เรากับแฟนอายุ 27 แล้วค่ะ เราทำงานแล้ว ส่วนแฟนเรียนอยู่ อีกไม่กี่เดือนก็จบ
รู้จักกันมา1-2 ปี ก่อนที่จะตัดสินใจคบกัน ตอนนี้ก็คบกันได้1ปีกว่าแล้ว
ช่วงแรกทุกอย่างโอเคดี ไม่มีปัญหาอะไร จนวันนึงเราโทรหาเค้าช่วงคบกันเดือนแรกๆ เค้าอยู่บ้าน แต่เค้าตัดสายเราทิ้ง2ครั้ง ผ่านไปประมาณ10นาที เค้าโทรกลับมา บอกว่าอยู่กับแม่ เค้ากลัวแม่จะว่าถ้าคุยโทรศัพท์กับเรา ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้สึกไม่โอเคมากๆ ก็เลยขอถอยห่างจากเค้า แต่เค้าบอกว่าจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก เราก็โอเค จะเดินหน้าต่อ
แต่เรื่องแม่ของเค้าก็ยังติดอยู่ในใจเรามาตลอด
จนมาถึงสัปดาห์ก่อนๆนี่เองที่เรามารู้ที่หลังว่าแม่เค้าหาผู้ผญิงมาให้ แม่เค้าเห็นดีด้วย ครอบครัวเค้ารู้จักกัน แม่เค้าบอกให้ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองดู (ทั้งๆที่เค้าเป็นแฟนเรา) เค้าบอกกับแม่ว่าเค้ามีเราอยู่แล้ว แต่เค้าก็ยังเลือกที่จะคุยกับคนนั้น เค้าบอกเราว่าแค่คุยแบบเพื่อน คุยแค่ครั้งเดียววันที่แม่บอกเท่านั้นเพราะอยากถนอมน้ำใจแม่ (แล้วเราล่ะ เราเสียใจนะเว้ย) และไม่บอก ผญ คนนั้นด้วยว่ามีแฟน
เราก็แบบ เห้ย! คือ มันไม่ใช่แล้วแหละ เราให้เขาไปเคลียร์เอง เขาก็ไปคุยกับ ผญ และแม่ของ ผญ ว่าเขามีแฟนแล้ว เขารักเรา
พอตกเย็น เค้าโทรมาร้องไห้กับเรา บอกว่าขอห่างกับเรา
บอกว่าเรื่องของเรามันยาก แม่เค้ายังไม่เปิดใจให้เรา บอกว่าเราไม่มั่นคง (เราเองทำงานในองค์กรเอกชนแห่งหนึ่ง ที่เราเองก็คิดว่ามั่นคงในระดับนึงเลยนะ แต่ครอบครัวเขาเป็นข้าราชการ) ฝ่าย ผญ. คนนั้นมีพร้อมสมบูรณ์ เหมาะสมกับเขามากกว่าเรา ถ้าอยู่กับเรา แม่เขากลัวลูกจะลำบาก
ตอนแรกเราไม่ยอมเลิก เราคิดว่านี่เรายังไม่ได้สู้อะไรเลย ต้องยอมแล้วหรอ เราพยายามรั้งเขาไว้นะ
พอเขาพูดเหตุผลต่างๆมา เราเลยยอม ถ
และบอกว่า ตอนนี้เราก็ยังไม่มีอะไรก็จริง แต่เราจะไม่ย่ำอยู่กับที่แน่นอน สัก 5ปี 10ปี ต่อจากนี้ เรามั่นใจว่าเรามีวามสุขมากกว่าเธอแน่นอน เพราะชีวิตเราเราสู้ด้วยตัวเอง เราภูมิใจ และเราจะทำชีวิตเราให้ได้ดีแน่ เพราะเรารักดี
แล้วเขาก็เหมือนนิ่งไปสักพัก แล้วก็มาบอกเราว่าที่ผ่านมา แม่คอยชี้ทางเขาเป็นส่วนใหญ่ เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจแม่ แต่เขารักเรานะ ไม่อยากเลิกเลย ที่ตัดสินใจลอกแบบนั้นเพราะยังไม่คิดให้ดี เค้าขอโอกาสเรา บอกเราว่าจะพยายามทำให้ดีและจะทำให้ได้
ผ่านมาประมาณ1สัปดาห์แล้วค่ะ กลับเป็นเราเองที่ไม่มั่นใจ คงเป็นเพราะที่เขาเคยขอเลิกเรามั้ง
เขาเองกลับเป็นคนที่หนักแน่นมากกว่า เขาบอกเราจะต้องสู้นะที่รัก พวกเราทำได้ เราต้องทำให้แม่เห็นว่าเราสามารถมีชีวิตที่ดีได้ แม่ต้องเข้าใจเราสักวันหนึ่ง
เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เมื่อไหร่แม่เธอจะยอมรับเรา เมื่อไหร่ที่ความเชื่อใจของเราจะกลับมาเต็มที่อีกครั้ง
เราไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นแบบไหน แต่เราก็ยังหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
หลายคนบอกให้เราถอย พอได้แล้ว
แต่เราไม่รู้ว่าเราเห็นอะไรในตัวเค้า ทำไมเราถึงยังอยู่ตรงนี้
คงเป็นเพราะรักแหละเนอะ ที่ทำให้เรายังจับมือกันอยู่
เราไม่รู้เราคิดถูกรึเปล่า แต่เราพร้อมจะยอมรับมันค่ะ
เพื่อนๆคิดว่ายังไงกันบ้างคะ ☺️
แม่แฟนไม่ยอมรับเรา ทั้งที่ยังไม่เคยเจอกัน เราควรทำยังไงดีคะ
รู้จักกันมา1-2 ปี ก่อนที่จะตัดสินใจคบกัน ตอนนี้ก็คบกันได้1ปีกว่าแล้ว
ช่วงแรกทุกอย่างโอเคดี ไม่มีปัญหาอะไร จนวันนึงเราโทรหาเค้าช่วงคบกันเดือนแรกๆ เค้าอยู่บ้าน แต่เค้าตัดสายเราทิ้ง2ครั้ง ผ่านไปประมาณ10นาที เค้าโทรกลับมา บอกว่าอยู่กับแม่ เค้ากลัวแม่จะว่าถ้าคุยโทรศัพท์กับเรา ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น รู้สึกไม่โอเคมากๆ ก็เลยขอถอยห่างจากเค้า แต่เค้าบอกว่าจะไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก เราก็โอเค จะเดินหน้าต่อ
แต่เรื่องแม่ของเค้าก็ยังติดอยู่ในใจเรามาตลอด
จนมาถึงสัปดาห์ก่อนๆนี่เองที่เรามารู้ที่หลังว่าแม่เค้าหาผู้ผญิงมาให้ แม่เค้าเห็นดีด้วย ครอบครัวเค้ารู้จักกัน แม่เค้าบอกให้ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองดู (ทั้งๆที่เค้าเป็นแฟนเรา) เค้าบอกกับแม่ว่าเค้ามีเราอยู่แล้ว แต่เค้าก็ยังเลือกที่จะคุยกับคนนั้น เค้าบอกเราว่าแค่คุยแบบเพื่อน คุยแค่ครั้งเดียววันที่แม่บอกเท่านั้นเพราะอยากถนอมน้ำใจแม่ (แล้วเราล่ะ เราเสียใจนะเว้ย) และไม่บอก ผญ คนนั้นด้วยว่ามีแฟน
เราก็แบบ เห้ย! คือ มันไม่ใช่แล้วแหละ เราให้เขาไปเคลียร์เอง เขาก็ไปคุยกับ ผญ และแม่ของ ผญ ว่าเขามีแฟนแล้ว เขารักเรา
พอตกเย็น เค้าโทรมาร้องไห้กับเรา บอกว่าขอห่างกับเรา
บอกว่าเรื่องของเรามันยาก แม่เค้ายังไม่เปิดใจให้เรา บอกว่าเราไม่มั่นคง (เราเองทำงานในองค์กรเอกชนแห่งหนึ่ง ที่เราเองก็คิดว่ามั่นคงในระดับนึงเลยนะ แต่ครอบครัวเขาเป็นข้าราชการ) ฝ่าย ผญ. คนนั้นมีพร้อมสมบูรณ์ เหมาะสมกับเขามากกว่าเรา ถ้าอยู่กับเรา แม่เขากลัวลูกจะลำบาก
ตอนแรกเราไม่ยอมเลิก เราคิดว่านี่เรายังไม่ได้สู้อะไรเลย ต้องยอมแล้วหรอ เราพยายามรั้งเขาไว้นะ
พอเขาพูดเหตุผลต่างๆมา เราเลยยอม ถ
และบอกว่า ตอนนี้เราก็ยังไม่มีอะไรก็จริง แต่เราจะไม่ย่ำอยู่กับที่แน่นอน สัก 5ปี 10ปี ต่อจากนี้ เรามั่นใจว่าเรามีวามสุขมากกว่าเธอแน่นอน เพราะชีวิตเราเราสู้ด้วยตัวเอง เราภูมิใจ และเราจะทำชีวิตเราให้ได้ดีแน่ เพราะเรารักดี
แล้วเขาก็เหมือนนิ่งไปสักพัก แล้วก็มาบอกเราว่าที่ผ่านมา แม่คอยชี้ทางเขาเป็นส่วนใหญ่ เขาไม่อยากทำร้ายจิตใจแม่ แต่เขารักเรานะ ไม่อยากเลิกเลย ที่ตัดสินใจลอกแบบนั้นเพราะยังไม่คิดให้ดี เค้าขอโอกาสเรา บอกเราว่าจะพยายามทำให้ดีและจะทำให้ได้
ผ่านมาประมาณ1สัปดาห์แล้วค่ะ กลับเป็นเราเองที่ไม่มั่นใจ คงเป็นเพราะที่เขาเคยขอเลิกเรามั้ง
เขาเองกลับเป็นคนที่หนักแน่นมากกว่า เขาบอกเราจะต้องสู้นะที่รัก พวกเราทำได้ เราต้องทำให้แม่เห็นว่าเราสามารถมีชีวิตที่ดีได้ แม่ต้องเข้าใจเราสักวันหนึ่ง
เราไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ เมื่อไหร่แม่เธอจะยอมรับเรา เมื่อไหร่ที่ความเชื่อใจของเราจะกลับมาเต็มที่อีกครั้ง
เราไม่รู้ว่าปลายทางจะเป็นแบบไหน แต่เราก็ยังหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้น
หลายคนบอกให้เราถอย พอได้แล้ว
แต่เราไม่รู้ว่าเราเห็นอะไรในตัวเค้า ทำไมเราถึงยังอยู่ตรงนี้
คงเป็นเพราะรักแหละเนอะ ที่ทำให้เรายังจับมือกันอยู่
เราไม่รู้เราคิดถูกรึเปล่า แต่เราพร้อมจะยอมรับมันค่ะ
เพื่อนๆคิดว่ายังไงกันบ้างคะ ☺️