คือปกติเราจะเป็นคนชอบคุยกับเพื่อนในดิสมากๆอยู่กันแบบว่าทุกวันเลย จนมีวันนึงที่เปลี่ยนไปเรามีแฟนพอคนในดิสรู้(เพื่อนสนิท)ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเราโดนผลักออกคือแบบเวลาเข้าห้องไปคุยในดิสก็จะเจอแต่คำถามว่าไม่ไปคุยกับแฟนหรอเราเลยเสียใจมากคือเราอยากคุยกับพวกแกมากๆนะทำไมพูดแบบนี้จนมันเยอะเราก็ระเบิดคือด่าหนักมากจนมารู้ตัวอีกทีคือมันเป็นอะไรที่ปัญญาอ่อนมากอ่ะเราเลยขอไม่คุยดิสสัก2-3วันแต่แค่วันแรกเราก็ดิ่งสุดๆเลยทุกๆ4ทุ่มคือเวลาที่เราจะได้คุยไปถึงเช้าแต่เรากลับไม่ได้คุยเราเจ็บมาก เราบอกแฟนเราว่าเราดิ่งเฉยๆทั้งที่แฟนเรา

โครตดีแต่เรากลับไม่มีความสุขเลย
เราอึดอัดมากเวลาที่ต้องเปลี่ยนเวลาหรืออื่นๆตอนแรกเราต้องแบ่งเวลาตอนเข้าดิสแต่พอเรามีแฟนเราก็ต้องแบ่งเวลาให้เขาด้วย คือแบบมันเจ็บมากมันไม่ได่เจ็บเพราะเขาแต่เจ็บเพราะตัวเราเองเราไม่เข้าใจว่าเราต้องการอะไรเราเลยเลือกไม่ได้แต่ถ้าว่าเรามีความสุขกับใครเราตอบได้แน่นอนว่าเพื่อน เรารักมัน
รักจนไม่รู้จะรักยังไงแต่กับแฟนเราก็รัก รักมากแต่เราต้องการเพื่อนมากกว่า หรือเราควรจะบอกแฟนไปว่าขอเวลาคุยกับเพื่อนมากกว่าได้ไหมหรือควรเลิกแล้วกลับไปหาเพื่อนดี
มีแฟนแล้วไม่มีความสุข//แต่เขาดีกับเรามาก
เราอึดอัดมากเวลาที่ต้องเปลี่ยนเวลาหรืออื่นๆตอนแรกเราต้องแบ่งเวลาตอนเข้าดิสแต่พอเรามีแฟนเราก็ต้องแบ่งเวลาให้เขาด้วย คือแบบมันเจ็บมากมันไม่ได่เจ็บเพราะเขาแต่เจ็บเพราะตัวเราเองเราไม่เข้าใจว่าเราต้องการอะไรเราเลยเลือกไม่ได้แต่ถ้าว่าเรามีความสุขกับใครเราตอบได้แน่นอนว่าเพื่อน เรารักมัน
รักจนไม่รู้จะรักยังไงแต่กับแฟนเราก็รัก รักมากแต่เราต้องการเพื่อนมากกว่า หรือเราควรจะบอกแฟนไปว่าขอเวลาคุยกับเพื่อนมากกว่าได้ไหมหรือควรเลิกแล้วกลับไปหาเพื่อนดี