ได้กลิ่นเหล้าแรงๆตอนแม่ปลุกตอนเช้าทั้งๆที่ในห้องมีเรานอนอยู่คนเดียว

มันเป็นตอนเช้าวันอาทิตย์น่าจะประมาณ7-8โมง แม่ก็ปลุกเราให้ลุกไปอาบน้ำกินข้าวเหมือนทุกวัน แต่เผอิญเราเป็นคนลุกออกจากเตียงยากพอแม่เรียกเราก็ตอบไปด้วยเสียงเหมือนตื่นแล้ว(ทั้งๆที่ตายังไม่เปิด)

"เอ่อ! เดี๋ยวก่อนแปปหนึ่ง!"

หลังจากนั้นก็ลงไปนอนต่อ(ลืมอธิบายว่าห้องเรามันจะมืดๆสลัวๆหน้าต่างไม่เปิด) พอตอนลงไปนอนนั้นแหละ ได้กลิ่นเหล้ารุนแรงมาก มันฉุนมากจนเอาผ้าห่มขึ้นมาปกหน้านอนแล้วก็หลัยไปอีกรอบ

มันเป็นกลิ่นเหล้าอย่างเดียวเลย กลิ่นแรงมากเป็นกลิ่นเรียบๆที่ดูเข้มขนออกแนวพวกคนรวยทำให้นึกถึงเหล้าฝรั่งจำพวกไวน์ราคาแพง น่าจะเป็นกลิ่นปัจจุบันในสมัยนี้

พอลองเอาไปบอกแม่ดูแล้ว แม่ท่านบอกว่าอาจเป็นตาที่มาหาเราก็ได้ พอลองเอากลิ่นไปเทียบๆดูแล้วมันก็คล้ายกันมากแค่ตาเราจะมีกลิ่นบุหรี่ให้แสบคอแสบจมูกหน่อยๆเป็นกลิ่นเหมือนชาวบ้านทั่วไปไม่ได้มีกลิ่นแพงๆเรียบๆ

ตาเราเสียไปเมื่อ2-3ปีก่อน ท่านเป็นคนชอบสูบบุหรี่กินเหล้า น่าจะเป็นมะเร็งปอดระยะสุดท้ายแล้วก็เสียไป แม่บอกว่าตารักเรามากแล้วในคืนที่ท่านจะเสียด้วยการถอดสายช่วยหายใจ(มั้งนะหรือการทำฆาตๆอะไรสักอย่าง) แม่เราพ่อ,น้อง,ยายก็อยู่ที่นั้นกันหมดมีแต่เราคนเดียวที่อยู่บ้าน เพราะคิดว่าเขาน่าจะไปเยี่ยมกันปกติเลยไม่ไป คิดว่าเดี๋ยวตาก็กลับมานอนอยู่บ้านเหมือนเดิมแค่ไปทำมอฟีนเฉยๆ

เช้าวันต่อมาตาท่านเสีย ยายเข้ามาบอกกับเราว่าก่อนท่านตายท่านถามว่า

"ชื่อจขทก.)ไปไหน"

...ตอนนั้นเรานิ่งเลยฮะฮะ

เอาล่ะๆลอยทะเลไปไกลแล้ว เราแค่ติดใจที่กลิ่นมันเหมือนกันเฉยๆ พอลองไปหาข้อมูลก็ไม่แน่ใจอีกว่าเป็นกลิ่นเหล้าขาวรึเปล่า(ครั้งสุดท้ายที่ได้กลิ่นเหล้าขาวน่าจะเป็นตอนตาท่านยังอยู่เมื่อ3-4ปีโน้น) บ้างก็บอกว่าเป็นเจ้าที่เจ้าทางมานั่งสูบยาแล้วมองว่าเราจะทำอะไร บ้างก็บอกว่าอาจอยากกินเหล้าเลยมาขอ ฯลฯ

อ๋อ! อีกอย่างห้องนอนเราปัจจุบันเคยเป็นของพ่อใหญ่แม่ใหญ่(แม่กับพ่อของยาย)ละมั้ง เห็นก่อนที่จะมาเป็นห้องเรายายเคยเอาเครื่อง(อาหารใส่ถาดแต่ไม่รู้ว่ามีอะไรบ้างเพราะยายไม่เคยบอก)มาจุดธูปให้(มั้ง) เคยถามว่าทำอะไรยายตอบว่าให้ตายายอะไรสักอย่างนี้แหละ อยู่ตรงมุมขวาบนของห้องพอเปิดประตูมา

แล้วก่อนหน้านั้นเป็นปีก็เคยฝันเห็นคฤหาสน์สีส้มพีชหลังใหญ่มีคุณตาคนหนึ่งท่าทางมีภูมิฐานยืนผิงอยู่ใต้ต้นไม้ ผอมนะหัวขาวใส่แว่นตาสีเหลี่ยมเล็กเหมือนที่คนเฒ่าคนแก่เขาใส่กัน ใบหน้ายิ้มแย้มใจดีรอบๆเด็กเล็กวิ่งเต็มไปหมด ตอนนั้นเหมือนคฤหาสน์จัดงานอะไรบ้างอย่างคนเต็มไปหมด แต่มีโซนจอดรถขั้นจำนวนฝูงชน อย่างโซนจอดรถมอเตอร์ไซค์คือโซนแรกที่เห็น แล้วรอบๆก็ก็มีรถยนต์ที่จอดตามใต้ร่มต้นไม้ล้อมรอบ คนเยอะมากเราเป็นกลุ่มหนึ่งที่เอารถยนต์มา แต่ก็นั่งเล่นที่รถเหมือนรอเวลา เรามองคุณตาคนนั้นเพราะคุณตาท่านนั้นมันรู้สึกคุ้นมาก รอบตัวท่านเปลี่ยนจากเด็กๆเป็นครอบครัวของท่านเองเหมือนครอบครัวใหญ่ของพวก เศรษฐกิจมีอันจะกิน สิ่งที่ดึงดูดเราคือรอยยิ้มดูใจดีของคุณตาคนนั้น กับนาฬิกาทองเรือนใหญ่ที่อยู่บนข้อมือของท่าน เพราะนาฬิกาเรือนนั้นคล้ายกับนาฬิกาของตาเราเป๊ะๆ

มีช่วงหนึ่งที่กำลังเดินเข้าไปในคฤหาสน์พ่อแม่กำลังหยิบเอาบัตรเชิญให้บริการที่ประจำหน้าทางเข้า หางตาเลือบเห็นคุณตาคนนั้นมองเราและจขทก.เห็นเป็นมุมมองที่สาม

'ความสุข' คงเป็นนิยามของรอยยิ้มคุณตาคนนั้น

ช่างเถอะแค่อยากเล่าออกมาเท่านั้นแหละขอบคุณที่อ่านมานะ ฮะฮะ