เกริ่นเลยว่าเราก็คิดอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้นี้ดีไหม ก็แอบกลัวเขามาเห็นเหมือนกัน><"
คือว่าเราอ้ะเป็นเด็กแถวบ้านเขา บ้านเรากะเขาสนิทกัน แต่ก็จากที่ดูๆเหมือนว่าเขาจะสนิทกับทุกคนแหละ
ช่วงต้นปีที่ผ่านมาเป็นช่วงของโรคโควิท19 เลยทำให้เราต้องหยุดอยู่บ้านซึ่งก่อนหน้านี้เราทำงานขายของมาก่อนแต่ก็ได้หยุดไปเพราะโควิทระบาด
ช่วง3-4เดือนที่ผ่านมาเราไม่ได้ทำอะไรเลย ก็พยายามหางานไปเรื่อยในเน็ตมั้ง ไปฝึกงานเคอรี่มั้ง แต่ก็ด้วยตัวเรานี้แหละ ไม่ค่อยไหวกะงานที่ไปฝึกเองเลยต้องหยุดฝึกงานพวกนั้นไป เเล้วก็อยู่บ้านหาขายของในเน็ตไปเรื่อย เเต่ด้วยความต้องกินต้องใช้ละเนอะ งานมันเลยเป็นปัจจัยที่ต้องทำ ต้องมีงานประจำทำเพื่อความอยู่รอด !!
เอาล่ะเขาจะมาแล้วนะ เข้าเรื่อง เขาคนเนี้ยแกเป็นประธานองค์กรชื่อหนึ่งอยู่แต่ด้วยความแกเป็นแค่ชื่อในตำแหน่งเฉยๆ เพราะทั้งหมดงานที่ทำแฟนแกเป็นคนทำ แต่ระหว่างแฟนแกทำงานแกก็มีปากเสียงกัน แล้วก็ได้เลิกลากันไป แกเลยมองหาคนรุ่นใหม่ไปทำงานเพราะแกไม่เก่งคอม เราเลยถูกทาบทามให้ไปทำงาน แกมาบอกช่วงโควิทระบาดนี้แหละ พอโควิทส่าลงเขาก็เรียกเราไปฝึกงาน โดยตกลงกันว่ายังจ้างเราเป็นรายวันอยู่ วันละ 300 บาท ถ้าหากหยุดวันไหนก็จะไม่ได้เงินวันนั้น เราก็โอเค สรุปว่าเราทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดเลยเพราะเราอยากได้เงินเยอะๆ แต่ก็มีหยุดบ้าง 3-4วันต่อเดือน
ก็คือจะได้เงินเดือนอยู่ตั้งแต่6พันไปถึง8พันแล้วแต่ว่าเดือนไหนเราหยุดเยอะบ้าง ซึ่งเราก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร แต่ด้วยความที่เราเป็นคนที่กดดันตัวเองเลยพยายามหยุดให้น้อยที่สุด จริงๆก็เกรงใจเขาอยากให้เสร็จงานไวๆ อะไรทั้งหมดทั้งมวลเนี้ยแรกๆเราโอเคมากเพราะเขาไม่ได้เขามายุ่งอะไรกะงานที่เราทำ
แต่ด้วยที่เราทำงานกะคนแก่มีอายุ ให้พวกอาการสั่งไปแล้ว ให้ทำไปแล้ว บอกแล้ว แกก็มีลืมบ้าง แต่มันบ่อยเกินไปมาก ที่แกลืม เเล้วแกก็มาโทษเราว่าเราอ้ะไม่เข้าใจอย่างนู้นอย่างนี้ทั้งที่เราอ้ะก็พยายามจะพูดว่าเราอ้ะเข้าใจ แต่เขาไม่ฟัง ต้องบอกว่าเราเป็นคนคิดเร็วพูดเร็วบางเรื่องเราก็เถียง ก็ต้องใช้คำว่าเถียงแหละ แต่อะไรที่เราจะจ้าๆได้เราก็ยอม แต่พอนานวันไปมันชักจะไม่ไหวไง เเล้วมกราคมปี64นี้เราต้องทำงานได้เป็นเงินเดือนแล้ว ได้มีวันหยุดที่ไม่ต้องเกรงใจเวลาที่จะหยุดแล้ว เราดีใจนะเอาจริงๆเราดีใจ แต่ก็หนักใจที่จะต้องทำงานอยู่ภายใต้อารมณ์คนแก่ อึดอัดอยากเปลี่ยนงานใหม่ แต่ทำไงได้เราหลวมตัวไปแล้วนิ จะลาออกก็กลัวจะโดนด่าลับหลัง แต่ก็คงโดนอยู่เเล้วแหละ ที่มาเล่าจริงๆอยากระบายอยากมีเพื่อนให้ปรึกษาเพราะเราทำงานคนเดียวมีเราแค่คนเดียวในออฟฟิศ ไม่รู้จะพูดกะใครดี !!TT คงต้องบอกตัวเองสามคำว่า "ต้องอดทน" และ "ทำใจชิน"
ลำบากใจกับการทำงานกับคนรู้จัก
คือว่าเราอ้ะเป็นเด็กแถวบ้านเขา บ้านเรากะเขาสนิทกัน แต่ก็จากที่ดูๆเหมือนว่าเขาจะสนิทกับทุกคนแหละ
ช่วงต้นปีที่ผ่านมาเป็นช่วงของโรคโควิท19 เลยทำให้เราต้องหยุดอยู่บ้านซึ่งก่อนหน้านี้เราทำงานขายของมาก่อนแต่ก็ได้หยุดไปเพราะโควิทระบาด
ช่วง3-4เดือนที่ผ่านมาเราไม่ได้ทำอะไรเลย ก็พยายามหางานไปเรื่อยในเน็ตมั้ง ไปฝึกงานเคอรี่มั้ง แต่ก็ด้วยตัวเรานี้แหละ ไม่ค่อยไหวกะงานที่ไปฝึกเองเลยต้องหยุดฝึกงานพวกนั้นไป เเล้วก็อยู่บ้านหาขายของในเน็ตไปเรื่อย เเต่ด้วยความต้องกินต้องใช้ละเนอะ งานมันเลยเป็นปัจจัยที่ต้องทำ ต้องมีงานประจำทำเพื่อความอยู่รอด !!
เอาล่ะเขาจะมาแล้วนะ เข้าเรื่อง เขาคนเนี้ยแกเป็นประธานองค์กรชื่อหนึ่งอยู่แต่ด้วยความแกเป็นแค่ชื่อในตำแหน่งเฉยๆ เพราะทั้งหมดงานที่ทำแฟนแกเป็นคนทำ แต่ระหว่างแฟนแกทำงานแกก็มีปากเสียงกัน แล้วก็ได้เลิกลากันไป แกเลยมองหาคนรุ่นใหม่ไปทำงานเพราะแกไม่เก่งคอม เราเลยถูกทาบทามให้ไปทำงาน แกมาบอกช่วงโควิทระบาดนี้แหละ พอโควิทส่าลงเขาก็เรียกเราไปฝึกงาน โดยตกลงกันว่ายังจ้างเราเป็นรายวันอยู่ วันละ 300 บาท ถ้าหากหยุดวันไหนก็จะไม่ได้เงินวันนั้น เราก็โอเค สรุปว่าเราทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดเลยเพราะเราอยากได้เงินเยอะๆ แต่ก็มีหยุดบ้าง 3-4วันต่อเดือน
ก็คือจะได้เงินเดือนอยู่ตั้งแต่6พันไปถึง8พันแล้วแต่ว่าเดือนไหนเราหยุดเยอะบ้าง ซึ่งเราก็ไม่ได้ขัดข้องอะไร แต่ด้วยความที่เราเป็นคนที่กดดันตัวเองเลยพยายามหยุดให้น้อยที่สุด จริงๆก็เกรงใจเขาอยากให้เสร็จงานไวๆ อะไรทั้งหมดทั้งมวลเนี้ยแรกๆเราโอเคมากเพราะเขาไม่ได้เขามายุ่งอะไรกะงานที่เราทำ
แต่ด้วยที่เราทำงานกะคนแก่มีอายุ ให้พวกอาการสั่งไปแล้ว ให้ทำไปแล้ว บอกแล้ว แกก็มีลืมบ้าง แต่มันบ่อยเกินไปมาก ที่แกลืม เเล้วแกก็มาโทษเราว่าเราอ้ะไม่เข้าใจอย่างนู้นอย่างนี้ทั้งที่เราอ้ะก็พยายามจะพูดว่าเราอ้ะเข้าใจ แต่เขาไม่ฟัง ต้องบอกว่าเราเป็นคนคิดเร็วพูดเร็วบางเรื่องเราก็เถียง ก็ต้องใช้คำว่าเถียงแหละ แต่อะไรที่เราจะจ้าๆได้เราก็ยอม แต่พอนานวันไปมันชักจะไม่ไหวไง เเล้วมกราคมปี64นี้เราต้องทำงานได้เป็นเงินเดือนแล้ว ได้มีวันหยุดที่ไม่ต้องเกรงใจเวลาที่จะหยุดแล้ว เราดีใจนะเอาจริงๆเราดีใจ แต่ก็หนักใจที่จะต้องทำงานอยู่ภายใต้อารมณ์คนแก่ อึดอัดอยากเปลี่ยนงานใหม่ แต่ทำไงได้เราหลวมตัวไปแล้วนิ จะลาออกก็กลัวจะโดนด่าลับหลัง แต่ก็คงโดนอยู่เเล้วแหละ ที่มาเล่าจริงๆอยากระบายอยากมีเพื่อนให้ปรึกษาเพราะเราทำงานคนเดียวมีเราแค่คนเดียวในออฟฟิศ ไม่รู้จะพูดกะใครดี !!TT คงต้องบอกตัวเองสามคำว่า "ต้องอดทน" และ "ทำใจชิน"