เราตอนนี้อายุ 26 ปีแล้ว ยังไม่เคยได้ทำงานจริงจังสักที แต่ที่อยู่มาได้เพราะว่าเราค่อนข้างจะประหยัดมากเลย ที่ผ่านมาก็ลุ่ม ๆดอน ๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้เลย เริ่มจากที่เราก็เคยอยู่ในสลัมมาก่อน ฐานะไม่ดี พ่อแม่เราก็ไม่สามารถที่จะให้เรื่องการศึกษาเราได้มาก ท่านก็ทำงานรับจ้างทั่วไปไม่เคยให้เราอด เงินไปโรงเรียนได้บ้างไม่ได้บ้างแต่เราก็โตมาอย่างดี จบ ม.ต้น เราก็โชคดีได้ทุนเรียนต่อ ปวช.เลขานุการ และ ปวส.การท่องเที่ยวและโรงแรม ฟังดูดีนะ แต่เราก็เรียนไม่จบปวส. ทั้ง ๆ ที่เหลือเวลาเรียนอีกไม่ถึงเดือน ตอนนั้นเราก็ตัดสินใจลาออกมา เพราะว่าปากท้องสำคัญมาก อดทนฝืนไปต่อไม่ได้ น่าเสียดายมาก ลาออกมาแล้ว ก็โชคดี ได้มีเพื่อนที่ดี ให้งานเราทำ แถมพาไปเที่ยวเปิดหูเปิดตา ในใจก็คิดขอบคุณเขาอยู่ตลอด เราก็ทำเท่าที่เราทำได้ แต่เราก็ยังไม่เคยทำงานประจำสักทีเคยไปสมัครมาหลายที่แล้ว แต่ วุติการศึกษาเรามีแค่ ปวช.เลขานุการ เคยเป็นพนักงานร้านอาหาร บ้างก็มีคนใจดีแนะนำงาน ให้ ได้ไปทำงานพวกขายตั๋วเครื่อง จองโรงแรม จองที่พัก เรียกรถแท็กซี่ ก็ดีนะคะรายได้ก็ได้ตามยอดขาย แต่ก็ ไม่มีเงินเดือนหรือความมั่นคงเลย ปีนี้แย่เลยสถานะการณ์covid19 รายได้เราหายวูบ คนไม่ค่อยจะฉลาดอย่างเราจะเอาตัวรอดก็ต้องดิ้นรน คือเราไม่มีหนี้แล้วก็ค่อนข้างจะประหยัดใช้เงินเก็บมาจนถึงตอนนี้ อาจจะมีรายได้เสริมบ้างเล็ก ๆ น้อย ๆ
ทำยังดี เราอยากเป็นคนที่พ่อแม่เราภูมิใจเราอยากฉลาดขึ้น อยากจะมีงานดี ๆ เพื่อน ดี ๆ
ทำยังไงดี
ทำยังดี เราอยากเป็นคนที่พ่อแม่เราภูมิใจเราอยากฉลาดขึ้น อยากจะมีงานดี ๆ เพื่อน ดี ๆ