ทำไมประเทศไทยถึงจัดการปัญหาสาธารณะส่วนใหญ่ไม่ได้

วันก่อนค่ะ ประมาณอาทิตย์ที่แล้ว
เห็นคนเร่ร่อนอยู่ที่ป้ายรถประจำทาง 1 คน บนสะพานลอยอีก 1 คน นอนมอมแมมอยู่พร้อมกับสัมภาระ เลยโทรแจ้ง 1300 ศูนย์ช่วยเหลือสังคม
พนง.รับสาย ถามข้อมูลเยอะมากแล้วบอกจะดำเนินการต่อไปขอบคุณที่แจ้งเข้ามา พูดดีมาก
หลังจากนั้นไปดูที่เดิมเขาไม่อยู่แล้ว เราก็สบายใจ แต่แต่..วันนี้ เขากลับมาอีกแล้ว ทั้งสองคนเลย หลังจากไม่เห็นมาสามสี่วัน
เราน้ำตาไหลเลย มีปมตอนเด็กเคยเฉยๆกับคนพวกนี้แล้วรู้ข่าวอีกทีเขาถูกรถชนเสียชีวิต

เลยทำให้นึกย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อนตอนกำลังเจอปัญหาชีวิต เคยโทรไปที่กรมสุขภาพจิตแต่ไม่มีใครรับสาย
เอ๊ะ..ยังไง
ทำให้เกิดคำถามต่อว่าทำไมเรื่องแบบนี้ถึงเกิดขึ้นและมีให้ได้ยินตลอดในสังคมไทย
ไหนจะระบบขนส่งสาธารณะที่ล้าหลัง ไม่แคร์คน โดยเฉพาะคนพิการ ทางเท้าคนตาบอดพาไปชนเสาชนต้นไม้ และอื่นๆ
ไม่ว่าจะกี่ปีที่บอกว่าไทยเป็นประเทศกำลังพัฒนา ก็เห็นพัฒนาเเค่การลงทุนของบริษัทใหญ่ๆ
ทำไมปัญหาสาธารณะอื่นๆถึงจัดการไม่ได้สักที อยากมีส่วนช่วยจังเลยค่ะ