เล่าก่อนว่าบ้านผมเป็นร้านค้าชำ อยู่ต่างจังหวัด อ.เมือง ใกล้สนามบิน ขายของทั่วไป มาตั้งแต่ผม อายุประมาณ 5 -6 ขวบ ตอนนี้จะ 31 ละ
แม่จะให้เงินไปโรงเรียนน้อยมาก โดยจะบอกว่า กลับบ้าน ค่อยมากินขนมที่บ้าน ไม่ต้องซื้อที่ โรงเรียน
แล้วอยากได้เงินไปเล่นเกม ต้องทำงาน ต้องขายของช่วย วันไหนขายดีก็ได้ส่วนแบ่งไปเล่นเกม เยอะ ขายไม่ดีก็ได้น้อย
หัดคำนวณ ต้นทุนด้วย เอาไปใช้ได้ แต่ร้านต้องอยู่รอด
*-
แล้วยุคก่อน ค่าแรงขั้นต่ำน้อย จำได้คร่าวๆพวกก่อสร้าง มากินเหล้าขาว ชอบมาบ่นว่าคาแรงไม่พอใช้ โดนเจ้านายด่าบ้าง ต่างๆนานาๆ
หรือแม้แต่ตำรวจทหาร พวกครู ยังมาติดหนี้ร้านค้าเราเป็นประจำๆ พวกข้าราชการตัวดี หนีหนี้ไปหลายคนละ ชอบเอายศมาอวด สุดท้ายก็เงินไม่พอใช้ หนีไปอยู่ที่อื่นตามระเบียบ (ไม่ใช่ทุกคนนะครับ แต่ถือว่าเป็นส่วนใหญ่ที่เจอ)
เลยฝังใจตั้งแต่เด็กว่าจะไม่สมัครงาน จะขายของนี่แหละความคิดตอนเด็กๆ พอมุ่งมั่นอย่างนี้มาแต่เด็กเลยชัดเจนในแนวทาง มองหาลู่ทางตลอด
ตอนเรียน ก็จะสนใจแต่วิชาที่เป็นประโยชน์ อย่างคณิต อังกฤษ ภาษาไทย แล้วมาเรียน ก. ศ. น ตอน 15 แล้วก็กลับไป เรียน ปวส การตลาด
แต่ก็
เรียนไม่จบเทอมสุดท้าย เพราะครู ชอบฝังหัวว่า จบมาต้องไป สมัครงานๆๆ ทำอย่างนั้นอย่างนี้นายจ้างไม่ชอบ เลยมีปะทะคารมไปเยอะพอสมควร
คือมุ่งทางค้าขาย ทำธุรกิจเน้นๆเลย ก็เคยลงทุนมาบ้างช่วง 20ต้นๆ ก็ล้มมาเยอะ แต่ไม่ได้กู้เงินใคร ใช้เงินสดเปิดตลอด
-
ตอนนี้วางแพลนจะทำแบรนด์ อะไรสักอย่างเริ่มจากเล็กไปใหญ่ ชีวิตมีความสุขดีครับ แทบจะไม่ค่อยทุกข์เลย หลังช่วงอายุ 25 ปีมา
เพราะเลิกสนใจคำพูดคนอื่นได้ มั่นใจตัวเองแบบสุดๆ
ย้ำบ้านผมไม่รวยนะครับ ธุรกิจหลักหมื่นต่อเดือน แต่ไม่เป็นหนี้ รถก็ซื้อเงินสด แถวบ้านก็เจริญขึ้นเรื่อยๆ ลูกค้าเยอะขึ้นเรื่อยๆ
...
ผมรู้ ว่าผมเป็นคนส่วนน้อยของสังคม เลยอยากหาเพื่อน ว่าใน พันทิพ เนี่ยมีคน ประมาณผมบ้างมั้ย แบบชัดเจนแต่เด็กเลย ว่าจะทำธุรกิจ
ไม่อยากเป็นลูกจ้าง อาจจะทำได้ ทำไม่ได้ อีกเรื่องนึง
มีใคร คิด จะไม่เป็นลูกจ้างใครเลย บ้างมั้ยในชีวิต อยากแลกเปลี่ยนความคิดเห็นครับ
แม่จะให้เงินไปโรงเรียนน้อยมาก โดยจะบอกว่า กลับบ้าน ค่อยมากินขนมที่บ้าน ไม่ต้องซื้อที่ โรงเรียน
แล้วอยากได้เงินไปเล่นเกม ต้องทำงาน ต้องขายของช่วย วันไหนขายดีก็ได้ส่วนแบ่งไปเล่นเกม เยอะ ขายไม่ดีก็ได้น้อย
หัดคำนวณ ต้นทุนด้วย เอาไปใช้ได้ แต่ร้านต้องอยู่รอด
*-
แล้วยุคก่อน ค่าแรงขั้นต่ำน้อย จำได้คร่าวๆพวกก่อสร้าง มากินเหล้าขาว ชอบมาบ่นว่าคาแรงไม่พอใช้ โดนเจ้านายด่าบ้าง ต่างๆนานาๆ
หรือแม้แต่ตำรวจทหาร พวกครู ยังมาติดหนี้ร้านค้าเราเป็นประจำๆ พวกข้าราชการตัวดี หนีหนี้ไปหลายคนละ ชอบเอายศมาอวด สุดท้ายก็เงินไม่พอใช้ หนีไปอยู่ที่อื่นตามระเบียบ (ไม่ใช่ทุกคนนะครับ แต่ถือว่าเป็นส่วนใหญ่ที่เจอ)
เลยฝังใจตั้งแต่เด็กว่าจะไม่สมัครงาน จะขายของนี่แหละความคิดตอนเด็กๆ พอมุ่งมั่นอย่างนี้มาแต่เด็กเลยชัดเจนในแนวทาง มองหาลู่ทางตลอด
ตอนเรียน ก็จะสนใจแต่วิชาที่เป็นประโยชน์ อย่างคณิต อังกฤษ ภาษาไทย แล้วมาเรียน ก. ศ. น ตอน 15 แล้วก็กลับไป เรียน ปวส การตลาด
แต่ก็
เรียนไม่จบเทอมสุดท้าย เพราะครู ชอบฝังหัวว่า จบมาต้องไป สมัครงานๆๆ ทำอย่างนั้นอย่างนี้นายจ้างไม่ชอบ เลยมีปะทะคารมไปเยอะพอสมควร
คือมุ่งทางค้าขาย ทำธุรกิจเน้นๆเลย ก็เคยลงทุนมาบ้างช่วง 20ต้นๆ ก็ล้มมาเยอะ แต่ไม่ได้กู้เงินใคร ใช้เงินสดเปิดตลอด
-
ตอนนี้วางแพลนจะทำแบรนด์ อะไรสักอย่างเริ่มจากเล็กไปใหญ่ ชีวิตมีความสุขดีครับ แทบจะไม่ค่อยทุกข์เลย หลังช่วงอายุ 25 ปีมา
เพราะเลิกสนใจคำพูดคนอื่นได้ มั่นใจตัวเองแบบสุดๆ
ย้ำบ้านผมไม่รวยนะครับ ธุรกิจหลักหมื่นต่อเดือน แต่ไม่เป็นหนี้ รถก็ซื้อเงินสด แถวบ้านก็เจริญขึ้นเรื่อยๆ ลูกค้าเยอะขึ้นเรื่อยๆ
...
ผมรู้ ว่าผมเป็นคนส่วนน้อยของสังคม เลยอยากหาเพื่อน ว่าใน พันทิพ เนี่ยมีคน ประมาณผมบ้างมั้ย แบบชัดเจนแต่เด็กเลย ว่าจะทำธุรกิจ
ไม่อยากเป็นลูกจ้าง อาจจะทำได้ ทำไม่ได้ อีกเรื่องนึง