กระทู้นี้มีความเห็นส่วนตัวของผมที่เกี่ยวข้องกับการตั้งคำถามต่อพิธีกรรม และบางแง่มุมของศาสนาพุทธอยู่พอควรนะครับ ถ้าไม่เหมาะสมกระทู้อาจจะปลิว หรือถ้าทำให้ใครรู้สึกไม่ดีต้องขอโทษด้วยนะคร้าบบ ยังไงผมก็ยังเบสออนความคิดที่ว่าแต่ละคนเชื่อไม่เหมือนกัน
เนื่องจากโตมาในครอบครัวพุทธ แต่ไม่ค่อยได้เข้าวัดกราบไหว้พระกันมากมายอยู่แล้ว (แต่ก็กราบไหว้พระสงฆ์กับพระพุทธรูปตามปกตินะครับ)
ความสงสัยในศาสนามันเยอะขึ้นเมื่อโตขึ้นเรื่อยๆครับ ที่ค่อยๆรู้ว่าพิธีกรรมต่างๆ รวมถึงวินัยสงฆ์บางส่วนก็รับรวมกับพราหมณ์มา หรืออาจมีการบัญญัติตามมาทีหลังบ้าง ยิ่งสมัยที่พระพุทธเจ้าเผยแผ่ศาสนาเองก็ไม่น่าจะได้เผยแผ่ด้วยพระพุทธรูปสวยๆ หรือพระเครื่องปลุกเสก ยังไงคงต้องใช้ 'พระธรรม' นำอยู่แล้ว ทำให้ผมชอบพระพุทธศาสนาที่พระธรรมล้วนๆเลย รู้สึกเป็นคำสอนที่มันเข้าได้กับทุกยุคสมัยทุกที่ทุกเวลา และมองว่าส่วนของการการไหว้บูชาพระพุทธรูป พิธีกรรมต่างๆเป็นส่วนเกินๆจากศาสนามากๆครับ **ถึงตรงนี้ต้องขอโทษก่อนเลยครับบบ 🙏
ยิ่งตอนผมบวชยิ่งตอกย้ำความรู้สึกแย่มากๆครับ เพราะระหว่างผมบวชก็มีการพาญาติๆผมไปดูโบสถ์สุดอลังการที่กำลังแพลนจะสร้างเพื่อให้ญาติๆผมบริจาค ตอนนั้นเลยเฟลมากๆ (ผมอุตส่าไปบวชวัดป่า นึกว่าจะไม่มีอะไรพวกนี้) และพอมองกว้างๆยิ่งรู้สึกเหมือนวัดทุกที่เองก็ยังต้องมีการทำการตลาดเพื่อเรียกให้คนเข้ามาเยอะๆเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวมากกว่าจะเป็นสถานที่สงบ เหมาะกับการฝึกจิตฝึกตนให้สงบ และสอนสั่งพุทธศาสนิกชนให้ใช้ชีวิตแบบทางสายกลาง รักโลภโกรธหลงตามปกติ แต่ก็สอนให้รับรู้ และดับมันไปได้
ซึ่งเรื่องทางโคตรวัตถุเนี่ย มันดูจะขัดกับหลักการเดิมของผู้ที่บวชเป็นพระสงฆ์มั้ยอะครับ เดิมที่ผู้ที่บวชเป็นพระสงฆ์เนื่องจากซึ้งในพระธรรมจนต้องการสงบจิตใจสู้การหลุดพ้น จนสามารถนำสิ่งเหล่านี้มาสอนฆราวาสได้มิใช่หรือ ทำไมทุกวันนี้ถึงแปลงสภาพมาจนเป็นทางวัตถุขนาดนี้ได้
ผมไม่ได้เชื่อเรื่องบุญและบาป แต่เชื่อเรื่องการทำดี และจิตอาสาให้เพื่อนร่วมโลกครับ
อันนี้คือความสงสัยในตัวครับ สรุปจากที่เล่ามาคือทำให้ผมศรัทธาแค่ในพระธรรมล้วนๆแล้วเนี่ย (จะบอกว่าพระพุทธเจ้าด้วย แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ณที่นี่แล้ว)
ผมยังนับเป็นชาวพุทธอยู่มั้ยครับ??? 😨
ไม่ได้เคารพศรัทธาในพระสงฆ์ พระพุทธรูป และพิธีกรรมต่างๆ แต่ชอบในพระธรรม ผมยังถือว่าเป็นชาวพุทธมั้ยครับ
เนื่องจากโตมาในครอบครัวพุทธ แต่ไม่ค่อยได้เข้าวัดกราบไหว้พระกันมากมายอยู่แล้ว (แต่ก็กราบไหว้พระสงฆ์กับพระพุทธรูปตามปกตินะครับ)
ความสงสัยในศาสนามันเยอะขึ้นเมื่อโตขึ้นเรื่อยๆครับ ที่ค่อยๆรู้ว่าพิธีกรรมต่างๆ รวมถึงวินัยสงฆ์บางส่วนก็รับรวมกับพราหมณ์มา หรืออาจมีการบัญญัติตามมาทีหลังบ้าง ยิ่งสมัยที่พระพุทธเจ้าเผยแผ่ศาสนาเองก็ไม่น่าจะได้เผยแผ่ด้วยพระพุทธรูปสวยๆ หรือพระเครื่องปลุกเสก ยังไงคงต้องใช้ 'พระธรรม' นำอยู่แล้ว ทำให้ผมชอบพระพุทธศาสนาที่พระธรรมล้วนๆเลย รู้สึกเป็นคำสอนที่มันเข้าได้กับทุกยุคสมัยทุกที่ทุกเวลา และมองว่าส่วนของการการไหว้บูชาพระพุทธรูป พิธีกรรมต่างๆเป็นส่วนเกินๆจากศาสนามากๆครับ **ถึงตรงนี้ต้องขอโทษก่อนเลยครับบบ 🙏
ยิ่งตอนผมบวชยิ่งตอกย้ำความรู้สึกแย่มากๆครับ เพราะระหว่างผมบวชก็มีการพาญาติๆผมไปดูโบสถ์สุดอลังการที่กำลังแพลนจะสร้างเพื่อให้ญาติๆผมบริจาค ตอนนั้นเลยเฟลมากๆ (ผมอุตส่าไปบวชวัดป่า นึกว่าจะไม่มีอะไรพวกนี้) และพอมองกว้างๆยิ่งรู้สึกเหมือนวัดทุกที่เองก็ยังต้องมีการทำการตลาดเพื่อเรียกให้คนเข้ามาเยอะๆเหมือนสถานที่ท่องเที่ยวมากกว่าจะเป็นสถานที่สงบ เหมาะกับการฝึกจิตฝึกตนให้สงบ และสอนสั่งพุทธศาสนิกชนให้ใช้ชีวิตแบบทางสายกลาง รักโลภโกรธหลงตามปกติ แต่ก็สอนให้รับรู้ และดับมันไปได้
ซึ่งเรื่องทางโคตรวัตถุเนี่ย มันดูจะขัดกับหลักการเดิมของผู้ที่บวชเป็นพระสงฆ์มั้ยอะครับ เดิมที่ผู้ที่บวชเป็นพระสงฆ์เนื่องจากซึ้งในพระธรรมจนต้องการสงบจิตใจสู้การหลุดพ้น จนสามารถนำสิ่งเหล่านี้มาสอนฆราวาสได้มิใช่หรือ ทำไมทุกวันนี้ถึงแปลงสภาพมาจนเป็นทางวัตถุขนาดนี้ได้
ผมไม่ได้เชื่อเรื่องบุญและบาป แต่เชื่อเรื่องการทำดี และจิตอาสาให้เพื่อนร่วมโลกครับ
อันนี้คือความสงสัยในตัวครับ สรุปจากที่เล่ามาคือทำให้ผมศรัทธาแค่ในพระธรรมล้วนๆแล้วเนี่ย (จะบอกว่าพระพุทธเจ้าด้วย แต่ท่านก็ไม่ได้อยู่ณที่นี่แล้ว)
ผมยังนับเป็นชาวพุทธอยู่มั้ยครับ??? 😨