จะบอกว่าเมื่อก่อนตอนเราอยู่ประมาณมอต้นเรามีความสุขมาก อารมณ์ดีสุดๆ เพื่อนดี การเรียนดี กิจกรรมดี สังคมดี เรามีความสุขมาก เป็นช่วงที่มีความสุขมากที่สุดเลยก็ว่าได้ แต่แล้วงานเลี้ยงก็ต้องมีวันเลิกราใช่มั้ยคะ เราขึ้นมอปลายเราหวังให้มีห้องเหมือนมอต้น เราขึ้นมอปลายทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปหมดเราแยกจากเพื่อน ต้องเจอกับคนใหม่ๆ สังคมใหม่ แต่เราไม่ชอบ เราเข้ากับเพื่อนไม่ได้ จากที่เคยอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ เรากลายเป็นเศษในห้อง เราเหมือนเป็นคนสำรอง เหมือนคนไร้ค่า ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ เราไม่มีความสุขกับห้องใหม่เลย ไม่มีเพื่อน ไม่มีคนให้เราพูดได้ลยซักคน เราผิดหวังกับห้องครั้งนี้มากๆ มันหนักขึ้นมากเรื่อยๆ จนเราเครียกทุกอย่างพังไปหมด เราเตรียดจนต้องไปหาหมอ เราไม่สามารถทนอยู่ในห้องนั้นได้อีก (เราออกมาเลยค่ะ) เราเป็นแบบนี้มาสองปีแล้ว เกรดเราแย่มากๆ จากคนที่เคยได้เกรดสามอัพ เหลือแค่สอง มันแย่มากๆ เราไม่เคยคิดว่าคนแบบเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ เราไม่เคยคิดเลย มันส่งผลต่อชีวิตเรามาก เราห่างพื่อน ทั้งๆที่ไม่อยากห่าง กลายเป็นคนที่เครียดตลอดเวลาทั้งๆที่พื่นฐานเราเป็นคนตลก เกรดแย่มากทั้งที่เราเรียนอยู่ในระดับกลางมาตลอด เราอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนมอต้น ยากจังค่ะ ชีวิตนี้มันก็เหนื่อยเหมือนกันเนาะ มีใครให้คำแนะนำมั้ย
ตอนนี้เเย่มากๆค่ะ ไม่มีอะไรในชีวิตดีเลย

เครียดมากค่ะ ต้องการคำแนะนำ และคนมารับฟัง
ตอนนี้เเย่มากๆค่ะ ไม่มีอะไรในชีวิตดีเลย