พึ่งมารู้ตัวว่าเรารักเธอมากแค่ไหน ในวันที่เธอไม่ได้อยู่กับเราแล้ว

ผมกับแฟนคบกันมาประมาณ2ปีแล้วครับ ตลอดเวลาที่เราคบกันเราอยู่คนละจังหวัด ต่างคนต่างทำงาน ด้วยระยะทางและหน้าที่การงานทำให้เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกันมากเท่าไร 
ผมไม่รู้ว่าจริงๆแล้วเหตุผลมันคืออะไร เธอใส่ใจผมมาก พยายามหาเวลามาหาเข้าหาผม ชดเชยเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่เป็นผมเองที่เหมือนกีดกันสิ่งที่เขามอบให้และเฉยชาไป จนผมมีความรู้สึกชั่วหนึ่งว่า ถึงไม่มีเธอผมก็อยู่คนเดียวได้(ผมไม่ได้มีมือที่3เข้ามานะที่คิดแบบนี้) ผมเลยตัดสินใจบอกเขาไปว่าเรากลับมาเป็นเพื่อนกันก่อนดีไหม ซึ่งเธอไม่ต้องการเธอบอกว่ามีปัญหาอะไรก็ตามอย่าปล่อยให้อีกคนอยู่คนเดียว ต้องช่วยกันคิดแก้ปัญหานะ แต่เป็นผมที่ดึงดันว่าจะไปให้ได้ หลังจากผมหายไป แรกๆมันไม่เป็นอะไรครับ แต่พอ1เดือน 2เดือน ผ่านไปผมคิดถึงเธอมากและในช่วงเดือนที่3ผมก้ได้กลับไปคุยกับเธอ
มันดีมากเลยครับ เราไปเที่ยวด้วยกัน หาอะไรกินด้วยกัน มันทำให้ผมรู้เลยว่าเธอเป็นคนสำคัญกับผมมานานแล้วเธออยู่ข้างผมมานานแล้วจนวันหนึ่งผมถามเธอว่าเรามาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม คำตอบที่ผมได้คือน้ำตาครับ น้ำตาของเธอที่ไหลออกมากแล้วบอกผมว่า ทำไมพึ่งกลับมาตอนนี้เธอรอผมมาตลอด3เดือน เธออ่อนแอมากตอนที่ผมไม่ได้อยู่ข้างเธอ ใช่ครับเธอมีคนอื่นแล้ว เขาคนนั้นเข้ามาในตอนที่เธออ่อนแอ เขาดีกับเธอ เขาให้ในสิ่งที่เธอไม่เคยได้จากผม ความอบอุ่น ความใส่ใจ ความสบาย เธอไม่สามารถกลับมาหาผมได้แล้ว ผมยอมรับความจริงว่าผมแพ้ แต่คนที่ผมแพ้คือตัวผมเอง ทุกวันนี้ผมไม่สามารถเดินต่อไปไหนได้ ก่อนนอนผมต้องทรมาณกับความคิดถึง ตื่นนอนผมต้องทรมาณกับความจริงที่ไม่มีเธออยู่ 
มันเป็นเรื่องที่ผมเสียใจมาตลอด
สุดท้ายผมอยากให้คนที่ได้อ่านเรื่องของผม
ไม่ว่าตอนนี้คุรกับคู่ของคุณจะมีปัญหาอะไรกัน อย่าปล่อยให้อีกคนต้องอยู่คนเดียว อย่าปล่อยให้มีใครเข้ามาในระหว่างที่คุณสับสน อย่ามองข้ามความรู้สึกของคนที่เป็นห่วงคุณ อย่าเป็นแบบผม อย่าคิดว่าคุณเก่งหากว่าคุณยังมีน้ำตาอยู่
ผมรักคุณเสมอนะ โยษิตา
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่