แม่เห็นเราเป็นที่รองรับอารมณ์

   แม่มีเราแล้วก็พี่ ด้วยความที่เรายังเรียน พี่ก็เลยเป็นคนหาเงินเข้าบ้านส่วนใหญ่ แม่เกรงใจพี่มาก จะด่าจะว่าอะไรก็ไม่กล้า กลัวทำพี่อารมณ์เสีย โกรธ เพราะงั้นเราเลยเป็นคนรองรับอารมณ์ตรงนั้นของแม่ บางเรื่องเก่าๆก็จะขุดมาด่ามาว่า ไล่ให้ไปอยู่กับคนอื่น บอกจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย(ใช้คำหยาบด้วยค่ะ) เราเหนื่อยมาก รู้ว่าแม่เครียดแต่เราก็เครียดเหมือนกัน เรารู้สึกแย่ คำด่าแต่ละคำที่แม่พูดออกมาเราจำขึ้นใจเลยนะ แล้วเราก็ต้องมาบอกตัวเอง ว่าตัวเองผิด เราควรทำไงดีคะ เราควรใช้ชีวิตยังไง กับการที่ต้องรับอารมณ์แม่แบบนี้ตลอด