ผมเกิด 1985 เป็นเด็กยุค 1990s และวัยรุ่นยุคต้น 2000s เมื่อเร็วๆ นี้เห็นข่าวพ่อแม่ญี่ปุ่นเรียกร้องให้แบนฉากโนบิตะเข้าประตูวิเศษแล้วผิดที่ ไปโผล่ตอนชิซูกะกำลังอาบน้ำ ซึ่งเป็นฉากตลกๆ ที่เป็นสัญลักษณ์ของการ์ตูนโดเรมอนมาตั้งแต่เริ่มตีพิมพ์ในยุค 1970s ให้เหตุผลว่ามันไม่ควรมีมุกตลกเรื่องเพศเป็นเรื่องปกติอีกแล้วในยุคสมัยนี้

พอเห็นข่าวนี้แล้วผมดันนึกถึงบางเรื่องที่ผมโตทันรู้ความบ้าง โตไม่ทันรู้ความบ้างแต่อาศัยอ่านหรือฟังจากคนที่โตทันยุคนั้น แล้วมันก็รู้สึกอิจฉาคนยุค 1990s ขึ้นมา

- เมื่อผมฟังเพลงแดนซ์เก่าๆ ในยูทูป จะมีคอมเมนต์มากมายบอกว่าตอนเพลงนี้ฮิตๆ นะ เข้าผับ เที่ยว RCA ตั้งแต่อายุไม่ถึง 18 แถมกินกันยันสว่าง สร่างเมาแล้วมาใส่บาตรตอนเช้าได้เลย ( ผมเกิดทันเพลงพวกนี้ แต่โตไม่ทันเข้าผับ แถมเป็นเด็กชานเมืองด้วย )

- เมื่อผมอ่านกระทู้รถยนต์-มอเตอร์ไซค์ ( ในพันติ๊ปและที่อื่นๆ ) จะอินมากกับคอมเมนต์เรื่องเล่าการซิ่งรถยนต์บนถนนบางสายใน กทม. ในยามดึก รวมถึงการแต่งมอเตอร์ไซค์ 2 จังหวะ ( เคยเกือบได้มอไซค์ตอนวัยรุ่น แต่เอารถพ่อไปแว้นแล้วคว่ำ นอน รพ. หลายวัน เลยอดสัมผัสชีวิตแบบนั้น เพิ่งได้ชดเชยฝันก็เพิ่งไม่กี่เดือนก่อนนี่ละ ถอยมาขี่ละ ) 

- เมื่อผมดูโฆษณาน้ำเมาเก่าๆ ในยูทูป ผมจะเห็นคอมเมนต์ว่าโฆษณาพวกนี้แต่ก่อนครีเอทมากๆ เสียดายยุคนี้ไม่มีแล้วเพราะกฎหมายห้ามโฆษณาน้ำเมา ( อันนี้เกิดทันและโตทัน )

ฯลฯ

ฟังจากคนรุ่นนั้น ผมรู้สึกว่ายุค 1990s มันสนุกสุดเหวี่ยงกว่าตอนนี้นะครับ บางเรื่องผมยังเสียดายที่เกิดไม่ทันหรือเกิดทันแต่โตไม่ทันได้เข้าร่วม

ถามท่านอื่นๆ ว่าเคยคิดอะไรแบบนี้เหมือนผมไหมครับ

ปล.เพิ่มเติม ยุคนี้สบายกว่าก็จริง แต่ผมเบื่อดราม่าครับ ยุคนี้อะไรเล็กๆ น้อยๆ ก็เป็นเรื่องเป็นราวใหญ่โตได้

TonyMao_NK51 ( ใช้แทนอมยิ้มที่ถูกแบน )