เรื่องราว..
ผมเป็นคนที่หน้าผากเถิกมาตั้งแต่เด็ก  หน้าตาค่อนข้างดีแต่หน้าผากใหญ่^^
และเริ่มห้วเถิกล้าน ตอนอายุ30ต้นๆ  (หมอบอก เกิดจากกรรมพันธุ์ รักษาไม่หาย)
ผมไม่ได้อายนะ เรื่องศรีษะของผม..ที่เถิกล้านแบบนี้ 
   
และพอเรียนจบไป
เวลาไปงานแล้วมีแต่คนพูดๆ  ว่าหัวเถิกหัวล้าน พูดๆๆ มันก็เหมือนเกินขอบเขตไปไหม    (งานเลี้ยงรุ่น/งานผ้าป่ารุ่น/งานบุญ/งานเลี้ยงศิษย์เก่าฯลฯ  ) พูดไม่หยุด
แบบนี้มันคือการเหยียด/บูลลี่ ปมคนอื่นใช่ไหม?

ตั้งแต่นั้นมา  ผมก็ไม่ค่อยไปงานเลี้ยงใดๆอีกเลย    (ยกเว้นบางงานที่ใหญ่และจำเป็นมากจริงๆ)
ถ้าไปงาน ก็มีแต่คนว่าเราหัวเถิกหัวล้าน   ตลอดๆ
แม้แต่อาจารย์บางคนยังพูด  เช่น ...อ๋อ ไอ้Aหัวล้านน่ะเหรอ  แก่เกินอาจารย์ไปแล้ว บลาๆ ฯลฯ

เวลามีงานเลี้ยงต่าง ๆ ก็ส่งเงินไปช่วย และคิดว่าให้ คนที่ยังหล่อๆสวยๆ เขาไปงานดีกว่า  เวลาถ่ายรูปหมู่ อัพFace จะได้ดูดี ดูสบายตา
เรานอนอยู่บ้านใช้เงินสบายๆ  ท่องเที่ยวใช้เงินสบายๆดีกว่า    
และถึงผมจะห้วเถิกล้านแบบนี้ แต่มีเงินนะจ๊ะ ซื้ออสังหา ซื้อบ้านแพง ซื้อรถยนต์แพงฯลฯ ได้ด้วยเงินที่หามาเองด้วยความสามารถตัวเอง
หัวเถิก แต่มีเงินเยอะนะจ๊ะ555

จากนั้น..เราจึงไม่ค่อยไปงานอีกเลย   สงสัยคนอื่นดูจะไม่สบายตา ล่ะมั้ง?

และสุดท้าย...
ฝากถึงครูบาอาจารย์ที่เคารพ/สถานที่ที่เคยพักอาศัยอยู่/ผู้มีพระคุณทุกท่าน
สาเหตุที่ไม่เห็นผมไป งานบุญต่างๆเพื่อช่วยน้องๆ ..งานผ้าป่า/งานบุญสร้างอาคารเรียนฯลฯ  ศิษย์ไม่ใช่วัวลืมเท้า  แต่เหตุผลคือข้างต้นครับ   แต่ผมส่งเงินไปช่วยทุกครั้งที่มีโอกาสครับผม

ขอบคุณครับ