เราอยากเป็นวิศวะเราก็ลงเรียนสายวิทย์คณิตที่โรงเรียน พอใกล้จะเปิดเทอมเข้ามาทุกทีเรานั่งทบทวนตัวเองอยู่ทุกวัน ว่าเราจะเรียนรอดมั้ย เราไม่ชอบเรียนสายสามัญเรากำลังคิดได้เราไม่มีความสุขเลย เรารู้สึกมันสา

คือเทอมแรกกลุ่มเรามี5คน ตอนนั้นเราสนิทกับAเพราะรู้จักก่อน แล้วเทอมแรกก็ผ่านไปด้วยดี พอเทอมสองก็มีเพื่อนอีกคน นามชื่อB ที่ไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มคนพยายามเข้าหาAคือเพื่อนสนิทเรา Bพยายามเข้าหาด้วยวิธีพี่รหัส

วัยเด็กตั้งแต่อนุบาลก็โดนคนอื่นแกล้งตลอด ไม่มีใครอยากเป็นเพื่อนด้วยทุกคนพยามหลีกเลี่ยงเรา บางครั้งทุกคนก็จะสั่งกันไม่ให้มายุ่งกับเรา เราเองหน้าตาไม่ได้น่าเกลียดการเรียนไม่ได้แย่เป็นคนปกติไม่เคยมีปัญหา

คือเราตั้งแต่จำความได้ เราโดนยายตีบ่อยมากแต่หนักขึ้นตอนตอนอนุบาล2เราจำอะไรไม่ได้ว่าทำอะไรให้ยายไม่ถูกใจแต่่เรื่องโดนตีเราจำได้ทุกอย่าเงเลยตอนอนุบาง2เราโดนยายจับหัวกดน้ำแล้ววเขาก็ถามว่าจำไหม พอเราไม่ตอ

เล่าตั้งแต่ต้นเลยนะคะตั้งแต่ตอนเกิดมาแล้วก็อยู่กับตากับยายเลยนะคะเพราะว่าพ่อกับแม่เลิกกันแล้วที่แม่เอาหนูมาทิ้งไว้เพราะว่ากลัวพ่อจะข่มขืนหนูเพราะว่าพ่อก็ไม่ได้มีอะไรหรอกไม่มีอะไรที่ดีตังค์ก็ไม่ส่งให้ก

คือเราเป็นเด็กต่างจังหวัดอยู่กับตายาย และฐานะค่อนข้างยากจน เรียนอยู่ม.3 ซึ่งการเรียนก็ต้องทำงานส่งอาจารย์ แล้วพอช่วงใกล้ปิดเทอมเป็นช่วงที่อาจารย์มักสั่งงานติดกันหลายวิชา เราจึงขอเงินยายทำรายงาน ซึ่งยา

สวัดดีคะหนูพึ่งขึ้น ม3 ช่วงโควิดที่บ้านหนูล้มละลายจากมีเป็นสิบๆล้านตอนนี้ พอมีกินเเต่ไม่มีเงินพอที่จะใช้หนี้ จ่ายค่าเทอม หนูเรียนโรงเรียนเอกชนคะค้างค่าเทอมตั้งเเต่ ป4จนม3 เเต่หนูทยอยผ่อนเหลือเเค่ของป6