ที่เดิม
เธอเป็นหัวหน้าผมครับ เราต้องเจอกันทุกวันและคุยเรื่องงานกันเกือบทุกวัน มีอยู่ช่วงนึงประมาณ 9 เดือน เราไม่คุยกันเลยทั้งๆที่อยู่ที่ทำงานเดียวกัน
จริงๆ ผมก็เข้าใจนะครับ แล้วก็คอยบอกตัวเองเสมอมาว่า ทำไมไม่เจียมตัวเลย แต่ตั้งแต่ สิงหา 63 เราก็กลับมาคุยกัน แบบเพื่อนร่วมงาน แต่เขาก็ไม่ค่อยจะมองหน้าเราหรอก 555 ขำตัวเอง เจียมสะบ้างสิเราเอ้ยยยย
แต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมเป็นแบบนี้ ให้ของขวัญก็เหมือนเขาจะไม่ค่อยอยากได้สักเท่าไรหรอกมั้ง แต่ก็เฝ้าให้ทุกเนื่องในโอกาส วันเกิดเธอ วันเกิดแม่ วันเกิดแมว ฯ
เลยอยากขอคำปรึกครับ ตอนนี้ไปยากไปไม่ค่อยจะเป็นเลย เราควรเริ่มที่ตรงไหนดี
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เข้ามาอ่าน และให้คำปรึกษามากๆ นะครับ
Move on ไม่ได้สักทีครับ
คือ อย่างหัวข้อครับ ตอนนี้ผมออกไปจากจุดนี้ไม่ได้เลย เป็บแบบนี้มาเป็นปีๆ แล้ว แล้วก็อยากเดินต่อไปให้ได้มากๆ แต่ทำไมผมทำไม่ได้สักที
เหมือนเคยทำได้ แต่มันก็กลับมาเป็นแบบเก่า เวลามีใครมาคุยหรือเข้าหาเธอ มันทำให้รู้ว่าผมยังอยู่ที่เดิม
เธอเป็นหัวหน้าผมครับ เราต้องเจอกันทุกวันและคุยเรื่องงานกันเกือบทุกวัน มีอยู่ช่วงนึงประมาณ 9 เดือน เราไม่คุยกันเลยทั้งๆที่อยู่ที่ทำงานเดียวกัน
จริงๆ ผมก็เข้าใจนะครับ แล้วก็คอยบอกตัวเองเสมอมาว่า ทำไมไม่เจียมตัวเลย แต่ตั้งแต่ สิงหา 63 เราก็กลับมาคุยกัน แบบเพื่อนร่วมงาน แต่เขาก็ไม่ค่อยจะมองหน้าเราหรอก 555 ขำตัวเอง เจียมสะบ้างสิเราเอ้ยยยย
แต่ไม่เข้าใจว่า ทำไมเป็นแบบนี้ ให้ของขวัญก็เหมือนเขาจะไม่ค่อยอยากได้สักเท่าไรหรอกมั้ง แต่ก็เฝ้าให้ทุกเนื่องในโอกาส วันเกิดเธอ วันเกิดแม่ วันเกิดแมว ฯ
เลยอยากขอคำปรึกครับ ตอนนี้ไปยากไปไม่ค่อยจะเป็นเลย เราควรเริ่มที่ตรงไหนดี
ขอบคุณเพื่อนๆ พี่ๆ ที่เข้ามาอ่าน และให้คำปรึกษามากๆ นะครับ