ใจที่เปลี่ยน...

***เพราะเรารักกลอน*** เพราะ..หัวใจให้เธอจึงเพ้อบ่น เพราะ..ต้องมนตร์อักษรจึงอ่อนไหว เพราะ..ลำนำคำซึ้งติดตรึงใจ เพราะ..สายใยทอถักประจักษ์นาน เรา..รัก..กันในบทพจน์อักษร เรา..รัก..กลอนอ้อนรับคอยขับขาน เ

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด