สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ป.ฉันจะพูดเหตุการณ์ต่างของชีวิตฉันหลังจากนี้ อยากระบาย และฉันจะก้าวต่อไปยังงัย.....ก่อนอื่นขอย้อนกลับไปที่ตัวเองจำความได้น่ะค่ะ บ้านเรามีกัน5คนมีพ่อมีแม่ มีฉัน และพี่สาวอีก2คน ที่ฉันจำความได้คือ พ่อกับแม่มีอาชีพทำงานกับบริษัทแห่งหนึ่ง ในภาคใต้ และ แม่มีอาชีพ เป็นแม่ครัวทำอาหารให้พนังงานคนขับรถทาน และสวนพ่อ มีหน้าที่ค่อย คุ้มดูงานลูกน้อง 40-50คน ในการทำงาน และ ร่วมถึงส่งข้าวเที่ยงให้ลูกน้องตามไซยงาน พ่อกับแม่มีรายได้เยอะมากในสมัยนั้น ที่ฉันจำความได้ฉันอยู่ป4..ทุกครั่งที่เงินเดือนพ่อกับแม่ออกมาลูกทุกคนจะได้กินของอร่อยซื้อของเล่น อ่อ อ่อลืมบอก บ้านที่เราอยู่บริษัท ทำเป้นโรงรถขนานใหญ่ ให้อยู่ มี1ห้อง และที่เหลือ เป้นที่จอดรถ10ล้อได้ถึง10-20คัน ทุกครั่งก็จะเป้นแบบนี้นี้ทุกเดือน เราจะมีความสุข ในตอนนั้น และที่ฉันจำำได้ พี่สาวคนโต พ่อส่งไปเรียนที่นคร....และพี่สาวคนกลางก็ยังอยู่ กับฉัน พวกเราห่างกันคนละ3ปี่ ฉันกับพี่คนกลางจะทะเลาะกันบ่อยมากค่ะ เราก็ใช้ชีวิตมาเรื่อยเรือย จนเข้าม.1
ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป พ่อเราจากคนที่เคยทำงานดี เริ่มที่จะกินเหล้าเยอะ ช่วงที่ ฟ้องสบู่แตก บริษัทรับเหมา เริ่มปลดลูกน้องออก จนมาถึงพ่อกับแม่ ก็ออกจากงาน พ่อจากคนที่มีคน รู้จัก นับหน้าถือตา กลายเป้นคนละคน เอาแต่กินเหล้า ทุกวัน จนหนักมาก ล้มรถ งานการทำไม่ได้ สวนแม่ก็ ไปเป่นเป้นแม่บ้าน ที่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งพวกเข้าใจดีกับแม่มาก
พ่อฉันทิ้งทุกอย่าง เราย้ายออกจากที่นั้น หลังจากที่พ่อ โดนจากออก แม่ก็มาเช่าบ้านราคา1500 อยู่ กันแค่3คน เพราะ พี่สาวคนกลางของฉัน ก็ได้แต่งงาน แล้วไปใช่ชีวิตกับสามี พี่สาวฉันแต่งงานไปตอนฉันม.4 ชีวิตหลังจากนี้ ที่ฉันเจอ มันหนักหนามาตลอด พี่สาว คนโต ที่อยู่ห่างบ้านที่ค่อยจะกลับไป เรียนจนถึงกทมก็ได้แค่ ปวส....ก็เอาแต่ทำงานไม่ค่อยจะกลับมา สวนพี่คนกลางแต่งงานไป นานนานครั่งถึงจะมาหาพ่อ สวนแม่ต้องตื่นเช้าทุกวันเพือนไปทำงานตั้งแต่ตี่5 สวนพ่อ เอาแต่เมาไม่รับรู้ใดใด ทุกอย่างได้เงินค่าซ่อมรถที่ทำเอาหน้าบ้านก็เอาไปกินเหล้าจนหมด
บ้างครั่งไปล้มรถ มา จนเจ็บตัว หัวแตก เป็นเป็นว่าเล่น สวนฉัน ใชัชีวิตเหมือตัวเองโดดเดี่ยว มากในตอนนั้น สงสารแม่ แต่ ฉันก็ยังทนทุกอย่าง...มาตลอด ครอบครัวพ่อกับแม่ก็ไม่มีใครมาดูดำดูดีเท่าไร นานที่ถึงจะมา สวนพ่อก็มีย่า และมีน้องสาวแก1คน สวนญาติที่เหลือ ที่เราใช้นามสกุลไม่รู้จักสักคนเดี่ยว (แม้กระทั่งสมบัติพ่อ ย่าไม่เคยแบ่งให้สักนิดเดี่ยว)
และของพ่อของพ่อก็ไม่มีให้เห็น...และใช้ชีวิตมาจนถึง ม.6 พ่อรถล้ม อาการหนัก ถูกผ่าตัด เอาเลือดคลั่งในสมอง และมีแค่ฉัน เท่านั้น ที่ต้องดูแลพ่อ พี่สาวฉันแต่ละคนมากันแค่วัน1-2วันแล้ว ที่เหลือคือฉัน และฉันไม่ได้ไปเรียนเกือบ20วันที่ต้องดูแลพ่อ อ้อนวอนขอพ่ออย่ากิน แต่พ่อก็กินเหล่าอีก จนถึงจบม.6ฉันขอแม่ ว่าฉันจะไปอยู่กทม จะตามพี่สาวคนโตไป และฉันก็ได้มีแฟนที่แก่กว่า3ปีที่ไปเรียนก่อนหน้า เลยตัดสินใจเรียนต่อที่มหาลัย....ที่ทำงานได้และหลังจากนั่นไปอยู่กทม2-3ปี พี่สาวคนโตก็ซื้อบ้านให้แม่อยู่ในที่แห่งหนึ่ง ก็คิดในใจเออ พ่อแม่คงได้อยู่สบาย....ละ เราก็ทำงานเรียนไปด้วย นานที่จะกลับบ้านไป...แต่กลับทุกครั่งที่เห่นคือพ่อ เมาทุกวัน พอไม่นาน ที่บ้านเกิดปัญหา อีก แม่ได้ทำแชร์ล้ม และจำเป้นต้องย้ายบ้าน เพราะโดนลูกแชรหนี้ไปหลายเจ้า จน ต้องขายบ้านที่ พี่สาวซื้อให้ ได้เงินมาก็คงไม่เยอะ แม่กับพ่อก็ย้ายไปอยู่บ้านของแม่ที่ปูเคยใช้ให้ซื้อไว้ เนื้อที่ประมาณ 1-2ไร่ ซื้อต่อมาจาก ย่าเลี้ยง(จนถึงปันจุบันที่ดินยังไม่โดนแบ่งแยก ย่าเลี้ยง80กว่าละ)ฉันใช้ชีวิตที่กทม ก็ต้องเจออะไรหลายอย่าง ไหนจะงาน ไหนจะเรียน ไหนจะพ่อแม่ที่คิด...และหลังจากที่ฉันเรียน สักพัก ปี3 ฉันได้เลิกกับผู้ชายคนที่เคยคบมาแตสมัยเรียน แต่แม่ยายพ่อเข้ายังช่วยพยายามส่งฉันจนจบ ปริญญาตรี....และใน3คน ฉันคนเรียนอ่อนสุดในบ้าน ฉันเรียนจนถึงปตรี ก็มีความภูมิใจลึกลึก
ชีวินหลังจากนี้ครอบครัวตัว บ.
ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป พ่อเราจากคนที่เคยทำงานดี เริ่มที่จะกินเหล้าเยอะ ช่วงที่ ฟ้องสบู่แตก บริษัทรับเหมา เริ่มปลดลูกน้องออก จนมาถึงพ่อกับแม่ ก็ออกจากงาน พ่อจากคนที่มีคน รู้จัก นับหน้าถือตา กลายเป้นคนละคน เอาแต่กินเหล้า ทุกวัน จนหนักมาก ล้มรถ งานการทำไม่ได้ สวนแม่ก็ ไปเป่นเป้นแม่บ้าน ที่บ้านแห่งหนึ่งซึ่งพวกเข้าใจดีกับแม่มาก
พ่อฉันทิ้งทุกอย่าง เราย้ายออกจากที่นั้น หลังจากที่พ่อ โดนจากออก แม่ก็มาเช่าบ้านราคา1500 อยู่ กันแค่3คน เพราะ พี่สาวคนกลางของฉัน ก็ได้แต่งงาน แล้วไปใช่ชีวิตกับสามี พี่สาวฉันแต่งงานไปตอนฉันม.4 ชีวิตหลังจากนี้ ที่ฉันเจอ มันหนักหนามาตลอด พี่สาว คนโต ที่อยู่ห่างบ้านที่ค่อยจะกลับไป เรียนจนถึงกทมก็ได้แค่ ปวส....ก็เอาแต่ทำงานไม่ค่อยจะกลับมา สวนพี่คนกลางแต่งงานไป นานนานครั่งถึงจะมาหาพ่อ สวนแม่ต้องตื่นเช้าทุกวันเพือนไปทำงานตั้งแต่ตี่5 สวนพ่อ เอาแต่เมาไม่รับรู้ใดใด ทุกอย่างได้เงินค่าซ่อมรถที่ทำเอาหน้าบ้านก็เอาไปกินเหล้าจนหมด
บ้างครั่งไปล้มรถ มา จนเจ็บตัว หัวแตก เป็นเป็นว่าเล่น สวนฉัน ใชัชีวิตเหมือตัวเองโดดเดี่ยว มากในตอนนั้น สงสารแม่ แต่ ฉันก็ยังทนทุกอย่าง...มาตลอด ครอบครัวพ่อกับแม่ก็ไม่มีใครมาดูดำดูดีเท่าไร นานที่ถึงจะมา สวนพ่อก็มีย่า และมีน้องสาวแก1คน สวนญาติที่เหลือ ที่เราใช้นามสกุลไม่รู้จักสักคนเดี่ยว (แม้กระทั่งสมบัติพ่อ ย่าไม่เคยแบ่งให้สักนิดเดี่ยว)
และของพ่อของพ่อก็ไม่มีให้เห็น...และใช้ชีวิตมาจนถึง ม.6 พ่อรถล้ม อาการหนัก ถูกผ่าตัด เอาเลือดคลั่งในสมอง และมีแค่ฉัน เท่านั้น ที่ต้องดูแลพ่อ พี่สาวฉันแต่ละคนมากันแค่วัน1-2วันแล้ว ที่เหลือคือฉัน และฉันไม่ได้ไปเรียนเกือบ20วันที่ต้องดูแลพ่อ อ้อนวอนขอพ่ออย่ากิน แต่พ่อก็กินเหล่าอีก จนถึงจบม.6ฉันขอแม่ ว่าฉันจะไปอยู่กทม จะตามพี่สาวคนโตไป และฉันก็ได้มีแฟนที่แก่กว่า3ปีที่ไปเรียนก่อนหน้า เลยตัดสินใจเรียนต่อที่มหาลัย....ที่ทำงานได้และหลังจากนั่นไปอยู่กทม2-3ปี พี่สาวคนโตก็ซื้อบ้านให้แม่อยู่ในที่แห่งหนึ่ง ก็คิดในใจเออ พ่อแม่คงได้อยู่สบาย....ละ เราก็ทำงานเรียนไปด้วย นานที่จะกลับบ้านไป...แต่กลับทุกครั่งที่เห่นคือพ่อ เมาทุกวัน พอไม่นาน ที่บ้านเกิดปัญหา อีก แม่ได้ทำแชร์ล้ม และจำเป้นต้องย้ายบ้าน เพราะโดนลูกแชรหนี้ไปหลายเจ้า จน ต้องขายบ้านที่ พี่สาวซื้อให้ ได้เงินมาก็คงไม่เยอะ แม่กับพ่อก็ย้ายไปอยู่บ้านของแม่ที่ปูเคยใช้ให้ซื้อไว้ เนื้อที่ประมาณ 1-2ไร่ ซื้อต่อมาจาก ย่าเลี้ยง(จนถึงปันจุบันที่ดินยังไม่โดนแบ่งแยก ย่าเลี้ยง80กว่าละ)ฉันใช้ชีวิตที่กทม ก็ต้องเจออะไรหลายอย่าง ไหนจะงาน ไหนจะเรียน ไหนจะพ่อแม่ที่คิด...และหลังจากที่ฉันเรียน สักพัก ปี3 ฉันได้เลิกกับผู้ชายคนที่เคยคบมาแตสมัยเรียน แต่แม่ยายพ่อเข้ายังช่วยพยายามส่งฉันจนจบ ปริญญาตรี....และใน3คน ฉันคนเรียนอ่อนสุดในบ้าน ฉันเรียนจนถึงปตรี ก็มีความภูมิใจลึกลึก