เริ่มต้นเรื่องเลยค่ะ คือเราคบกับแฟนมานานมากๆ คือเราก็รักมากอะแหละ ก็ยอมทุกอย่าง แทบจะอยู่ทุกช่วงเวลาเลยจะว่างั้นก็ได้ค่ะ คือตอนคบกันเป็นแฟนเราก็รู้สึกดีนะ แต่มีปัญหาทะเลาะกันมาตลาดเรื่องเขาชอบที่จะเล่นเกม คือเล่นหนักมาก ติดมากเลยก็ว่าได้ เวลากินข้าวคือต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น อันนี้คือเราพูดนะคะ ว่าเวลากินข้าวอยู่ขอไม่เล่นมือถือได้มั้ย คืออยากให้คุยกันอะแหละ แต่เขาก็ไม่ฟัง คือเป็นปัญหาคาราคาซังมาก อีกอย่างคือไม่สนใจ ปล่อยปะละเลยเรา ทุกอย่าง เหมือนเราต้องนำเขา ต้องคอยถาม อันนั้นมั้ยอันนี้มั้ย ทุกอย่างเลยค่ะ คือตอนเป็นแฟนว่าเหนื่อยละ
พอตอนเป็นสามีเหนื่อยกว่าเดิมอีกค่ะ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว เราท้องค่ะ คือถามว่าเราดีใจมั้ย ดีใจครึ่งนึง อีกครึ่งนึงคือเราคิดเรื่องการใช้ชีวิตข้างหน้า คือกังวลค่ะ พอเขารู้คือเขาดูตกใจ พอเขาเล่าให้แม่เขาฟัง แม่เขาเหมือนแบบไม่โอเคที่เราท้อง อันนี้เราไม่ได้แต่งงานกันนะคะ คือเคยคุยกันเรื่องแต่งงาน แต่เขาไม่มาแต่งให้ค่ะ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เรียกอะไรรุนแรงเลย ขอแต่งที่เดียวจบผูกข้อมือ มีสินสอดเล็กน้อย เชิญแต่คนรู้จัก... สรุปคือเราก็ไม่ได้แต่ง เราก็ไม่ได้อะไรนะ เออไม่แต่งก็ไม่แต่ง (แต่เอาจริงๆมันบั่นทอนจิตใจเรามาก) แล้วคือตอนท้องเขาก็ไม่ดูแลเลยค่ะ เราก็คิดว่าเออมีลูกจะดีขึ้น ป่าวเลยจ้า ยังเล่นเกมเหมือนเดิม แถมเล่นดึกด้วย ด้วยอารมณ์คนท้อง เราก็บอกจะนอนได้ยังคือเราจะนอนแล้ว 4-5 ทุ่มละ ง่วง (คอมอยู่ในห้องนอน) เขาก็บอกว่าขอจบตานี้ก่อนน... ตานี้อะไรเกมมันออกไม่ได้เลย? พอเขาพูดมางี้ เราก็นอนเลยค่ะ นอน ทั้งๆที่เขาเล่นเกมและเปิดไฟนั้นแหละ 55555 สุดท้าย ตานั้นเขาก็ไม่เลิกนะ เพราะเราหลับเองได้ ตลอดการท้อง 9 เดือน เขาแทบไม่ได้ดูแลเลยค่ะ อยากกินอะไรหาซื้อเองจ้า เพราะบอกไปเราไม่ได้กิน ขนาดตอนเราปวดท้องจะคลอด เขายังเล่นเกม จนแม่เราต้องบอก จะไปยัง ลูกจะคลอดแล้ว ... 5555
จนลูกเราคลอดออกมา เรากับแม่ช่วยกันเลี้ยงค่ะ เราผ่าคลอดด้วยเนื่องจากน้องไม่กลับหัว.. คือลำบากมากช่วงแรก บางทีเราก็คิดแหละว่าทำงานมาอาจจะเหนื่อย เลยเล่นเกมอะไรงี้ คือปลอบใจตัวเองไปวันๆๆ จะว่าเรารักเขาโง่ๆ ก็ได้ ... เราคิดว่าเออต้องดูแลลูกก็ต้องดูแลสาด้วย.. เราทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่องเลย วันๆ เราทำงาน เลี้ยงลูก ดูแลสา ทำอย่างงี้จนเป็นกิจวัตรประจำวัน เวลาเรามีปัญหาอะไรกับเขา เราคุยกับเขาตลอดนะคะ แต่เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เราบอกอันนี้เราไม่ชอง อันนั้นเราไม่ชอบ เลิกได้มั้ย เขาก็เฉยค่ะ จนเราเลิกพูดเลิกบ่น ไปเอง 5555555
สุดท้ายแล้วเราเลี้ยงลูกมา 2 ปีกว่าๆ ตอนนี้ลูกจะ 3 ขวบแล้วค่ะ เลี้ยงแบบทำงานกลับบ้านมาดูลูก ตอนนอนเราเอาลูกนอนเขาไม่เคยมายุ่งเพราะลูกแทบไม่เอาเขาตอนนอนเลยค่ะ และก็มาถึงขีดความอดทนของเราละมั้ง เราอยากหาความสุขให้ตัวเองบ้าง ระหว่างที่ลูกหลับเราเลยหาเกมเล่นค่ะ เป็นเกมที่สามารถคุยกับคนอื่นได้ ตอนแรกเราชวนเขาเล่น เขาก็เล่นกับเรานะ พอเล่นไปสักพัก เขาก็ทิ้งเราไปเล่นเกมอื่นกับเพื่อนเขา
เราเลยชวนพี่ที่ทำงานเล่นด้วยกัน ง่ายๆ เราเหงาๆอะแหละ อยากคุยกับเพื่อน.. หรือเล่นเกมกับเพื่อนคลายเครียดคลายเหงา และความกังวลต่างๆ เล่นไปสัก 2-3 เดือน เราก็เจอคนในเกมที่คุยกันถูกคอแต่อันนี้คือมีพี่ที่บริษัทเราเล่นด้วยตลอดนะ เวลาที่เราออนเล่นก็จะเป็นช่วงเที่ยงจนถึงบ่ายๆ เลย เขาก็เหมือนเราออนเล่นด้วยกัน สักพักเขาเริ่มทักแชทที่คุยกันส่วนตัวในเกม เราก็คุยนะ เพราะเราไม่ได้สายเล่นเกมอะไร เขาก็แนะนำนู้นนี่คือชวนคุยไปเรื่อย.. เราก็คุยอะแหละ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเขารู้ว่าเรามีสามีและลูกอยู่แล้วนะ คือท่าทางเขาไม่ได้จะจีบหรือว่าอะไร.. คุยในเกมได้2-3 วัน เขาขอไลน์ เอาไว้นัดเวลาจะเล่นเกมพร้อมกัน เราก็ให้ค่ะ คือเราไม่คิดอะไรเลยจริงๆ กะคุยแก้เหงานั้นแหละ 5555555
แล้วเหตุก็เกิด พอเราคุยกับเขาในไลน์ปุ๊บ แฟนเรามันสนใจเราทันที 555555 คือเราคุยกับเขาแล้วสนุกดี เขาเป็นคนตลก เออเรายิ้มได้นั้นแหละ เพราะปกติเราจะยิ้มเฉพาะเล่นกับลูกคุยกับลูกเท่านั้น เวลาอยู่กับสามีเขาไม่เคยชวนเราคุยเลยมีแต่เราชวนเขาคุยฝ่ายเดียว มันเหมือนรักนี้ฉันพยายามอยู่คนเดียวเลยกลายเป็นว่า ช่วง 2-3 เดือนที่เราเล่นเกม เราก็จะไม่ค่อยคุยกับเขาอะแหละค่ะ... เขาเลยเอาโทรศัพท์เราไปดูไปอ่านแชทนั้นนี่ แล้วเราคุยก็คือหยอดกันอะแหละเรายอมรับแต่หยอดแบบไม่คิดอะไรกันนะมันแค่ตัวหนังสือ เราไม่คิดมากแต่แฟนเราคิดอันนี้เรายอมรับเลยว่าผิด เขาโมโหเรามากเลยค่ะ (ตลอดเวลาที่คบกัน 10 ปี เราไม่เคยคุยกับคนอื่นเลยนอกจากเพื่อน) แล้วไม่ฟังเราด้วยนะ คือเราจะอธิบาย ก็สะบัดเราออก.. เอ้าพอมีเรื่องจะอธิบายคือไม่ฟังสะงั้น เขาแคปแชทเราส่งให้ตัวเองอันนี้คือเขาอ่านแชทแล้วนะ จะแคปทำไมอีก สงสัยตรงไหนถามเราดิ คือเราบอกแล้วด้วยว่าแค่คุยเล่นๆ แปปเดียวเราก็จะเลิกเองไง คุยเฉยๆ อะเข้าใจมั้ย แก้เหงาแก้เบื่อ ไม่มีอะไรเลย เขาก็ไม่ฟังเราค่ะ สะบัดตัวเดินออกจากบ้านไปเลย แล้วก็ไม่ได้ไปทำงานด้วยนะคะ เรามารู้ทีหลังว่าเขาไปหาเพื่อนผญ. ที่อยู่ปิ่นเกล้า บ้านอยู่บางนา แล้วไปหาเขาถึงห้อง.. อันนี้เราไม่เข้าใจมาก ต้องขนาดนั้นเลยหรอ ต้องไปหาขนาดนั้นเลย คือเรื่องนี้เรายอมรับว่าผิดที่คุยนะคะ ตอนเย็นปกติเขาต้องมารับเราแล้วไปรับลูกกลับบ้านพร้อมกัน อันนี้คือเขาบอกให้เรากลับเอง แล้วก็บล๊อกไลน์เราไปเลย ตอนแรกเราก็ไม่รู้หลอก สามาบอกทีหลังว่าบล๊อก แต่คือเราบอกไงว่าจะรอให้มารับอ่ะ รอจนกว่าจะมารับ 2-3 ทุ่มได้ ยืนรอหน้าบริษัทนั้นแหละ ตลกตัวเองเหมือนกัน พี่ที่บริษัทเขาก็โทรไปบอกให้ว่าเรารออยู่ คือเราโทรไปนี่ไม่รับเราเลย อาจจะบล๊อกเบอร์ด้วยมั้ง 555555 เอ่ออส่วนคนคุยเราก็บอกเขาไปนะคะว่าเลิกคุยนะ แฟนเราไม่ชอบอ่ะ เราก็เลิกคุยกันค่ะ เขาก็โอเค คือเข้าใจนะ คือเราไม่ได้มีเจตนาไม่ดีแต่แรก ปัดตกไปเรื่องคนที่เราคุย
พอเรากลับถึงบ้าน (กลับเอง) เราก็กอดหอมลูกปกติ เขาก็บอกเอาโทรศัพท์มา เราก็ให้ แต่แชทไลน์ของคนที่เราคุย เราลบและบล๊อกไปแล้วนะคะ คือเรารู้สึกว่า สาเรามีเจตนาไม่ค่อยดีละ เราเลยป้องกันตัวเอง สรุปพอเขาหาแชทหาเพื่อนไม่เจอเขาเรามาจี้เอากับเรา เราบอกลบไปแล้วบล๊อกไปแล้วเลิกคุยแล้วไง เราขอโทษนะ เราแค่คุยกันเฉยๆๆ ไม่มีอะไรจริงๆ คุยแก้เหงาอ่ะ เขาก็ไม่ฟังเรา เขาบอกเขาจะเอาประวัติแชท นู้นนี่นั้นคุยมากี่วันแล้ว เราก็แบบเอาไปไมวะ แล้วจะไปหาจากไหนก็เราลบแล้ว ไม่รู้ไอดีไลน์ด้วยเพราะเขาเป็นคนแอดเรามา งงใจ คือจะเอาให้ได้ สาเราเลยทักไปหาพี่ที่บริษัท พี่ที่บริษัทก็มีไลน์คนที่เราคุยเหมือนกัน เขาก็ทักไปเพื่อที่จะขอประวัติแชทให้สาเราค่ะ สุดท้ายแล้วทักไปเขาก็ตอบนะ แต่เขาไม่แคปให้พี่ที่บริษัทเรา จนสาเราอะ บังคับให้เราเอามาให้ได้ไม่งั้นจะไม่หายโกรธเรา เราเลยต้องให้พี่ที่บริษัท ส่งไลน์มาให้แล้วเราทักไปขอเอง เขาก็เลยให้เรามา แล้วบอกว่า พี่ไม่โอเค คือจริงๆแล้วจุดนี้เราไม่ควรทักไปหาเขาอีกไง นี่แหละค่ะจุดเริ่มต้น
พอเขาได้แชทปุ๊บ ไม่จบนะคะ เขาเอาแชทเราที่คุยกับคนคุยเนี่ยไปให้เพื่อนผญ. คนนั้นแล้วบอกว่าฝาก save หน่อย คือ.. เพื่อจะฟ้องเราหรอ เราตลกมากเลยนะ เอาจริง แค่คุยเองจะฟ้องเอาลูกไปเลี้ยงจะนั้นนี่เลยหรอ เราไม่เคยขาดตกบกพร่องเรื่องลูกเลยนะ เราอาจจะผิดที่คุยกับคนอื่นแต่เราพึ่งคุยกันวันเดียวเองแล้วไม่ได้มีอะไรด้วย แล้วคือสาเราเอาปัญหานี้ไปคุยกับเพื่อนคนนั้นคนนี้ ว่าเรานอกใจเรามีกิ๊ก อ่อโทรหาแม่เราด้วยนะว่าเรามีกิ๊ก แม่เราก็โทรมาด่าเราเลยจ้า ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น (เราย้ายออกมาอยู่บ้านแฟนแล้ว) เราก็ไม่พูดอะไร คือเขาเล่าไปแบบนั้นแล้วเท่ากับเราผิดไปแล้วไง อธิบายไปก็ไม่มีผลอะไร จนอันนี้คือเราก็ยังคุยกันในเกมนะ 55555 เหมือนยิ่งห้ามเรายิ่งอยากทำอะแหละ คราวนี้คุยกันนานกว่าเดิม คุยจนรู้สึกดีด้วยเลย เพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่ ปกป้องเราได้ พอแฟนเราจับได้อีกอันนี้เราเฉยๆละ คือจะเอาไงว่ามา เราไม่รู้สึกผิดแล้วอะ อันนี้คือเราตั้งใจคุย เพราะที่ผ่านมา ความรักเหมือนยื้อกันไว้ ต่างคนต่างไม่ยอมปล่อย เราก็คุยเลยค่ะ ว่าเลิกกันมั้ย ถ้าไม่ติดลูกเราเลิกจริงๆ ไม่ใช่เลิกเพราะมีมือที่ 3 เข้ามานะ แต่เลิกเพราะเรารู้นิสัยเขาจริงๆ แล้ว
ที่บอกง่ารู้นิสัยก็คือ เขาแอบเข้าเฟสเรา เราย้ายมาคุยในเฟส 55555 เขาก็แคปที่เราคุยไปให้เพื่อนเขาอ่านเต็มที่เลยค่ะ แล้วคือหลายคนมาก จะปรึกษาอะไรหนักหนา เอาเราไปพูดเสียๆหายๆ เพื่อนเขาก็ไม่ใช่ว่าจะแนะนำดีนะคะ ก็คือบอกให้เลิกหมด.. เราก็บอกเลิกแล้วไง แต่ดูสาเราจะไม่ยอมเลิกเองสะงั้น เหมือนกำลังจะเสียเราไปจริงๆ แล้ว สาเลยไม่ยอมเลิก สาเราไม่เคยปกป้องเราได้เลยค่ะ ไม่ว่ากับเพื่อน กับพี่ๆที่บริษัทเขา เพราะว่าชอบเอาเราไปพูดไงว่าเราไม่ให้ไปไหน จริงๆ เราให้ไป แต่สาเราไม่ไปเอง เลยเอาเราไปอ้าง ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดกันหมด เราก็ไม่ได้อะไรนะ คนพวกนั้นไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตเรา แต่เราแค่ไม่เข้าใจสาเราว่าจะไม่คิดจะปกป้องหน่อยหรอ เรื่องเรามีคนคุย ก้พูดไปหมดเลย คือทั่วอ่ะ ทั้งโพสเฟสด้วยนะ คือเราอยากพอแล้วแต่ติดที่ลูกเราเฉยๆ
ปล. ระหว่างทางที่คบกันมา 2 ปีแรก เราเคยเลิกกันเพราะเขากลับไปคบกับแฟนเก่า แล้วพอเลิกกับแฟนเก่าก็ขอให้เรากลับไปคบด้วย เราก็ไปจ้าา ด้วยความรักโง่ๆ
ปล.1 ระหว่างทางที่กลับไปคบถามว่มีความสุขมั้ย มีความสุขนะ มีความสุขอยู่คนเดียว 555555 เพราะความสุขของเขาคือเพื่อนในเกมจ้า ชอบที่จะคุยกับคนอื่นมากกว่า ไม่เคยสนใจใยดีเรากับลูก อันนี้คือบั่นทอนจิตใจเรามาตลอด แต่เราแค่ไม่เลิก เพราะว่าเออ คบกันมานาน ก็รับได้แหละที่เป็นแบบนี้
ปล.2 เขาไม่ปกป้องเราเลย ปกป้องไม่ได้สักอย่าง ทั้งทางคำพูดและการกระทำ มันทำให้เรารู้สึกว่าที่ตรงนี้อาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับเราแล้ว คือใจเราอะ ไม่อยากอยู่ตรงนี้เรา มันเหนื่อย
ปล.3 ที่เขาว่าเราว่าคุยกับคนในเกม เขาก็คุยนะ คุยเยอะด้วยแต่เราทำเป็นไม่สนใจเอง ผญ. ที่เขาไปหาที่ห้องนั้นก็เพื่อนในเกมอะแหละจ๊ะ 555555
*สุดท้ายแล้วเขาขอโอกาสเราแก้ตัวในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดไป คือไม่สนใจเราเล่นแต่เกม ไม่สนใจลูก แต่เราอะ แก้วมันแตกไปละ เราทำใจไม่ได้แล้วที่จะกลับไปคบเป็นครั้งที่ 3 กับคนคนเดิม
**เราควรจะทำยังไงดี.. ควรเดินออกมาแต่สงสารลูก หรืออดทนอยู่ต่อทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาจะปรับตัวได้มั้ย การเดินออกมาตอนนี้เรายังรักเขานะ ถ้าเดินออกมาตอนนี้ก็ยังคุยด้วยกันได้ยังไม่เกลียด แต่ถ้าให้โอกาสไปแล้วเขาทำเราเจ็บอีก อันนี้คือเราเกลียดแล้วจะคุยกันไม่ได้เลย แล้วจะคุยกันเรื่องลูกลำบาก
***สงสัยตรงไหนถามได้ค่ะ ด่าได้แต่อย่างแรง ขอเป็นความคิดเห็นมากกว่า ขอบคุณนะคะ 🙏🏻
สามีเราปกป้องเราไม่ได้ พอมีปัญหาก็เอาเราไปพูดเสียๆ หายๆ
พอตอนเป็นสามีเหนื่อยกว่าเดิมอีกค่ะ เมื่อ 3 ปีที่แล้ว เราท้องค่ะ คือถามว่าเราดีใจมั้ย ดีใจครึ่งนึง อีกครึ่งนึงคือเราคิดเรื่องการใช้ชีวิตข้างหน้า คือกังวลค่ะ พอเขารู้คือเขาดูตกใจ พอเขาเล่าให้แม่เขาฟัง แม่เขาเหมือนแบบไม่โอเคที่เราท้อง อันนี้เราไม่ได้แต่งงานกันนะคะ คือเคยคุยกันเรื่องแต่งงาน แต่เขาไม่มาแต่งให้ค่ะ ทั้งๆที่เราก็ไม่ได้เรียกอะไรรุนแรงเลย ขอแต่งที่เดียวจบผูกข้อมือ มีสินสอดเล็กน้อย เชิญแต่คนรู้จัก... สรุปคือเราก็ไม่ได้แต่ง เราก็ไม่ได้อะไรนะ เออไม่แต่งก็ไม่แต่ง (แต่เอาจริงๆมันบั่นทอนจิตใจเรามาก) แล้วคือตอนท้องเขาก็ไม่ดูแลเลยค่ะ เราก็คิดว่าเออมีลูกจะดีขึ้น ป่าวเลยจ้า ยังเล่นเกมเหมือนเดิม แถมเล่นดึกด้วย ด้วยอารมณ์คนท้อง เราก็บอกจะนอนได้ยังคือเราจะนอนแล้ว 4-5 ทุ่มละ ง่วง (คอมอยู่ในห้องนอน) เขาก็บอกว่าขอจบตานี้ก่อนน... ตานี้อะไรเกมมันออกไม่ได้เลย? พอเขาพูดมางี้ เราก็นอนเลยค่ะ นอน ทั้งๆที่เขาเล่นเกมและเปิดไฟนั้นแหละ 55555 สุดท้าย ตานั้นเขาก็ไม่เลิกนะ เพราะเราหลับเองได้ ตลอดการท้อง 9 เดือน เขาแทบไม่ได้ดูแลเลยค่ะ อยากกินอะไรหาซื้อเองจ้า เพราะบอกไปเราไม่ได้กิน ขนาดตอนเราปวดท้องจะคลอด เขายังเล่นเกม จนแม่เราต้องบอก จะไปยัง ลูกจะคลอดแล้ว ... 5555
จนลูกเราคลอดออกมา เรากับแม่ช่วยกันเลี้ยงค่ะ เราผ่าคลอดด้วยเนื่องจากน้องไม่กลับหัว.. คือลำบากมากช่วงแรก บางทีเราก็คิดแหละว่าทำงานมาอาจจะเหนื่อย เลยเล่นเกมอะไรงี้ คือปลอบใจตัวเองไปวันๆๆ จะว่าเรารักเขาโง่ๆ ก็ได้ ... เราคิดว่าเออต้องดูแลลูกก็ต้องดูแลสาด้วย.. เราทำหน้าที่ไม่ขาดตกบกพร่องเลย วันๆ เราทำงาน เลี้ยงลูก ดูแลสา ทำอย่างงี้จนเป็นกิจวัตรประจำวัน เวลาเรามีปัญหาอะไรกับเขา เราคุยกับเขาตลอดนะคะ แต่เหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา เราบอกอันนี้เราไม่ชอง อันนั้นเราไม่ชอบ เลิกได้มั้ย เขาก็เฉยค่ะ จนเราเลิกพูดเลิกบ่น ไปเอง 5555555
สุดท้ายแล้วเราเลี้ยงลูกมา 2 ปีกว่าๆ ตอนนี้ลูกจะ 3 ขวบแล้วค่ะ เลี้ยงแบบทำงานกลับบ้านมาดูลูก ตอนนอนเราเอาลูกนอนเขาไม่เคยมายุ่งเพราะลูกแทบไม่เอาเขาตอนนอนเลยค่ะ และก็มาถึงขีดความอดทนของเราละมั้ง เราอยากหาความสุขให้ตัวเองบ้าง ระหว่างที่ลูกหลับเราเลยหาเกมเล่นค่ะ เป็นเกมที่สามารถคุยกับคนอื่นได้ ตอนแรกเราชวนเขาเล่น เขาก็เล่นกับเรานะ พอเล่นไปสักพัก เขาก็ทิ้งเราไปเล่นเกมอื่นกับเพื่อนเขา
เราเลยชวนพี่ที่ทำงานเล่นด้วยกัน ง่ายๆ เราเหงาๆอะแหละ อยากคุยกับเพื่อน.. หรือเล่นเกมกับเพื่อนคลายเครียดคลายเหงา และความกังวลต่างๆ เล่นไปสัก 2-3 เดือน เราก็เจอคนในเกมที่คุยกันถูกคอแต่อันนี้คือมีพี่ที่บริษัทเราเล่นด้วยตลอดนะ เวลาที่เราออนเล่นก็จะเป็นช่วงเที่ยงจนถึงบ่ายๆ เลย เขาก็เหมือนเราออนเล่นด้วยกัน สักพักเขาเริ่มทักแชทที่คุยกันส่วนตัวในเกม เราก็คุยนะ เพราะเราไม่ได้สายเล่นเกมอะไร เขาก็แนะนำนู้นนี่คือชวนคุยไปเรื่อย.. เราก็คุยอะแหละ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเขารู้ว่าเรามีสามีและลูกอยู่แล้วนะ คือท่าทางเขาไม่ได้จะจีบหรือว่าอะไร.. คุยในเกมได้2-3 วัน เขาขอไลน์ เอาไว้นัดเวลาจะเล่นเกมพร้อมกัน เราก็ให้ค่ะ คือเราไม่คิดอะไรเลยจริงๆ กะคุยแก้เหงานั้นแหละ 5555555
แล้วเหตุก็เกิด พอเราคุยกับเขาในไลน์ปุ๊บ แฟนเรามันสนใจเราทันที 555555 คือเราคุยกับเขาแล้วสนุกดี เขาเป็นคนตลก เออเรายิ้มได้นั้นแหละ เพราะปกติเราจะยิ้มเฉพาะเล่นกับลูกคุยกับลูกเท่านั้น เวลาอยู่กับสามีเขาไม่เคยชวนเราคุยเลยมีแต่เราชวนเขาคุยฝ่ายเดียว มันเหมือนรักนี้ฉันพยายามอยู่คนเดียวเลยกลายเป็นว่า ช่วง 2-3 เดือนที่เราเล่นเกม เราก็จะไม่ค่อยคุยกับเขาอะแหละค่ะ... เขาเลยเอาโทรศัพท์เราไปดูไปอ่านแชทนั้นนี่ แล้วเราคุยก็คือหยอดกันอะแหละเรายอมรับแต่หยอดแบบไม่คิดอะไรกันนะมันแค่ตัวหนังสือ เราไม่คิดมากแต่แฟนเราคิดอันนี้เรายอมรับเลยว่าผิด เขาโมโหเรามากเลยค่ะ (ตลอดเวลาที่คบกัน 10 ปี เราไม่เคยคุยกับคนอื่นเลยนอกจากเพื่อน) แล้วไม่ฟังเราด้วยนะ คือเราจะอธิบาย ก็สะบัดเราออก.. เอ้าพอมีเรื่องจะอธิบายคือไม่ฟังสะงั้น เขาแคปแชทเราส่งให้ตัวเองอันนี้คือเขาอ่านแชทแล้วนะ จะแคปทำไมอีก สงสัยตรงไหนถามเราดิ คือเราบอกแล้วด้วยว่าแค่คุยเล่นๆ แปปเดียวเราก็จะเลิกเองไง คุยเฉยๆ อะเข้าใจมั้ย แก้เหงาแก้เบื่อ ไม่มีอะไรเลย เขาก็ไม่ฟังเราค่ะ สะบัดตัวเดินออกจากบ้านไปเลย แล้วก็ไม่ได้ไปทำงานด้วยนะคะ เรามารู้ทีหลังว่าเขาไปหาเพื่อนผญ. ที่อยู่ปิ่นเกล้า บ้านอยู่บางนา แล้วไปหาเขาถึงห้อง.. อันนี้เราไม่เข้าใจมาก ต้องขนาดนั้นเลยหรอ ต้องไปหาขนาดนั้นเลย คือเรื่องนี้เรายอมรับว่าผิดที่คุยนะคะ ตอนเย็นปกติเขาต้องมารับเราแล้วไปรับลูกกลับบ้านพร้อมกัน อันนี้คือเขาบอกให้เรากลับเอง แล้วก็บล๊อกไลน์เราไปเลย ตอนแรกเราก็ไม่รู้หลอก สามาบอกทีหลังว่าบล๊อก แต่คือเราบอกไงว่าจะรอให้มารับอ่ะ รอจนกว่าจะมารับ 2-3 ทุ่มได้ ยืนรอหน้าบริษัทนั้นแหละ ตลกตัวเองเหมือนกัน พี่ที่บริษัทเขาก็โทรไปบอกให้ว่าเรารออยู่ คือเราโทรไปนี่ไม่รับเราเลย อาจจะบล๊อกเบอร์ด้วยมั้ง 555555 เอ่ออส่วนคนคุยเราก็บอกเขาไปนะคะว่าเลิกคุยนะ แฟนเราไม่ชอบอ่ะ เราก็เลิกคุยกันค่ะ เขาก็โอเค คือเข้าใจนะ คือเราไม่ได้มีเจตนาไม่ดีแต่แรก ปัดตกไปเรื่องคนที่เราคุย
พอเรากลับถึงบ้าน (กลับเอง) เราก็กอดหอมลูกปกติ เขาก็บอกเอาโทรศัพท์มา เราก็ให้ แต่แชทไลน์ของคนที่เราคุย เราลบและบล๊อกไปแล้วนะคะ คือเรารู้สึกว่า สาเรามีเจตนาไม่ค่อยดีละ เราเลยป้องกันตัวเอง สรุปพอเขาหาแชทหาเพื่อนไม่เจอเขาเรามาจี้เอากับเรา เราบอกลบไปแล้วบล๊อกไปแล้วเลิกคุยแล้วไง เราขอโทษนะ เราแค่คุยกันเฉยๆๆ ไม่มีอะไรจริงๆ คุยแก้เหงาอ่ะ เขาก็ไม่ฟังเรา เขาบอกเขาจะเอาประวัติแชท นู้นนี่นั้นคุยมากี่วันแล้ว เราก็แบบเอาไปไมวะ แล้วจะไปหาจากไหนก็เราลบแล้ว ไม่รู้ไอดีไลน์ด้วยเพราะเขาเป็นคนแอดเรามา งงใจ คือจะเอาให้ได้ สาเราเลยทักไปหาพี่ที่บริษัท พี่ที่บริษัทก็มีไลน์คนที่เราคุยเหมือนกัน เขาก็ทักไปเพื่อที่จะขอประวัติแชทให้สาเราค่ะ สุดท้ายแล้วทักไปเขาก็ตอบนะ แต่เขาไม่แคปให้พี่ที่บริษัทเรา จนสาเราอะ บังคับให้เราเอามาให้ได้ไม่งั้นจะไม่หายโกรธเรา เราเลยต้องให้พี่ที่บริษัท ส่งไลน์มาให้แล้วเราทักไปขอเอง เขาก็เลยให้เรามา แล้วบอกว่า พี่ไม่โอเค คือจริงๆแล้วจุดนี้เราไม่ควรทักไปหาเขาอีกไง นี่แหละค่ะจุดเริ่มต้น
พอเขาได้แชทปุ๊บ ไม่จบนะคะ เขาเอาแชทเราที่คุยกับคนคุยเนี่ยไปให้เพื่อนผญ. คนนั้นแล้วบอกว่าฝาก save หน่อย คือ.. เพื่อจะฟ้องเราหรอ เราตลกมากเลยนะ เอาจริง แค่คุยเองจะฟ้องเอาลูกไปเลี้ยงจะนั้นนี่เลยหรอ เราไม่เคยขาดตกบกพร่องเรื่องลูกเลยนะ เราอาจจะผิดที่คุยกับคนอื่นแต่เราพึ่งคุยกันวันเดียวเองแล้วไม่ได้มีอะไรด้วย แล้วคือสาเราเอาปัญหานี้ไปคุยกับเพื่อนคนนั้นคนนี้ ว่าเรานอกใจเรามีกิ๊ก อ่อโทรหาแม่เราด้วยนะว่าเรามีกิ๊ก แม่เราก็โทรมาด่าเราเลยจ้า ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น (เราย้ายออกมาอยู่บ้านแฟนแล้ว) เราก็ไม่พูดอะไร คือเขาเล่าไปแบบนั้นแล้วเท่ากับเราผิดไปแล้วไง อธิบายไปก็ไม่มีผลอะไร จนอันนี้คือเราก็ยังคุยกันในเกมนะ 55555 เหมือนยิ่งห้ามเรายิ่งอยากทำอะแหละ คราวนี้คุยกันนานกว่าเดิม คุยจนรู้สึกดีด้วยเลย เพราะเขาดูเป็นผู้ใหญ่ ปกป้องเราได้ พอแฟนเราจับได้อีกอันนี้เราเฉยๆละ คือจะเอาไงว่ามา เราไม่รู้สึกผิดแล้วอะ อันนี้คือเราตั้งใจคุย เพราะที่ผ่านมา ความรักเหมือนยื้อกันไว้ ต่างคนต่างไม่ยอมปล่อย เราก็คุยเลยค่ะ ว่าเลิกกันมั้ย ถ้าไม่ติดลูกเราเลิกจริงๆ ไม่ใช่เลิกเพราะมีมือที่ 3 เข้ามานะ แต่เลิกเพราะเรารู้นิสัยเขาจริงๆ แล้ว
ที่บอกง่ารู้นิสัยก็คือ เขาแอบเข้าเฟสเรา เราย้ายมาคุยในเฟส 55555 เขาก็แคปที่เราคุยไปให้เพื่อนเขาอ่านเต็มที่เลยค่ะ แล้วคือหลายคนมาก จะปรึกษาอะไรหนักหนา เอาเราไปพูดเสียๆหายๆ เพื่อนเขาก็ไม่ใช่ว่าจะแนะนำดีนะคะ ก็คือบอกให้เลิกหมด.. เราก็บอกเลิกแล้วไง แต่ดูสาเราจะไม่ยอมเลิกเองสะงั้น เหมือนกำลังจะเสียเราไปจริงๆ แล้ว สาเลยไม่ยอมเลิก สาเราไม่เคยปกป้องเราได้เลยค่ะ ไม่ว่ากับเพื่อน กับพี่ๆที่บริษัทเขา เพราะว่าชอบเอาเราไปพูดไงว่าเราไม่ให้ไปไหน จริงๆ เราให้ไป แต่สาเราไม่ไปเอง เลยเอาเราไปอ้าง ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดกันหมด เราก็ไม่ได้อะไรนะ คนพวกนั้นไม่ได้มีบทบาทอะไรในชีวิตเรา แต่เราแค่ไม่เข้าใจสาเราว่าจะไม่คิดจะปกป้องหน่อยหรอ เรื่องเรามีคนคุย ก้พูดไปหมดเลย คือทั่วอ่ะ ทั้งโพสเฟสด้วยนะ คือเราอยากพอแล้วแต่ติดที่ลูกเราเฉยๆ
ปล. ระหว่างทางที่คบกันมา 2 ปีแรก เราเคยเลิกกันเพราะเขากลับไปคบกับแฟนเก่า แล้วพอเลิกกับแฟนเก่าก็ขอให้เรากลับไปคบด้วย เราก็ไปจ้าา ด้วยความรักโง่ๆ
ปล.1 ระหว่างทางที่กลับไปคบถามว่มีความสุขมั้ย มีความสุขนะ มีความสุขอยู่คนเดียว 555555 เพราะความสุขของเขาคือเพื่อนในเกมจ้า ชอบที่จะคุยกับคนอื่นมากกว่า ไม่เคยสนใจใยดีเรากับลูก อันนี้คือบั่นทอนจิตใจเรามาตลอด แต่เราแค่ไม่เลิก เพราะว่าเออ คบกันมานาน ก็รับได้แหละที่เป็นแบบนี้
ปล.2 เขาไม่ปกป้องเราเลย ปกป้องไม่ได้สักอย่าง ทั้งทางคำพูดและการกระทำ มันทำให้เรารู้สึกว่าที่ตรงนี้อาจจะไม่ปลอดภัยสำหรับเราแล้ว คือใจเราอะ ไม่อยากอยู่ตรงนี้เรา มันเหนื่อย
ปล.3 ที่เขาว่าเราว่าคุยกับคนในเกม เขาก็คุยนะ คุยเยอะด้วยแต่เราทำเป็นไม่สนใจเอง ผญ. ที่เขาไปหาที่ห้องนั้นก็เพื่อนในเกมอะแหละจ๊ะ 555555
*สุดท้ายแล้วเขาขอโอกาสเราแก้ตัวในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดไป คือไม่สนใจเราเล่นแต่เกม ไม่สนใจลูก แต่เราอะ แก้วมันแตกไปละ เราทำใจไม่ได้แล้วที่จะกลับไปคบเป็นครั้งที่ 3 กับคนคนเดิม
**เราควรจะทำยังไงดี.. ควรเดินออกมาแต่สงสารลูก หรืออดทนอยู่ต่อทั้งๆที่ไม่รู้ว่าเขาจะปรับตัวได้มั้ย การเดินออกมาตอนนี้เรายังรักเขานะ ถ้าเดินออกมาตอนนี้ก็ยังคุยด้วยกันได้ยังไม่เกลียด แต่ถ้าให้โอกาสไปแล้วเขาทำเราเจ็บอีก อันนี้คือเราเกลียดแล้วจะคุยกันไม่ได้เลย แล้วจะคุยกันเรื่องลูกลำบาก
***สงสัยตรงไหนถามได้ค่ะ ด่าได้แต่อย่างแรง ขอเป็นความคิดเห็นมากกว่า ขอบคุณนะคะ 🙏🏻