สวัสดีค่ะคือเราเป็นคนที่ชอบพี่ชายตัวเองมากๆเพราะว่าเขาดูแลเทคแคร์เราดีทุกเรื่องและดูแลเราแบบมีความจริงใจเสมอมาตั้งแต่เรายังเด็กจนถึงปัจจุบันเกือบจะ 20 แล้วเขาก็ยังดูแลเราเหมือนเราเป็นเด็กประถมเราทำอะไรไม่ค่อยเป็นแต่เรามีพี่ชายที่คอยดูแลเราเสมอส่วนเราก็ทำตัวเป็นเด็กอารมณ์ว่าเป็นเด็กอ่อนต่อโลกและมีพี่ชายที่แสนดีดูแลเทคแคร์เราอยู่เสมอแต่ เมื่อผ่านไปต้นอายุ 20 แล้วพี่ชายก็ยังดูแลเราอย่างดีไม่เคยล่วงเกินความเป็นส่วนตัวเราเลยแต่ถ้าเรามีเรื่องไม่สบายใจเรายังสามารถบอกพี่ชายได้เสมอทั้งเรื่องส่วนตัวทั้งเรื่องครอบครัวเรื่องเพื่อนแม้แต่เรื่องส่วนตัวของผู้หญิงพี่ชายคือที่ปรึกษาที่ดีที่สุดของเราจนตอนนี้เราควรจะทำยังไงดีรู้ตัวอีกทีคือฉันไม่ชอบผู้ชายคนไหนเลยฉันเอาพี่ชายเป็นมาตรฐานในการเลือกฉันอยากเจอคนที่ดีแบบพี่ชายของฉันแต่ฉันก็กลัวเพราะตั้งแต่มีพี่ชายฉันก็ไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีกเลยพี่ชายเหมือนดังฮีโร่พี่ชายของฉันหล่อพี่ชายของฉันสุภาพเรียบร้อยพี่ชายของฉันเรียนเก่งพี่เป็นดั่งทุกอย่างของฉัน……
.
.
แล้ววันนึง
ฉันเลยตัดสินใจบอกความรู้สึกเรื่องนี้กับพี่
เพราะฉันเองก็คิดว่าพี่คงช่วยเราได้เหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง
พี่พูดออกมาแบบไม่ต้องคิดอะไร
………
จริงๆ “เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”
เชื่อไหมว่าเราอ่ะเชื่อมาตลอดว่าเราเป็นพี่น้องกัน
ความรู้สึกอ่ะเหมือนจะวูบแทบจะล้มทั้งยืน
ไม่รู้ว่าความตื้นตันนี้มันคือความสุข
หรือความทุกข์พี่เราไม่ใช่ญาติกัน
อยู่บ้านเดียวกันเคยนอนด้วยกัน
คิดว่าเป็นพี่ชายมาโดยตลอดตั้งแต่เกิดมา
เราควรทำยังไงต่อดี ตอนนี้คือแน่นอยู่ในอก
มันคือความสุขจริงๆหรอ ?
ไม่ใช่ญาติกันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ?
พี่รู้นะแต่พี่ไม่บอกอะไรเลย
หรือเราเข้าใจผิดเองเพราะเราก็ไม่เคยถาม
….
พี่ชาย พี่ชายคะ พี่ชายยังจะเป็นเหมือนเดิมไหมคะ
ตั้งแต่นั้นมาพี่ชายที่แสนดี ก็ไม่มีอีกแล้ว
พี่เรียนจบด้วยความที่เรียนดีมีงานถึงที่
ได้งานแล้ว ไปแล้ว ไม่ลาสักคำ
พี่จ๋า หนูคิดถึงพี่จังเลย
พี่จ๋าหนูหิวข้าวแล้ว
พี่ หนูกังวล
ไม่มีแล้ว
แต่พี่ชอบเล่น Pantip ชอบดูในเรื่องความรัก แต่พี่ไม่เคยมีแฟน
แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขามีแฟนหรือยัง ถ้าพี่เห็น หนูก็อยากให้พี่รู้
ว่าหนูแค่อยากให้พี่กลับมาบ้าง ถึงที่บ้านจะไม่ได้เป็นญาติพี่เลยก็ตาม
แต่หนูก็คิดถึงพี่ แมวที่บ้านก็คิดถึง ว่างๆวันหยุดกลับมาบ้านนะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณพื้นที่ กระทู้ pantip ที่เป็นความหวังรายการตามพี่ชายกลับมาบ้านค่ะ
พี่ชายคะ กลับบ้านกันเถอะ
.
.
แล้ววันนึง
ฉันเลยตัดสินใจบอกความรู้สึกเรื่องนี้กับพี่
เพราะฉันเองก็คิดว่าพี่คงช่วยเราได้เหมือนทุกครั้ง
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนทุกครั้ง
พี่พูดออกมาแบบไม่ต้องคิดอะไร
………
จริงๆ “เราไม่ได้เป็นพี่น้องกัน ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”
เชื่อไหมว่าเราอ่ะเชื่อมาตลอดว่าเราเป็นพี่น้องกัน
ความรู้สึกอ่ะเหมือนจะวูบแทบจะล้มทั้งยืน
ไม่รู้ว่าความตื้นตันนี้มันคือความสุข
หรือความทุกข์พี่เราไม่ใช่ญาติกัน
อยู่บ้านเดียวกันเคยนอนด้วยกัน
คิดว่าเป็นพี่ชายมาโดยตลอดตั้งแต่เกิดมา
เราควรทำยังไงต่อดี ตอนนี้คือแน่นอยู่ในอก
มันคือความสุขจริงๆหรอ ?
ไม่ใช่ญาติกันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ?
พี่รู้นะแต่พี่ไม่บอกอะไรเลย
หรือเราเข้าใจผิดเองเพราะเราก็ไม่เคยถาม
….
พี่ชาย พี่ชายคะ พี่ชายยังจะเป็นเหมือนเดิมไหมคะ
ตั้งแต่นั้นมาพี่ชายที่แสนดี ก็ไม่มีอีกแล้ว
พี่เรียนจบด้วยความที่เรียนดีมีงานถึงที่
ได้งานแล้ว ไปแล้ว ไม่ลาสักคำ
พี่จ๋า หนูคิดถึงพี่จังเลย
พี่จ๋าหนูหิวข้าวแล้ว
พี่ หนูกังวล
ไม่มีแล้ว
แต่พี่ชอบเล่น Pantip ชอบดูในเรื่องความรัก แต่พี่ไม่เคยมีแฟน
แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเขามีแฟนหรือยัง ถ้าพี่เห็น หนูก็อยากให้พี่รู้
ว่าหนูแค่อยากให้พี่กลับมาบ้าง ถึงที่บ้านจะไม่ได้เป็นญาติพี่เลยก็ตาม
แต่หนูก็คิดถึงพี่ แมวที่บ้านก็คิดถึง ว่างๆวันหยุดกลับมาบ้านนะ
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณพื้นที่ กระทู้ pantip ที่เป็นความหวังรายการตามพี่ชายกลับมาบ้านค่ะ